Kommé van dat dak af….

Wie kent het niet , dat liedje van Peter Koelewijn “kom van dat dak af, ‘k waarschuw niet meer”.
Dat heb ik niét gezongen vandaag, ik zei eigenlijk meer ; “je kan het dak op” tegen een paar mannen.
Het is wel een heel klein dakje. dat ligt op de schuur met daaraan vast het hout hok.
Het boeideel aan de achterkant ligt buiten m’n zicht en is de laatste jaren aan m’n aandacht ontsnapt.
Er is, qua onderhoud, wel meer aan m’n aandacht ontsnapt de laatste jaren en zolang het geen kwaad kan boeit me dat niet.
Maar rottend hout kunnen we natuurlijk niet hebben, dat moet je voor zijn. Eén kik en de hulptroepen zochten het hoger op, schatten zijn het!

De delen waarvoor ik het dak niet op hoef kan ik zelf beitsen, is niet écht m’nb hobby dus graag als het iets warmer is buiten.
Komt mooi uit want er kwam nog wel meer tevoorschijn waar de mannen eerst nog even naar willen kijken.
Vandaag heb ik me beperkt tot toekijken en tussendoor een spelletje scrabble spelen met Inge, daar werd ik eigenlijk ook wel moe genoeg van, klussen maar langzaam opbouwen hé!
Fijn als je een kleinzoon hebt die in een bouwmarkt werkt, dan komt de beits met toebehoren in huis zonder dat ik een winkelafspraak hoef te maken.
Nog één krachttoer te gaan, precies, even “uit m’n dak gaan” omdat de heren de klus voor me wilde klaren.