lelijk gestoken

Oeps daar lag ik dan op m’n knietjes…. ik was helemaal niet bedacht op een enorme steek van een… werkbij! Het kreng moet me gespot hebben toen ik, lekker in het zonnetje, in de tuin een bammetje zat te eten.
Waarschijnlijk éven niet opgelet en húp… ik heb de steek te pakken die meteen gaat werken als ik m’n bordje binnen breng.
Ineens zié ik dat een deel van de visgraat parketvloer bijna van z’n graatje dan maar valt.
Het deel rondom de eettafel, dat is natuurlijk ook het deel dat het meest te lijden heeft van schuivende stoelen. Eigenlijk zou de vloer een keer opgeschuurd moeten worden om er weer als nieuw uit te zien, maar ja, dan moet ik minstens één nacht het huis uit.
Ik kan uitsluitend door de kamer naar boven, en ook naar de keuken of naar buiten.
Nou ja, stofzuiger erdoor dan maar, soppie er overheen en dan maar zien of er nog iets in het blik zit met de wasachtige olie die ik nog ergens moet hebben.
We waren ons tijd vér vooruit want visgraat was hélemaal uit maar ik vond het gewoon mooi! Nu is het hoogst modern maar dan niet in hout uitgevoerd maar in PVC.

Toen de vloer dertig jaar geleden gelegd werd gebruikte men spullen die “milieutechnisch’ allang niet meer mogen.
Boenwas mag ook al niet meer, na een onderhoudsbeurt van alweer minsten tien jaar geleden ging de vloer flink in de olie en zijn de juiste onderhoudsmiddelen steeds lastiger te vinden.

Er zit gelukkig nog meer dan genoeg in het blik en je ziet de visgraatjes de rug rechten, ach, hij ligt pas dertig jaar dus het moet nog maar een een paar jaar kunnen.
Op laten schuren kan altijd nog, als ik dáár aan ga beginnen val ik van het één in het ander vrees ik, behangetje, verwerk, enz, enz…. !
Zó diep was die steek van die werkbij nou ook weer niet en uiteindelijk ik ben reuze modern met m’n visgraatje!

Advertentie