Zit ik helemaal per ongeluk literatuur te lezen. En dat ontdek ik dan pas (helemaal links onderaan) als ik halverwege het boek ben en het dicht geklapt op tafel ligt .
Dicht geklapt omdat ik nog niet weet of ik het ook uit ga lezen want tjongejonge, als literatuur schrijven “de kunst van het weglaten ” is dan is dat in dit boek een beetje fout gegaan.
Er wordt zoveel “uitgetekend” dat ik bij wijze van spreken de kleur van de onderbroek van de hoofdpersoon weet.
Bovendien is de hoofdpersoon een watje, ze laat zich leven op een manier waarvan je na drie hoofdstukken wel weet dat dit alleen maar fout kan lopen.
Met kromme tenen lees ik hoe ze gemanipuleerd wordt en het gewoon laat gebeuren.
Kán aan mij liggen natuurlijk, het boek moet trouwens tóch even wachten want ik ben behoorlijk uit m’n hum. 3x raden….. juist , gecrashte laptop.
De twee punten waar ik dan heel blij om ben wil ik wel delen.
1. Dat ik helemaal niéts officieels digitaal doe, dus op dat punt geen stress.
2. Dat ik zo nodig stante pede een nieuwe kan kopen zonder iets anders te moeten laten.
Maar dat is het dan wel aan blijdschap……. ik bespaar jullie de hele ellende van alles dat tegenzit, weg is, of zich niet laat installeren…. Ik laat het weg!
Schrijf ik óók eens een literaire thriller, ja hoor, een moord plegen behoort zéker tot de mogelijkheden. Het boek gaat ook zeker niét over mijn verborgen glimlach…..maar dat begreep je al, kén je het boek trouwens?
van koninklijk tot knettergek 
Leuk dat je reageert, dankjewel!