Verkleumd is ze, het was een hele zit in de grote, maar corona gedwongen, veel te lege katholieke kerk.
Het is de kerk waar ze op kerstavond 2019 met haar Henk en dochter Inge de nachtmis bijwoonde. Haar Henk wilde dat perse, maar hij vond er blijkbaar niet wat hij zocht en wilde na een half uur naar huis.
Nu is ze er om een buurvrouw te steunen bij de uitvaart van haar man. Ze hadden de laatste tijd wat vaker “lotgenoten gesprekjes” want ook haar man was dement. Nog niet zover als haar Henk was, maar minder goed te “leiden” en/of buurvrouw had er meer moeite mee.
De 3 dagen dagopvang in de week gaf buurvrouw wat tijd voor haarzelf maar boden geen soelaas voor het nachtelijke spoken en dat kon buurvrouw niet meer aan.
Ze heeft wel geprobeerd buurvrouw met raad en daad bij te staan maar ja, iedere patiënt is anders, net als iedere mantelzorger.
En zo werd de dementerende buurman kort voor kerst in een tehuis opgenomen. Gelukkig niet tegen zijn wil, maar wel zonder het besef wat het in hield, dat kwam later pas. Het viel hem zwaar, té zwaar en hij vond het genoeg.
Vandaag lag hij dus opgebaard in de kerk zodat iedereen afscheid kon nemen.
Voor ze aan de beurt is om in de kist te kijken hoort ze het familielid dat voor haar staat tegen haar man zeggen ” hij is het niet meer hé”! En als zij daarna ook afscheid kan nemen ziet dat het waar is, het is buurman niet meer, hij is zo echt “dood” met het spitse ingevallen gezicht. Alsof de strijd nog niet gestreden is.
In de ijskoude kerk overvalt haar een warm gevoel. Haar Henk leek alleen even te slapen en had niets “doods”.
Alsof hij zich dus tóch al die tijd bewust was van ” het thuis zijn” met zijn geliefde om zich heen, en blij was dat het hen gegund was om gewoon thuis hun leven samen af te mogen sluiten.
Ze had zich de laatste maanden al zo vaak afgevraagd of hij er nog iets van meegekregen heeft, nu weet ze ineens zeker van wel.
Als aan het eind van de dienst door een koorzangeres met prachtige stem het Ave Maria gezongen wordt voelt het alsof het speciaal voor haar gezongen wordt, ze heeft daar zulke mooie herinneringen aan, mét hem ja.
feb 17, 2021 @ 17:03:47
Je weet dat ik minder bij anderen lees Riet, omdat het gewoon allemaal een beetje teveel is geworden, maar nu kwam ik weer even om de hoek kijken zoals jij ook af en toe bij mij doet.
Mens wat een verhaal weer zo intens. Fijn dat jij er voor Henk kon zijn en dat je de bevestiging kreeg dat hiermee. De buurvrouw heeft het goed gedaan zoals zij kon. Zelf heb ik mijn vader op een gegeven moment moeten laten opnemen. Mijn moeder was al overleden en mijn man en ik leefden met 3 kleine kinderen aan de andere kant van het land. Vaak heb ik me afgevraagd of ik het wel goed heb gedaan, maar toch waren onze kinderen onze eerste verantwoordelijkheid. Wat is het leven toch moeilijk af en toe. Bij jou ook weer veel opgerakeld denk ik. Ik hoop dat je je met de warmte van de bloglezers en die van je kinderen er doorheen slaat..
feb 17, 2021 @ 18:08:19
Natuurlijk heb jij het naar beste vermogen gedaan. Voor alleenwonende ouders is thuis blijven wonen gewoon géén optie, veel te gevaarlijk. Hoe vervelend ook in zo’n geval is een opname beter en veiliger.
En zelfs al er wél een partner is zal die op mijn leeftijd niet altijd de mogelijkheden en de energie hebben om 24/7 mantelzorger te kunnen zijn. Buurvrouw had dat inderdaad niet en dan is het goed je grenzen te kennen. Ik ben heel blij dat ik de mogelijkheden had en de kinderen het mogelijk konden maken door er te zijn, dat moet ook maar kúnnen natuurlijk.
P.S. ja veel sites volgen en lezen kan een valkuil zijn, ik houd het ook al jaren heel bewust zo veel mogelijk in de hand en doe niéts om meer lezers te trekken, daarvoor is het bloggen veel te leuk
feb 16, 2021 @ 00:50:29
Mooi Riet en snap dat het Ave Maria mooier dan ooit klonk. En ja de weg zit nog vol met zijweggetjes, maar ik weet zeker dat jij wel op je pad blijft.
feb 16, 2021 @ 09:28:25
Klopt, ik sla, mede door de zeer beperkte bewegingsvrijheid, nog menigmaal even een verkeert zijpad in
feb 14, 2021 @ 21:10:08
Met kippenvel gelezen. Het is alsof in de kille kerk alles samenkomt. Pas vanaf een afstand kan je dat bekijken. Je snapt wel hoe ik het bedoel. Henk was zich wellicht van weinig bewust maar volgens mij tot op het eind wél van jouw liefde en je zorgzame handen.
feb 14, 2021 @ 21:26:32
Daar durf ik nu eindelijk een beetje in te geloven. Het was echt een groot verschil en dat is verder niet te verklaren omdat deze man nog niet gesloopt was door de ziekte als Henk. Hij moet zijn thuisomgeving en geliefden veel bewuster gemist hebben. Juist de laatste 2 weken was Henk zich meer bewust van ons allemaal.
feb 14, 2021 @ 16:17:17
Met haast ingehouden adem zitten lezen. Wat heb je dit mooi geschreven. En wat fijn dat “ze” erbij kon zijn en naar het Ave Maria kon luisteren.
feb 14, 2021 @ 18:14:15
Het is fijn dat ik deze bevestiging kon vinden, ik hoop dat de buurvrouw op haar manier ook vrede kan vinden met haar situatie. Maar zij staat nog helemaal aan het begin van een lange weg waar ik al wat zijwegen gepasseerd ben. Het Ave Maria zal me nog menig maal ontroeren denk ik.
feb 14, 2021 @ 15:54:28
je hebt een hele mooie invalshoek gekozen om dit te beschrijven. Nee, de vriend van wie wij onlangs afscheid genomen hebben zag er ook niet anders uit. Ook hij is thuis heengegaan en lag er heel vredig bij.
feb 14, 2021 @ 18:01:50
De invalshoek koos mij eigenlijk geloof ik!
Dat moet ook een troost zijn voor zijn weduwe, het heeft blijkbaar echt invloed dat een stervende in zijn vertrouwde omgeving kan zijn. Dat is mooi.
feb 14, 2021 @ 14:33:46
Heel bijzonder dat de uitvaart van een buurman jou extra rust geeft na het overlijden van Henk. Je hebt het heel mooi beschreven.
feb 14, 2021 @ 17:13:14
Wonderlijk hé, al zijn er natuurlijk wel meer dingen die invloed hebben. Hij maakt nog wel héél erg deel uit van mijn leven omdat ik door de corona ellende eigenlijk altijd in een omgeving ben waar hij aan verbonden is.
feb 14, 2021 @ 11:51:56
hier word ik stil van Riet
knap geschreven
groeten
feb 14, 2021 @ 15:01:29
Dankjewel, het is fijn om alles voor mezelf een plaats te geven op deze manier.
feb 14, 2021 @ 11:43:19
Allerlei ‘gelijksoortige’ situaties zijn toch altijd anders. Dit is er een voorbeeld van. Ik denk zeker ook dat Henk er minder ontspannen uit had gezien als hij niet meer thuis was geweest. De vertrouwde omgeving en jij en jullie kinderen om hem heen hebben het voor hem in ieder geval ‘rustig’ afgerond. Ach gossie wat sneu voor die buurvrouw. Als ze het langer had volgehouden had hij waarschijnlijk ook wel langer geleefd. Kan me voorstellen dat er veel door je heen ging met die uitvaart. Ik hoor wel vaker dat de eerste uitvaart na een overleden van een geliefde heel moeilijk kan zijn. Maar sowieso natuurlijk, niemand wil eigenlijk naar een uitvaart.
feb 14, 2021 @ 15:00:29
Dat maakt zo’n beslissing ook zo moeilijk, ik had het verschrikkelijk gevonden wanneer ik Henk nét “te vroeg” naar een tehuis gedaan had. Waarschijnlijk voelt deze buurvrouw dat minder, zij had het erg moeilijk met haar man thuis, had ook geen moeite dat hij steeds meer dagen naar de opvang ging, dat vond ze prettig. Ze accepteerde dat hij niet meer thuis kon blijven.Dat zal schelen denk ik.
Het was fijn dat er ook andere buurtjes uit de straat waren die er ook bij Henk waren. Ik vond het niet zwaarder dan vroeger al waaide mijn gedachten wel alle kanten kanten op. Raar maar waar , het bracht mij iets van rust in de zin van “het was goed zoals wij het mochten doen.”
feb 14, 2021 @ 15:01:55
Mooie gedachte Riet. Houd dat maar vast. Dat zal ook schelen in de verwerking en de acceptatie van het verlies van Henk!
feb 14, 2021 @ 17:54:22
Mijn verstand heeft alles eigenlijk al op een rijtje sinds zijn dood. Die was onontkoombaar en alleen maar goed voor ons allebei. Maar ja, je blijft ook altijd met gevoel te maken hebben en dat wil nog te vaak niet op éen lijn liggen met het verstand.
feb 15, 2021 @ 19:19:34
Ja, je hebt er naar toe geleefd. En voor jullie beiden was het inderdaad goed. Gevoel is een ander ding!
feb 15, 2021 @ 20:13:01
`Gevoel kan minder goed met gemis omgaan dan het verstand, het zij zo!
feb 15, 2021 @ 22:55:10
Ja Riet, dat klopt ook! En dat op een lijn krijgen is een kunst!
feb 14, 2021 @ 10:42:51
Prachtig beschreven. En die inzichten….allemaal in een katholieke kerk….zou de Heer dan toch langs zijn gekomen….:)
feb 14, 2021 @ 14:45:33
Dat zou ik niet durven beweren, maar mocht het zo zijn dan heeft hij goed werk gedaan!
Jammer dat hij Henk bij die kerstmis niet van dienst kon zijn. Het was wel héél bijzonder dat hij zijn één na laatste kerst perse naar die nachtmis wilde , hij had al 65 jaar niets meer met het geloof. Maar toen hij er wás deed het hem niets en wilde hij alleen maar naar huis waar de late maaltijd klaarstond. Waarschijnlijk was dát meer de kerstnachtbeleving waar hij naar terug verlangde.
feb 16, 2021 @ 13:41:36
Dat laatste snap ik dan weer wel….:)
feb 16, 2021 @ 15:37:38
Ik ook, dat was altijd heel gezellig vroeger bij zijn ouders.
feb 13, 2021 @ 21:47:47
Wat mooi, Riet. Verbinding gevonden in (naderend) afscheid. Het Ave Maria mooi gezongen in een kerk blijft bijzonder.
feb 13, 2021 @ 22:02:20
Het was bijzonder. Het Ave Maria is altijd al heel mooi maar in een kerk natuurlijk nóg mooier.
feb 13, 2021 @ 20:47:06
Zit met een enorm brok in mijn keel te lezen. Je hebt het volbracht en buurvrouw ook. Ik denk niet dat ze hoeft te twijfelen, ieder doet wat hij kan.
feb 13, 2021 @ 20:57:21
Zij had al een paar keer aangegeven dat zij het niet meer op kon brengen. Had haar het alarm geleend dat ik gebruikte om mij wakker te maken als Henk uit bed ging, Haar man pikte die “verrader”niet. Henk reageerde er niet op zodat ik er echt iets aan had om hem in de nacht in de gaten te houden als ik vast in slaap was.
feb 13, 2021 @ 21:04:39
Het gaat zo vaak anders. Niemand is te vergelijken.
feb 13, 2021 @ 21:37:36
Klopt, en zijn zóveel verschillende factoren die een rol spelen waardoor het uiteindelijk toch bij iedereen anders verloopt. Ik bofte dat Henk heel lang tamelijk goed te leiden was én dat ik écht de steun van de kinderen had om hem thuis te houden.
feb 13, 2021 @ 20:34:19
Mijn moeder zou een rusthuis ook niet overleven. Ik ben blij dat ze nog thuis kan blijven. Jammer dat het zo verliep voor haar man. Dat jij alles over had voor Henk is een feit.
feb 13, 2021 @ 20:50:30
Zolang het geestelijk goed gaat kan iemand met de juist hulp meestal wel thuis blijven wonen. Zodra de hersenpan raar gaat doen houdt het ergens op en wordt het gevaarlijk om alleen thuis te wonen.
feb 14, 2021 @ 08:51:20
Dat probleem hebben we momenteel met mijn schoonmoeder. De onderzoeken zijn bezig. Hopelijk kan ze thuis blijven maar ik vrees er voor in de nabije toekomst.
feb 14, 2021 @ 09:14:56
Helaas hoort dat maar al te vaak bij het ouder worden. Ik hoop dat er goede oplossingen zijn.
feb 13, 2021 @ 20:14:57
Heel vervelend en naar, afscheid nemen, maar soms moet het.
feb 13, 2021 @ 20:39:15
Het hoort bij het leven maar blijft altijd vervelend ja.
feb 13, 2021 @ 20:09:43
Ach!
Het Ave Maria werd ook op de crematie van mamma gezongen.
En omdat zus en ik allebei nogal slecht horen werd het speciaal voor ons wat harder gedraaid.
Sorry, moest even hieraan denken nu.
feb 13, 2021 @ 20:38:23
Wat lief dat ze dat voor jullie deden. Het is echt een prachtig lied. In een klein wintersportplaatjes in Oostenrijk werd het 2x daags vanaf het kerktorentje gespeeld, om 12 uur en om 6 uur, de éne keer door een man, de andere keer door een vrouw. Dat klonk héél bijzonder over het stille besneeuwde berglandschap.
feb 13, 2021 @ 19:40:24
Hoe erg de ziekte ook is, ergens is er nog iets, in dat onderbewustzijn dat heel af en toe bewust is. Tenminste: dat dachten wij ook te zien bij mijn schoonmoeder.
feb 13, 2021 @ 19:51:24
Het zal meer een gevoel zijn dat lang bij ze blijft en dan toch soms voor een helder moment zorgt.
feb 13, 2021 @ 17:52:23
We zijn allemaal anders, en dus verschillen onze manieren om om te gaan met verdriet en gemis. Die variëteit mag er zijn en is mooi menselijk.
Voor jou is de herkenning zwaar, maar van één ding ben ik overtuigd, Henk zou jou heel dankbaar zijn geweest, als hij het nog zou kunnen geuit hebben.
feb 13, 2021 @ 19:47:39
Ik begreep nu ineens dat zijn gezicht in de dood de eerder gevoelde vrede en rust uitstraalde, omdat het in het gezicht van deze overledene ontbrak.
feb 13, 2021 @ 21:44:03
Dat beseffen en zien is voor jou heel rustgevend. Jammer voor de andere man.
feb 13, 2021 @ 21:54:53
Ik had het daar toch nog erg moeilijk mee. Maar de rust in Henk’s gezicht was zo duidelijk nu ik een gezicht zag waarin het ontbrak ik het nu durf te geloven.
feb 13, 2021 @ 22:00:30
Fijn om tot rust te komen!
feb 13, 2021 @ 22:06:09
Ja dat is fijn.
feb 13, 2021 @ 15:51:36
Dat is mooi.
feb 13, 2021 @ 16:40:18
Een heel onverwacht , maar reuze welkom inzicht.
feb 13, 2021 @ 10:59:33
Zomaar een troostje voor lieve Rietepietz.
Zat er ff een engeltje op je schouder.
feb 13, 2021 @ 13:18:05
Ja echt wel, soms komt inzicht uit een vreemde hoek.
Er zitten altijd engeltjes op mijn schouder gelukkig.
feb 13, 2021 @ 09:37:14
Het is denk ik moeilijk inschatten hoe lang iemand nog heeft. Misschien als de buurvrouw had geweten dat het maar zo kort zou zijn had ze het vol kunnen houden. Aan de andere kant, dan had hij vast ook veel langer geleefd. Wat een zwaar dilemma is het toch voor betrokkenen. Het moet een grote troost zijn dat Henk thuis heeft kunnen sterven.
Mooi geschreven Riet.
feb 13, 2021 @ 09:52:23
Ja precies, héél lastig. Thuis vinden de meeste mensen toch meer reden om het niet op te geven. En naarmate een dementiepatiënt verder weg is maakt het misschien minder uit waar hij/zij is. Maar deze man was het zich nog wel bewust, was minder ver in het proces als Henk was.
Dat is het zeker, het maakt het gemis niet minder maar is wel een troost inderdaad.
feb 13, 2021 @ 09:10:51
Zoveel liefde proef ik weer. Prachtig verwoord.
feb 13, 2021 @ 09:27:34
Zo bijzonder dat toen ik vanmorgen de radio aanzetten het eerste dat ik hoorde was ; “true love that ’s a wonder” precies dit stukje tekst, als er iéts waar is dan dat wel.
feb 13, 2021 @ 13:26:49
💛
feb 13, 2021 @ 09:04:16
En zo gaat ieder zijn of haar eigen weg, ook in het sterven.
feb 13, 2021 @ 09:10:20
Of in het begeleiden , ook dat doet ieder op een eigen manier.
feb 13, 2021 @ 09:16:52
We zijn niet allemaal hetzelfde.
feb 13, 2021 @ 09:18:27
Helemaal waar!
feb 14, 2021 @ 12:01:50
Blijf vooral de mooie herinneringen koesteren, maar dat doe je.
feb 14, 2021 @ 16:59:39
O ja zeker, steeds meer, zelfs al maken ze het me soms moeilijk.
feb 14, 2021 @ 18:56:09
Ja, dat kan ik mij voorstellen.
feb 14, 2021 @ 19:13:31
Ook dat hoort erbij natuurlijk.
feb 14, 2021 @ 21:27:13
Ja, zeker!
feb 13, 2021 @ 08:30:44
Ik wordt er compleet stil van. Je hebt het goed gedaan meis…
feb 13, 2021 @ 09:09:44
Vreemd genoeg vond ik troost en bevestiging bij deze uitvaart.
feb 13, 2021 @ 08:17:21
Elke patient is anders en elke mantelzorger ook ja. Mij lijkt het echt enorm moeilijk en ik zou niet graag aan beide kanten willen staan. Maar ja, als ik het zou krijgen wete ik het misschien allemaal niet, en als de tegenpartij het zou krijgen, tja, in voor en tegenspoed zeg ik altijd.
feb 13, 2021 @ 09:08:16
Het is ook zeker niét makkelijk. Maar zolang je achteraf jezelf maar recht aan kunt kijken heb je het goed gedaan. Niet iedereen heeft dezelfde mogelijkheden om tot het eind te kunnen zorgen, ik ben heel blij dat het mij wél gegund is.
feb 13, 2021 @ 06:45:35
Je hebt goed gedaan met jouw Henk, en dat weet je.
En jouw buurvrouw heeft ook goed gedaan, zo goed als ze kon.
Ik heb zitten wenen bij het lezen van jouw tekst. Het raakt me zo heel erg.
feb 13, 2021 @ 09:06:32
Ik heb het zo goed gedaan als ik kon, en dat dat misschien niet altijd genoeg was is logisch, ik blijk ook maar gewoon een mens te zijn. Het had toch weer aardig wat impact op me deze gebeurtenis maar ik wilde er toch graag heen omdat er door de weersomstandigheden veel familie niet kon komen. Het was ook duidelijk te merken dat ze het prettig vond de buurtjes te zien.
feb 13, 2021 @ 09:10:52
Niemand is perfect, en dat hoeft ook niet. Geldt ook voor jouw buurvrouw. Je doet wat je aankan. Je zit daarbij zo al heel erg hard tegen je grenzen aan, dat het normaal is dat die soms overschreden wordt en het dan moeilijk is om perfect te doen.
Denk dat het feit dat je hierbij kon zijn, je ook wel wat helpt in je rouwproces en verwerking. Win-win eigenlijk hè, het helpt jou, en het helpt de buurtjes. Mooi.
feb 13, 2021 @ 09:17:05
Dat is zeker waar al willen we het zo heel graag anders. Er is natuurlijk ook geen “zorg opleiding” en je kunt het alleen maar op gevoel doen. Misschien kwam dit inderdaad op een goed moment voor mij.
feb 13, 2021 @ 09:20:25
Uit alles wat jij schrijft, kan ik opmaken dat de warmte van jouw liefde de mindere (menselijke!) momenten goedmaakte. Ik voel die liefde, ook nu nog altijd, stralen tot in Gent 🙂
feb 13, 2021 @ 09:21:32
Dat is fijn om te horen, die liefde zal er altijd blijven, hij was mijn leven!
feb 13, 2021 @ 04:17:46
Hoe verdrietig voor haar …. en jou… en paradoxaal dat het jou troost tegelijkertijd omdat het je bevestigt in de wetenschap dat het goed was wat je deed
feb 13, 2021 @ 09:00:45
Ik kan alleen maar hopen dat ze geen wroeging krijgt dat ze hem zo op het oog net te vroeg in een tehuis heeft gedaan. Maar je weet natuurlijk nooit hoe anders was gegaan wanneer dat niet gedaan was.
Het is inderdaad vreemd dat het dát effect op mij had, maar het was inderdaad een soort bevestiging van iets waar ik maar moeilijk in kon geloven.
feb 12, 2021 @ 23:56:45
Dat je deze gebeurtenis en de herinnering die het oproept in de 3e persoon schrijft geeft je beleving extra kracht. Met een voor jou een troostrijk slot. Ontroerend.
feb 13, 2021 @ 08:54:50
Ingrijpende dingen schrijf ik altijd makkelijker op die manier, dan lijkt het makkelijker te overzien. Hoewel het al bijna 8 maanden geleden is blijkt bij zo’n gelegenheid alles toch nog héél erg aan de oppervlakte te liggen en van alles open te trekken. Gelukkig waren er meer buurtjes, die er ook bij Henk waren, dus was ik er niet alleen.
feb 12, 2021 @ 23:19:39
een mooi schrijven Riet
Henk had het thuis goed
de buurvrouw kon het niet aan , nou ja ga er ook maar aan staan
wat je al zegt er zijn er geen 2 gelijk , patiënt en mantelzorger niet
de buurman heeft nu rust , de buurvrouw zal dat ook gaan merken , en heeft goed volk om haar heen
ik houd van die plekjes in de pps , heerlijk de stilte en de rust
kan me ook goed redden in een volle zaal hoor 🙂
ja verstand komt met de jaren hé hihi , op het gure windje na prima weer voor een wandeling
fijn weekend groet
feb 13, 2021 @ 08:50:16
Zij is ook een paar jaar ouder dan ik, op onze leeftijd kan dat veel schelen. En niet ieder mens heeft het zorgende in zich , als je dat niet van nature hebt is het allemaal veel moeilijker.
Met de wind mee is het dan heerlijk, maar ja, je moet ook nog een keer terug tegen de wind in.
feb 14, 2021 @ 13:06:17
wij hebben het bij onze moeder gezien , dat werd echt ernstig , maar die was in goede handen in een afdeling van een bejaardenhuis 😦
ja wat wind kan een wandeling op de weg terug minder leuk maken hé 🙂
jij ziet je zelf al sneeuwruimen op zo’n fiets met schuiver hihi
in het filmpje zie je wat nu een pak sneeuw is 🙂
inderdaad zo als in de pps kan de winter hier niet tippen , hoeft ook niet
2000 stukjes is een berg hoor , maar ik vind het nog steeds leuk om te doen hihi
fijne middag groet
feb 14, 2021 @ 17:05:04
Voor alleenwonende mensen is uiteindelijk een zorghuis de beste optie, zelfs al is ondertussen de zorg echt tot op een minimum terug gebracht.
feb 12, 2021 @ 22:14:08
Een ding haal ik er uit en dat is dat je begint te geloven dat Henk goed af was bij jou thuis 🙂
En dat zal best…ja een afscheid van een ander is ook verwerken van je eigen verdriet.
Moet ook moeilijk zijn om een ander met hetzelfde verdriet te zien…hopelijk kunnen jullie wat voor elkaar betekenen.
Groetjes
feb 12, 2021 @ 22:18:56
Natuurlijk weet ik wel dát hij beter hier dan in een tehuis kon zijn maar of hij zelf blij werd van hóe we voor hem gezorgd hebben kon hij niet meer overbrengen en dat vind ik moeilijk omdat ik ook zoveel dingen aan en voor hem moest doen die hij niet prettig vond.
Maar zijn vredige gezicht zou me dat dus eigenlijk wel moeten vertellen.
feb 12, 2021 @ 22:26:05
Mooi toch dat je dat voor ogen kan houden 🙂
feb 12, 2021 @ 22:33:10
Dat probeer ik zeker al heb ik nog vaak twijg=fels omdat ik natuurlijk ook niet perfect ben of was.
feb 12, 2021 @ 22:50:13
Voor Henk was je dat zeker wel 🙂
feb 13, 2021 @ 08:46:42
Nou vast ook niet altijd maar oke, een tehuis is ook nooit perfect.
feb 13, 2021 @ 12:34:43
Een huwelijk hoeft ook niet perfect te zijn 😉
En kan toch goed zijn 🙂
feb 13, 2021 @ 13:19:32
Sterker nog,. juist in de imperfectie zit de perfectie. Wij pasten perfect bij elkaar omdat we elkaar aanvulden.
feb 13, 2021 @ 16:13:45
Moet wel anders hadden jullie het niet zolang met elkaar kunnen redden 😉
feb 13, 2021 @ 16:17:23
Ik heb een gezond wantrouwen tegen mensen die zeggen dat “nooit iets hebben”.
feb 13, 2021 @ 16:17:53
Ja we weten wel beter hè
feb 13, 2021 @ 16:34:56
Het gaat er maar om hóe je met problemen omgaat en je sámen de moeite neemt om ze op te lossen.
feb 13, 2021 @ 16:35:52
Daarmee is alles gezegd 😉
feb 12, 2021 @ 21:40:53
Ach Riet toch…
feb 12, 2021 @ 22:00:29
Je herbeleeft toch de eigen situatie een beetje als dat nog vrij kort geleden is.
feb 12, 2021 @ 21:29:29
Ja denk dat het heel belangrijk is als een afscheid goed geweest is met alle dierbare. Weet nog dat mijn moeder overleed met alle kinderen en kleinkinderen er bij. En hoewel ze al in een soort coma was toen een van ons zei, we zijn er allemaal mam, ga maar, leek er wel een rust over haar te komen en overleed ze. Zo bijzonder. Snap dat je daar zulke toch mooie herinneringen aan hebt. Maar misschien ziet de buurvrouw haar man wel anders dan jij er naar kijkt, ziet zij hem ook als ontspannen.
feb 12, 2021 @ 21:58:29
Dat hoop ik voor haar, ze had het er moeilijk mee dat ze het niet meer op kon brengen hem thuis te houden en denkt nu misschien “had ik die twee maanden nog vol gehouden”. Maar je weet natuurlijk nooit of hij thuis óók zo snel de moed opgegeven had Je weet nooit waar je goed aan doet in dit soort gevallen. Ik hoop voor haar dat ze hem er ontspannen bij vond liggen, ze was er ook niet bij toen hij stierf in de nacht, gelukkig was er wél een van de kinderen bij.
feb 12, 2021 @ 22:05:55
Denk dat het voor iedere partner is als het echt niet meer gaat, heb dat bij mijn moeder ook gezien dat ze er zelf aan onderdoor zou gaan als ie thuis bleef. Gelukkig waren wij er ook met de meeste er bij toen hij daar heel rustig overleed. Ja het blijven moeilijke dingen altijd.
feb 12, 2021 @ 22:10:14
Ik wordt steeds dankbaarder dat het mij bespaard is gebleven dat hij naar een tehuis moest., zeker met die corona toestanden..
feb 12, 2021 @ 22:25:54
Nou daar kan ik me wat bij voorstellen hoor. AL was het laatste jaar meer dan zwaar voor je, het gevoel het zo af te hebben kunnen sluiten geeft ook een goed gevoel.
feb 12, 2021 @ 22:31:57
Het was ook op het randje ja, was echt kapot toen er uiteindelijk hulp van de zorg kwam.
feb 12, 2021 @ 22:33:56
Ja dat snap ik best hoor het is heel intensief, eigenlijk te intensief zonder zorg er bij. Gelukkig veel steun van de kinderen maar de meeste tijd stond je er toch alleen voor.
feb 12, 2021 @ 22:36:35
Ja klopt en er waren nogal wat verzwarende omstandigheden. Dat is ook weer bij iedereen anders.
feb 12, 2021 @ 22:39:16
Ja je kan het niet vergelijken ook. De dokter zei op een gegeven moment tegen mijn moeder dat het niet anders kon anders zou zij er onderdoor gaan. Terwijl ze zelfs speciale lessen nog had gehad om hem te tillen en verzorgen van de kruiszorg. Maar het ging gewoon niet meer. Dat vond ze ook heel erg. Ze ging ook iedere dag naar hem toe heel de middag en wilde nooit overslaan en daar had ze achteraf ook een goed gevoel over.
feb 13, 2021 @ 08:45:30
Ja snap ik , ze heeft dan toch echt álles gedaan wat ze kon doen. Leeftijd speelt natuurlijk ook een rol. Bij mij waren het in hoofdzaak de veel te vaak gebroken nachten die me parten gingen spelen, langdurig slaapgebrek breekt je uiteindelijk toch op. Toen ik dus eindelijk nachtzorg kreeg ging het veel beter met me. Het is triest dat ik toen Henk stervende was complimentjes kreeg dat ik er zo goed uitzag.
feb 13, 2021 @ 19:58:31
Bij mijn moeder gingen de nachten ook opbreken. Denk dat ze zeker niet ouder als jij was, denk zelfs nog wel jonger. Mijn vader was 76 toen hij overleed en mijn moeder was 3 jaar jonger. Dus tegen de 70 toen het begon.
feb 13, 2021 @ 20:03:10
Dat is ook waarom ik niets snap dat er niet gedaan wordt aan nachtopvang mogelijkheden. Die dagopvang is veel minder écht nodig om de partner op de been te houden. Maar slaapgebrek is op den duur altijd een breekpunt. Maar meestal is het jaren bezig eer het een naam krijgt.
feb 13, 2021 @ 20:05:56
Dat klopt hoor ik zie foto’s van mijn vader van jaren er voor aan die blikken toen was het al begonnen. Bij mijn ouders woonde ook mijn broer nog die wilde mijn moeder dan niet alleen laten tobben maar moest er wel iedere ochtend op tijd weer uit om in de bouw te gaan werken. Dat zal ook wel meegespeeld hebben. Het was goed zo, mijn vader had het daar goed naar zijn zin, kreeg veel bezoek en er werd destijds nog heel veel gedaan met uitjes en dingen. Was echt niet verkeerd daar.
feb 13, 2021 @ 20:32:59
Aanvankelijk wegen dan gelukkig de goede momenten nog op tegen de slechte. Maar voor haar zeker fijn dat je broer nog thuis woonde. En de één past zich makkelijker aan dan de ander als ze ergens verzorgd moeten worden. Dan is het een geluk als het goed gaat en de partner zich minder schuldig kan voelen.
feb 12, 2021 @ 21:08:03
’t Is warm verwoord van je…
Lie(f)s.
feb 12, 2021 @ 21:23:23
Het moet voor de vrouw heel verdrietig zijn dat hij het opgaf nadat hij opgenomen werd.
feb 12, 2021 @ 22:32:35
M’n vriend is zwaar dementerend… ‘k Ga 6 dage, op de week naar ‘m toe, om iets leuk te doen…
Lie(f)s.
feb 12, 2021 @ 22:35:26
Dat is heel knap én lief. Hoop dat hij verder wél toereikende hulp heeft..
feb 12, 2021 @ 23:03:39
Heeft hij.
L.