pakhuis….

Het begint hier steeds meer op een pakhuis te lijken, potdorie wat een puinhopen. Maar ja,” first things first” zeggen ze toch, of zoiets!
Ik hád al twee grote klussen af op de drukkerij en dacht op m’n lauweren te kunnen gaan rusten. Eh… nou ja, er moet natuurlijk nog wél even kerstsfeer gemaakt worden. Toen Inge er was hebben we vast samen de kerst dozen van de zolder gehaald. De gewone trap is geen probleem, dan stapel ik de dozen op het trapliftje, maar van de zolder naar de eerste etage is andere koek.
Met de dozen op een vlizotrapje balanceren is echt onhandig, dat doe ik bij voorkeur als er iemand is die de dozen aan kan pakken.

Maar ja, toen kwam op de zaak en bleek grote klus nummer 3 al op me te wachten en dié leent zich om er thuis aan te werken. Scheelt veel op en neer ( toch samen een klein uurtje) rijden per dag, tijd die ik beter kan besteden. Ook beter voor m’n portemonnee, volgens mij hebben ze er bij de laatste grote beurt van “Suus” een grotere benzinetank ingezet. Er ging nooit meer dan voor iets meer dan 50,– Euro benzine in, de laatste keer dat ik ging tanken kon er voor bijna 70.– in!
Daar moet ik de jongen uit de garage eens naar vragen.

Maar goed, vandaar dat “pakhuis”, echt óveral staan dozen. Van de kersthuisjes en spullen voor de boom waar ik nog niet aan toegekomen ben, doosje met spullen die klaar zijn voor de drukkerij én last but not least, de doos met surprise en een klein tasje met nog wat kleine pakjes voor de uitgestelde surprise avond. Kortom….. nog steeds druk, druk, druk. Kort logje dan maar, hebben jullie ook eens een makkie.

Advertentie

de koude kant

Schoonfamilie ja, dat noemen ze de koude kant.
Nou schreef ik al eerder dat m’n schoonzoon wel een potje kan breken bij me. En vorige week kreeg ik een appje van hem dat hij zo’n leuk boek aan het lezen was, echt iets voor mij en hij zou het de eerstvolgende keer voor me meenemen!
Voor z’n schoonmoeder dus…. wat moet dáár nu weer van denken, ik wéét het niet!!!

de morgenstond…

….. heeft goud in de mond, o zeker wel, maar misschien toch wat minder op de snelweg.
Yep, ik stort me nog steeds iedere morgen in het werkverkeer al ga ik bij voorkeur pas rijden als het niet meer pikkedonker is. Maandag lukte dat niet en reed ik in het nevelig halfdonker over de snelweg naar Pijnacker. Vanmorgen iets later en dus mooi op tijd voor “het goud” van de opkomende zon.
Weinig goud maar evengoed mooi om het licht te zien worden en de lucht te zien kleuren omdat er vandaag eindelijk weer wél een zonnetje was.

Met de foto’s in gedachte die div. medebloggers maken spijt het me dan dat ik geen foto’s kan maken. Vanmorgen dácht ik even de kans te krijgen…. mislukte natuurlijk jammerlijk. Néé, natuurlijk niet doordat ik al rijdend uit het raampje hangend foto’s wilde maken. Echt niet , ik was niét verantwoordelijk voor de mega file op de rijbaan richting Den Haag (5 andere chauffeurs hadden er wél iets mee van doen.) Veel automobilisten probeerden aan de file te ontsnappen door de afrit richting Pijnacker te nemen en op die manier alsnog Den Haag te bereiken. Daardoor kreeg ik te maken met veel invoegend verkeer zodra ik de afslag Pijnacker op reed vanúit de richting Den Haag.

Zie je ‘m aankomen..? Veel wachten en voor zover dat veilig kan genieten van de prachtige nog zwarte wolken rijtjes die in de zachte pastelkleurige lucht achter elkaar aan dobberen. Langzaam komt er een glinsterend randje langs de wolkjes, alsof er iemand snel een snoertje kerstverlichting langs gehangen heeft.
Helaas wordt het zicht regelmatig belemmerd door al dan niet grote vrachtwagens die soms ook de boel een beetje blokkeren omdat ze geen invoegkansen krijgen. In genadige flits zie ik zon boven een wolk tevoorschijn komen maar dan schuift er weer een auto voor. Al met al zit ik volkomen relaxt te genieten, file? Het zal met wat! Ja er zijn wel momenten dat ik een foto kan maken zonder dat het gevaarlijk is, maar ja, dié foto’s laten toch niet zien wat ik zou willen láten zien…… het zij zo!

Wát een verrassing

Allereerst maar een zwaar excuus aan de lieve Sinterklaas die zó iets bijzonders voor me maakte!
Sorry, sorry, sorry, dat het zo lang duurde eer je hier kon zien hoe het cadeau ontvangen is.

Het pakje lag er al een paar dagen mét de boodschap “pas op 5 december open maken” en dat doe ik dan natuurlijk ook geen dag eerder.
Het leuke van zo’n pakje is dat je éigenlijk nog even van de spanning wilt genieten en zo ging het niét bij het ontbijt al open.
Drukke week geweest en er komt nóg een drukke week aan en dus moest ik van mezelf éérst de achterstallige H.H. klusjes doen. Het pakje is van het A4 formaat en niet héél dik dus misschien is het me er op verlekkeren nog wel veel léuker dan de inhoud, wat kan er nou helemaal in zo’n pakje zitten. En dus… ga ik ook nog eerst boodschappen doen.

Maar dán is het zover… en alle mensen wat is het een verrassing. Gelukkig had ik af en toe even de camera aangezet op filmen en dat wil ik dan ook direct even regelen. Natúúrlijk wil ik alles weer te snel doen en gaat er van alles fout. Het is een logje mét filmpje meer dan waard want ongelooflijk hoeveel werk en van de Blogsurprise gemaakt is.

Sinterklaas heeft de moeite genomen 15 jaar “Rietepietz” van begin tot einde door te ploegen, en dat niet alleen, in het bescheiden boekwerkje is al rijmend ook met foto’s in beeld gebracht wat er in die 15 langs kwam. Werkelijk onvoorstelbaar dat iemand dat “even doet” voor (een misschien wel onbekende) medeblogger. En alles éven liefdevol verzorgd.
En dán nog het cadeau, dat is echt spectaculair. Een heel persoonlijk memorie spel met ook daarop allemaal foto’s die in één van ruim 2500 logjes stonden.

Met een diepe zucht zie ik dat you tube waarschijnlijk heel druk is, het filmpje blijft maar in bewerking staan. Misschien zit het probleem wel in het stukje dat ik in time laps had opgenomen, dat leek me leuk bij het uitpakken. Dus ik plak het filmpje nóg maar een keer in elkaar maar dan zonder dat stukje, ook dát gaat minder snel dan anders maar doet het in ieder geval…. zucht, kán ik éindelijk de gulle gever laten zien dat ik er héul blij mee ben. en dán staat ineens ook de eerdere versie er in…..

m’n schoen(en)

Terwijl ik dit schrijf is het nog één nachtje slapen en dan het is 5 december, de verjaardag van de goedheiligman.
In “huize corona” gaat alles goed, Amber mocht videobellen met Sinterklaas op school, Levi kon via zoom kijken in zijn klas waar surprises uitgepakt werden, ook de zijne.
Toch reuze jammer dat ze er niet bij konden zijn en dus besloten “Sint en Piet” (in casu mama en papa) dat ze niet óók nog eens een week op hun cadeautjes moesten wachten totdat wij de surprise avond hebben.

Sint had aangegeven te zorgen dat op zaterdagmiddag alle cadeautjes gebracht zouden worden door een zwarte Piet. Helemaal geen Sint of Piet zou jammer zijn, Amber is bijna 7 en heeft al opgemerkt dat Sinterklaas bij Papa op het werk er héél anders uitzag dan toen Sinterklaas op TV aankwam. Levi was vorig jaar al bij het hulpPieten legioen ingetreden.
Maar goed, er werd dus een drukbezette Piet gecharterd, die uiteraard óók niet naar binnen mocht., laatste staartje quarantaine weet je wel!

Door al die corona gevallen had ook Sint het rete vreselijk druk en moest extra Pieten charteren waardoor de mooiste Pietenpakken allemaal in gebruik waren.
Gelukkig werd er op een zoldertje in Rijswijk nog Pietenkleding gevonden uit vervlogen (lees slankere) tijden, toen er bovendien nog minder eisen gesteld werden aan de Sint en Piet outfit door de Heilige St, Nicolaas bond.
Met wat aanpassingen en een speldje hier en daar was het bovendeel nog wel te reconstrueren. Met wat geluk viel het onderdeel toch buiten het aandachtsgebied achter het raam.
Voor alle zekerheid doet deze Piet een paar héél oude, minder opvallende schoenen aan.

Een bak schmink moet borg staan voor de onherkenbaarheid, zelfs de moeder van deze Piet heeft er moeite mee.
Bril af helpt natuurlijk ook.
Het giet van de regen dus Piet rijdt éxtra voorzichtig, je wilt in deze situatie geen ongeval veroorzaken want ” hoe ja je je in ’s hemelsnaam legitimeren”!
Maar Piet komt met ongeschonden “make-up” bij het huis waar de kindertjes ongeduldig voor het raam wachten. Gelukkig is er een afdakje !
En dan loopt het tóch nog even anders dan verwacht….. tja, bijna 7 hé, dat zei ik toch!

over nood en deugd

Nee in ben niet in nood, natuurlijk “wél de deugd zelve “….uche uche..! ( geen corona)
Maar het is dezer dagen weer “van een nood een deugd maken”!
De nood is…jammer jammer jammer… we moeten de surprise avond uitstellen. We zouden het zaterdag vieren maar dat is helaas nog nét een dag of 2 á 3 te vroeg om er zeker van te kunnen zijn dat ook alle viér de coronapatiënten uit quarantaine mogen.

Ze zijn geen van alle écht ziek geweest of geworden, wel hadden ze wat lichte symptomen.
Vooral de kleintjes viel de afzondering en het binnen blijven zwaar. Gelukkig hebben ze een tuin én een vindingrijke moeder en kon papa, die zelfs grotendeels door werkte, soms ook wat tijd vrijmaken en kijk zelf…. zó is quarantaine toch wel uit te houden…. !

De ” deugd” is dat ik nu geen haast meer heb met de surprise af maken en dát komt weer mooi uit omdat het in de drukkerij erg druk is. Ik werk al dagenlang vrijwel hele dagen en er komen nog wel een paar dagen bij. Nee hoor, er hoeft niemand medelijden met me te hebben, is het niet prachtig om als meer dan ruim 65+ser nog zó hard nodig te zijn?
En op 5 december is er tóch een pakje voor mij. Dat lag gisteren in de brievenbus en komt van een deelnemer aan het Sinterklaas surprise spel dat Melody jaarlijks organiseert. Natuurlijk is mijn pakje ook al onderweg Ik moest meteen weer denken aan de zo vreselijk bijzondere Sinterklaas verrassing uit de mooie blogwereld van 2 jaar. Het was zó hartverwarmend.