lach en een traan

En over de traan gaan we het niet hebben. Uiteindelijk ben ik niet de enige die kerst zonder partner viert al moet dat nog wel een beetje wennen. De lach is veel belangrijker om het over te hebben en er werd zeker gelachen.
Eigenlijk om doodnormale dingen , iedereen ging toch wel een wandeling maken.
En iedereen schat het weer wel eens verkeerd in zoals het Inge’s lief, volgens buienradar zóu het droog blijven maar voor alle zekerheid nam ik tóch de grote vissersparaplu mee, een zware paraplu die wel een stevige windvlaag moet kunnen hebben…. toch?

Het bleef niét droog…. en de paraplu trok zó hard dat het me niet zou verbazen wanneer ik als een soort Mary Popkins weg gevlogen zou zijn….. ja natúúrlijk zou niemand de verleiding hebben kunnen weerstaan op een “passerend” bankje te klimmen om het opstijgen een beetje te helpen! Iederéén wil toch weten of er een Mary Popkins in ‘m schuilt?
Echt jammer dat deze Maria Popkins de hoogte van het bankje verkeert inschat en na een korte vlucht de landing véél dichterbij blijkt dan gedacht……ik weet zéker dat Henk zich tranen gelachen zou hebben!
Maar Inge neemt de zaken prima voor hem waar…….Nou ja, haar lach kennen jullie ondertussen ook wel. Ook een prima combi met de mijne!

Advertentie