logistiek…..

Soms ben ik m’n eigen logistieke medewerker en dat vind ik nog leuk ook.
Een simpele vraag of ik donderdagmiddag deze krullenbol uit wil laten zorgt ervoor dat ik gisteren vanaf 12 uur tot laat in de middag alle hoeken van Zoetermeer zag.
Krullenbol Bailey is de Labradoedel in het gezin van kleindochter Jennifer.
Als er een onverwachte optie is voor een paar dagen Parijs voor het gezinnetje mag de hond natuurlijk bij Inge onderdak alleen de laatste dag is een probleem, iets met “er moet wel gewerkt worden ja”.
Na de laatste logeerwandeling mag Bailey in zijn eigen huis gezet worden in afwachting van de vakantiegangers….. eh… sleutels ?
Al eerder hadden we gemerkt dat mijn sleutel van Inge ’s achterdeur in de tas zat die verloren ging maar vergeten bij te maken, gelukkig zag ik haar maandag nog en kreeg haar sleutel te leen….. .
Dan gaan de logistieke raderen voor een rondje Zoetermeer draaien…..
Eerst maar naar mijn favoriete (grote) Aldi, als ik toch in Zoetermeer ben!
De bouwmarkt waar kleinzoon Maikel werkt ligt op de route, hij kan daar sleutels maken dan heb ik die tenminste weer.
Even schipperen tussen de lunchpauze’s van Maikel , van Inge die in het tuincafe van tuincentrum werkt én mijn lunch”pauze” die ik in allebei de bedrijven zou kunnen houden.
Het wordt het tuincafe bij Inge waar ik haar sleutels terug geef (ja, ik heb nu nieuwe, wel opletten hé) en zij mij de sleutel meegeeft van Jennifer.
Vandaar de hond ophalen en na drie kwartier wandelen in z’n eigen huis binnenbrengen…… eitje.
Wat dan weer wél jammer is dat het de ochtend grotendeels droog was maar precies als ik de hond gehaald heb zeikregent het drie kwartier lang.

Gelukkig had ik mijn Alkmaarse paraplu bij me en die kan ik makkelijk gebruiken, Bailey is goed opgevoed, trekt niet en als hij los loopt waar het mag blijft hij bij kruisingen netjes even wachten tot hij merkt welke kant ik op wil.
De regen deert hem niet, hij doet wat hij doen moet en sleept stokken mee alsof hij het pad voor me wil schoonvegen.
M’n hoofd en schouders bleven droog, dat kan van m’n schoenen niet gezegd worden en als ik me per app bij Jennifer beklaag over de regen wrijft zij het er nog even lekker in. Ze zijn onderweg naar huis maar nog in Frankrijk waar het nog ijsjesweer is.
Bij de plaatselijke Chinese toko pik ik maar meteen een maaltijdje op, hoef ik niet de keuken in als ik eindelijk thuis ben.
Tijd voor een lekker warm bad waarbij blijkt dat ik ineens gele voeten heb……. eh… had ik die Chinese toko tóch beter over kunnen slaan?