toegift

Even terugkomend op de cadeaudoos uit het vorige logje nog iets over de voorbereiding.
Het idee was er al vroeg dit jaar en dat kwam goed uit grote dozen liggen immers niet voor het opscheppen.

Maar rond eind oktober komt in het tuincentrum waar Inge werkt veel voorraad binnen in mega grote dozen. Daar kon ze dus wel aankomen alleen, …. die dozen waren wel érrug groot. Zó groot dat Inge zelfs toen de doos ingevouwen was ze nóg problemen had om hen in haar Pandaatje te vervoeren.
Ik kon er overdwars in liggen en vrijwel rechtop in staan. De collega waarbij Inge de doos gebietst had keek een beetje vreemd toen Inge zei dat haar moeder daar wel in zou passen…. ach, zo’n jonge is niets gewend natuurlijk.
Maar de doos wacht echt té groot voor (min of meer) onder mijn piepkleine kerstboompje. Dus ik rats er met een mes flink wat stukken af en plak later alles weer min of meer in elkaar.

Wat niet echt helpt is dat ik láter alleen aan het prutsen ben en toch uit wil vogelen of het gaat werken zoals ik denk. Dat ik ook de bodem eruit laat komt de stevigheid van de doos niet ten goede maar ja, ik ben nou eenmaal niét zo lenig meer als een eerder filmpje suggereerde, er soepeltjes in te – en uit stappen is geen optie. De collega van Inge die voor de doos zorgde is uiteraard nieuwsgierig hoe dat uit gaat pakken met die doos van Inge’s moeder…. we zijn dus niet zuinig met foto’s en filmpjes, ik vrees dat haar reputatie een flinke knak zal krijgen op haar werk, of ze niet erfelijk belast zal zijn met zo’n moeder of zo! Het mens lijkt wel gek toch?

Advertentie