het kwam goed…

Ja hoor, natuurlijk werd het na de valse start tóch een geweldige dag.
De treinreis liep voorspoedig al dacht ik nog héél even dat de trein flink uit de koers lag.
Maar toen ik me realiseerde dat nieuw Amsterdam tegenwoordig New York heet en de trein niet vliegt was ik gerustgesteld.
Perfect op tijd was ik op station Emmen waar Melody me oppikte om het jubilerende Wildland te bezoeken.
Vijf jaar alweer bestaat de dierentuin nieuw stijl! Dat betekent dat de dieren de ruimte hebben in ” een soort natuurlijke omgeving” waar het belang van de dieren prevaleert boven ” zijn ze altijd wel van dichtbij zichtbaar”, niéts mis mee zou ik zeggen.

Als park vond ik het prachtig al ben ik niet de aangewezen persoon om te beoordelen hoe natuurgetrouw de habitat van de dieren is weergeven, wat weet ik van werelddelen! Medeblogger Koen zou dat beter kunnen beoordelen maar ja, dié was er niet.
In ieder geval zag ik rimboe , steppen enz als dat de bedoeling was. Met als toegift óók nog dieren die er thuis horen, soms van dichtbij en soms uit de verte. Waar iedereen met de camera dan de dieren dichtbij haalt is dat met mijn camera geen optie. Maar de indruk van de leefomgevingen laat zich ook met een simpel automaatje vast leggen. De platte grond is in de kalk op de muren afgebeeld.

Het was druk voor de huidige begrippen dus overdekte onderdelen hebben we gemeden. Het was toch al een kluif om op één dag het hele park te doorkruisen. Dat lukte omdat Melody op haar scootmobiel er een aardig tempo in had, ook prettig voor mij want van slenteren wordt een mens doodmoe. En we wilden véél! O.a. de “kunst” olifanten bekijken die wegens de feestelijkheden door het hele park staan,ze zijn práchtig.
Om ze allemaal te zien kun je beter bij Melody kijken, die heeft een betere camera én weet ‘m ook te gebruiken. Zij heeft iets met Wildlands én olifanten.

• 

• 

Al kort na de ingang stuiten we op een groene olifant én een medeblogster die als vrijwilliger regelmatig tijd doorbrengt in Wildland. Staartje staat er om mensen uit te nodigen een handtekening op de groene olifant te zetten.
Wie wil er zo’n aardige dame nou iets weigeren en dus staat mij naam nu voor eeuwig (of iets korter) op een groene olifant, waarin een blogger maar groot kan zijn.
Een andere blogster heb ik blijkbaar net misgelopen want de Willy’s die er in de rimboe is achter gebleven kán gewoon niet anders dan die van Frans en Liesbeth zijn, slordig hoor!

Net als de overdekte delen slaan we ook het kindervertier over maar dat is er meer dan voldoende. Het water dat uit de grond spuit op het grote voorplein zal op warme dagen voor veel kinderen een leuke waterspeelplaats zijn. Ook horeca is er ruim voldoende met als vette + dat er overal keurige toiletten gratis beschikbaar zijn. Maar natuurlijk kan zo’n dag al helemaal niet stuk als je prettig gezelschap hebt. Het was weer een prachtige blogger meet blogger dag , dankjewel Melody.

Advertentie