moet maar kunnen

Ja hoor, het moet maar kunnen, nog éven een logje dat met de (korte) winter te maken heeft. Uiteindelijk heb ik jullie niet echt overladen met winterplaatjes.
Ach ik nam ook niet echt deel aan alle winterpret, wat moet ik met een gebroken heup of zo! Ik zorg wel voor de vogels hier.
De vuurdoorns in zowel de voor-als achtertuin zaten nog flink in de bessen en daar deden diverse vogels zich te goed aan zonder zich te bekommeren om het mooie witte “tafelkleed”. Wat er valt laten ze gewoon liggen dus echt honger is hier in de vogelwereld niet aan de orde. Wát een knoeipotten.

Natuurlijk hád ik wel graag even bij de kleintjes willen kijken, de filmpjes van het sleeën stromen binnen maar daar liet ik al iets van zien. Nu er ijs lag werden ook de kleintjes op schaatsen gezet , duidelijk een gevalletje “alle begin is moeilijk”, ze liggen aanvankelijk meer op het ijs dan dat ze schaatsen, maar een plezier dat ze hadden. Zo makkelijk als die kinderen nog vallen de ambulance die te horen is was niet voor ze nodig gelukkig.
Alleen kleindochter Jennifer viel een beetje door de mand …. Staat aan de kant luidruchtig Amber toe te juichen dat ze het zo goed doet terwijl Amber haar broer Levi bijna met het touw van de slee onderuit haalt…. ontaarde moeder hé!