achterstevoren wandelen

Inderdaad, het lijkt alsof ik achterstevoren wandel, kan gebeuren als je met Aukje van “achterstevoren binnenkomen” wandelt. Hier houden we ook even overdreven veel afstand, kwestie van foto’s maken zonder dat ik het in de gaten heb.
Yep, we hebben af gesproken af en toe samen te blijven wandelen. Gewoon gezellig en leuk omdat we allebei weer nét even andere fijne wandelplekjes hebben en die gaan we om de beurt aan elkaar laten zien. Dit keer nam ik Aukje mee naar het Westerpark in Zoetermeer.
Hoewel ik daar vooral de laatste jaren héél veel kwam, er zijn daar veel verharde paden, is er óók een stukje waar ik lang niet geweest ben. Dat is de natuurtuin die met alle smalle paatjes volkomen ongeschikt is om met een rolstoel te wandelen.
Eigenlijk niet het geschikte seizoen, op dit moment is alles nog kaal en vooral, men pleegt onderhoud.

Tja, wat is er gebeurd met de “trekzaag”, zo iets als mijn vader vroeger had en waar je ieder aan een kant aan de zaag trok, ik vond het prachtig als ik daar aan mee mocht trekken. Zou toch wel passen in het beeld van een rustige natuurtuin maar nee, ook hier dus die grote lawaaimakers.
Er blijkt ook een stukje tuin speciaal voor mij te zijn, en er ligt een oude ruïne van een boerderij eh….. o nee, het zóu een oude boerderij kúnnen zijn staat er op het bord. Maar het is nagemaakt om te laten zien wat er zoal tussen de stenen kan groeien.
We memoreren even dat Liesbeth hier de meest prachtige foto’s van zou kunnen maken maar kunnen het zelf toch ook niet laten.
Er is nog wat bebouwing, een paar hotels, maar daar kunnen we mee leven want die zijn voor insecten. De noodzakelijke gereedschappenopslag is zo leuk gecamoufleerd dat je bijna het verkeerde pas zou inslaan. (ja ik mag graag een beetje overdrijven)
Ach natuurlijk hadden we een heerlijke wandeling en zeker, we gaan nog eens terug als alles weer in het blad zit.

Advertentie