die hakbijl weer

Echt één van mijn stokpaardjes waar het spreekwoorden betreft, in tijd van nood schil je aardappels met de hakbijl. De betekenis is ongeveer hetzelfde als het nu veel bekendere; ” als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan”.
Over het algemeen ben ik redelijk goed in me behelpen als ik niet voorhanden heb wat ik nodig heb.

Zo was ik van de week even niet handig bezig. Moest wat boodschappen doen en kon alleen een parkeerplek vinden die tamelijk ver weg lag met wat onhandige hindernissen voor een winkelwagen. Niet handig om de boodschappen met de kar naar de auto te brengen. Die paar dingen draag ik dan wel, ook die tray met 8 pakken jus ‘d orange (á 1,5 ltr) ik vóel me meestal geen dag ouder dan veertig dus dat moet kunnen…. toch?
Al lopend merk ik toch dat het formaat tray onhandig draagt, als ik even een steuntje kan vinden hevel ik wat pakken over in de tas waar maar een paar kleine dingen in zitten, gewicht verdelen, goed plan.

De tas met de lange lussen slingert lustig heen en weer en … knalt tegen m;n scheenbeen. Oeps, ik mag me dan veertig voelen, mijn huid is echt van een dubbele leeftijd en dus…. flinterdun en makkelijk kapot.
En ik slik braaf mijn pilletje, een bloedvat verwijder, die z’n werk prima doet. Iéder onbenullig wondje maakt een waar bloedbad. Ik voel al een straaltje lopen als ik bij de auto gelukkig de boodschappen kan in laden. Hoewel ik altijd pleisters bij me heb plak ik die liever niet op dat soort wondjes, ze zijn ook te smal. Met een zakdoek deppen helpt niet afdoende, als ik wil rijden kan ik die natuurlijk niet vasthouden dus op zoek naar “een hakbijl” . Nee hou nou óp, ik hak m’n been er niet af, ik zoek een noodoplossing…..

M’n mondkapje, de elastiekjes zijn net lang genoeg om ze aan elkaar te knopen om mijn kuit. Het zit “lekker” strak wat een voordeel blijkt, bij thuiskomst blijkt het bloeden al gestopt , ff jammer dat de boel vastgeplakt zit en dus weer open ligt als ik de mondkap eraf heb. Maar oke, dan ben ik thuis, maak het ondiepe wondje schoon en laat het lekker aan de lucht drogen met m;n been op de bank. Dit soort wondjes zijn berucht als ” kweekvijver voor een open been”.
Gelukkig geneest het meestal redelijk snel bij mij, zo min mogelijk rommel op plakken want ook een pleister er af trekken kán de huid weer beschadigen.

Wat zeg je…? Dan had ik die kar maar mee moeten nemen? Ja duh…. als ik met zo’n kar hindernissen moet nemen stoot ik zéker m’n scheen tegen dat kreng, gevalletje van twee kwaden de minst harde kiezen.

Advertentie