Marja’s limericks

Iedereen die bij (de op 20-12-20 overleden) Marja las weet vást nog wel dat ze op zondag altijd een limerick plaatste.
Daar keek ik altijd naar uit want ik ben gék op goedlopende limericks. Het was mijn persoonlijke uitdaging om een reactie ook in de vorm van een limerick te schrijven.
Aanvankelijk gebruikte Marja foto’s van beroepen als inspiratie, vooral oude beroepen hadden haar voorkeur. mandenvlechters, stadsomroepers, het kwam állemaal voorbij.
Later gebruikte ze ook wel surrealistische plaatjes om haar fantasie op los te laten, of dierenfoto’s. Maar hoe dan ook er rolde áltijd een goed lopende limerick uit.

Zoals ik al eerder vertelde heb ik regelmatig contact met Robbert, de man van Marja, en hij vertelde dat hij verrast werd toen hij zich wat meer in de site ging verdiepen. Hoewel hij op Marja’s verzoek wel eens mee zocht naar bruikbare foto’s had hij zich nooit gerealiseerd hoéveel limericks er op stonden en dát was het begin van een heel bijzonder plan.
Hij wilde ze gaan bundelen en in boekvorm vereeuwigen om ze tenminste voor de kinderen en kleinkinderen te bewaren. Best wel een flinke klus, en die wilde hij óók nog klaar hebben rond Marja’s eerste sterfdag, dus rond 20 december van dit jaar.
Dat hem dat gelukt is mag je gerust een wondertje noemen, hij kwam zélf in het ziekenhuis terecht met een dubbele longontsteking en had veel tijd nodig om weer op krachten te komen.

Hij had mij toen al gevraagd of ik het leuk zou vinden er een voorwoord voor te schrijven, hoe bedoel je “leuk “! Ik vond het een eer en had al gauw iets in een mailtje gezet, maar ja, door die ziekenhuisopname vergat ik dat hele boek, dat zou vast niet gaan lukken.
Tot mijn grote verrassing plofte er vorige week een pakketje in de brievenbus.
Natuurlijk denk ik weer te laat om foto’s te maken bij daglicht, het boek is dik en nette foto’s maken zonder dat iemand het blad plat houdt lukt me niet. Uiteindelijk toch een foto van voor- en achterkant en de opdracht van Robbert (al doen zeker de tekstfoto’s het boek geen eer aan.)

Wat een werk moet het geweest zijn dit allemaal klaar te maken voor de drukker. Op de achterflap zegt Robbert; Dit is geen boek om in één keer uit te lezen. Zelf zou Marja gezegd hebben ” leg het maar neer op kamer 100. Heerlijk om korte stukjes te lezen” .
Die raad ga ik niét opvolgen, het ligt hier gewoon op tafel om zo af en toe even in te kijken. Véél te mooi voor kamer 100, kijk zelf! Petje af voor Robbert die dit prachtige eerbetoon aan zijn meisje bracht.

Advertentie