voor ’t geval dát…

Ja we gaan al aardig richting half november en dus snel richting Sinterklaas feest. Wij deden vorig jaar surprises en wat wás het een geweldige avond ondanks de corona hindernissen. De surprises vielen vorig jaar wel héél er leuk uit, we waren allemaal reuze geïnspireerd. Het feest een paar jaar echt in het teken van een bezoek van de goedheiligman met zijn zwarte Piet gestaan voor de kleintjes. We gingen echt los en ik kreeg een prachtige boekenkast met allemaal zeer toepasselijke ( uiteraard zelfgemaakt) boeken.

Over de surprise die ik toen gemaakt had voor Annemarie kon ik vooraf natuurlijk niets schrijven dat doe ik dan nu maar, voor het geval er nog iemand zucht onder de surprise druk.Een idee was snel gevonden, de beautysalon van Anne was toen op last van Rutte gesloten en om nog iéts te verdienen had Anne met haar lief een website op poten gezet om sieraden te verkopen. Ze maakten ze zelf van (half) edelsteentjes die bij je sterrenbeeld passen en dáár kon ik wel iets mee.

Ik haalde wat grind uit de voortuin en zocht daar wat mooi gevormde steentjes uit. Met wat sleutelhanger kettinkjes aan elkaar, plakspullen, een stuk karton en een oud diepblauw velours joggingjack knutselde ik een mooi showtableau met “peperdure ” edelsteenhangers. Kort ervoor was er boeket bloemen bezorgd in een heel handige waterdichte kartonnen bruikbare bak.
Op haar verlanglijstje stond een flesje handzeep van een bepaald merk, groen van kleur, het zou zomaar jade kunnen zijn.

Met wat verdwaalde velletjes kinder knutseljuwelen werd de fles helemaal volgeplakt om op de bodem van de bak, diep onder een lading tuinaarde, een op te graven edelsteen voor te stellen. Anne moest natuurlijk schatgraver worden en om dat iets enger te maken moest ze zich door allerlei aards leven als wormen , (nep) uitwerpselen en dat soort viezigheid tegraven.
Néé natuurlijk geen echte wormen maar gekookte spaghetti en macaroni slierten lijken in de aarde best echt.

Die moet je er niet te vroeg tussen doen anders zijn ze verteerd ontdekte ik.
Toen nog even de twee koordhengels door het tableau trekken en het hele geval was draagbaar. Tja, in de aarde wroeten krijg je vieze nagels van maar ze kon tóch niet werken.

Voor dit jaar moet een goed idee helaas nog komen, maar ik heb nog een week of drie, zal vast wel goed komen.
En nu maar hopen dat we dan ook echt weer allemaal in één (grote) kamer mogen zitten en niet, zoals vorig jaar, op drie verschillende locaties via het internet het feest moeten vieren.