inspireren

Je ziet het regelmatig dat bloggers inspiratie opdoen door elkaars logjes. Niet dat je dan klakkeloos mee- of na gaat praten, nee dan lees of zie je iets waardoor je over dat logje blijft nadenken. Het overkwam me met dit filmpje van Pieter Derks dat Melody kort geleden plaatste. Luister maar even.

Er lijkt dus eigenlijk nog niet zo veel veranderd te zijn ten opzichte van de man/vrouw verhoudingen al is de toon wel wat begripvoller voor de vrouw. In mijn verkeringstijd was een meisje dat al een paar vriendjes had gehad (nog niet eens een relatie met samenwonen) in de volksmond al gauw “een afgelikte boterham”. In het nu zou je als geëmancipeerde vrouw toch best kunnen zingen “ik vind het jammer dat er vrouwen waren voor mij”!
Helemaal vertederd bedenk ik me dan bij de tekst dat die helemaal niet opging voor Henk!

Nee dus, voor Henk waren er geen “mannen” in mijn leven. Wel één vriendje waarmee het een soort van “aan” was, ik nog 15, hij al 16. Een beetje in de hand gewerkt door de toneelstukje voor de bruiloft van mijn zus waarmee de wederzijdse families de bruiloft wilde opleuken.
Jongere broer van de gom en jongere zus van de bruid ( ik dus) waren single, speelden samen een toneelstukje waarin gekust moest worden.
Ach we hadden nog de leeftijd om “verliefd op de liefde” te zijn en speelde onze rol tijdens de uitvoering dus héél inlevend. Bleven daarna ook met elkaar uitgaan en het hád zomaar kunnen gebeuren dat ik de schoonzus van m’n zus had geworden.

Maar tóen verscheen Henk op mijn danslesavond en wist ik meteen “dát is ‘m”! De “puber verkering” maakte ik direct uit. Het verraste de jongen niet eens, mijn lichaamstaal had hem al verteld dat meer dan wat kussen er niet inzat, hij was daar heel netjes mee omgegaan en had geen gebroken hart.
Omdat hij natuurlijk wél de zwager van mijn zus bleef was dat fijn, we konden elkaar ontspannen tegenkomen op verjaardagen.
Zo kreeg Henk dus geen “afgelikte boterham”, ik trouwens ook niet voor zover dat ooit al over mannen gezegd zou zijn, ook Henk had vóór mij slechts één vriendinnetje gehad zonder dat het een intieme verhouding werd.

Toegegeven, eind jaren ’50 was “kuisheid” vaak een beetje afgedwongen wegens gebrek aan privacy en angst voor zwangerschap, dát is nu wel anders.
Er zijn nu ook meer langdurige relaties die stuk lopen waardoor de tekst van Pieter voor velen best een dingetje zal zijn, of het nu om de mannelijke dan wel de vrouwelijk versie zal gaan.
Maar ik voel het nog steeds als puur geluk dat we, onervaren en zonder herinneringen aan andere lovers, voor altijd samen de liefde mochten ontdekken in al zijn vormen!
Ach, ik mijmer maar wat, waarschijnlijk zal iemand die het niet had het ook niet missen.

Advertentie