………ligt op het kerkhof is een oud gezegde dat betekend; “de dader van het een of ander misdrijf is niet te vinden. Men bezigt, deze woorden, wanneer de een de schuld van het kwaad op den ander werpt en de eigenlijke dader niet te vinden is.”
Daar moest ik aan denken toen ik aan de slag ging om de boel een beetje “kersterig” te maken.
Op de piepkleine schoorsteenmantel staat altijd m’n eerste kersthuis dat we ooit van Inge kregen. Uit het begintijd van de kerstdorpen en het is dus ook wat groter dan de anderen.
Voor de kerst kwam ook de tweede engel weer uit de kast waar ze overzomerde!
De engelen kreeg ik vorig jaar na een hartveroverende Sinterklaas actie, ach dat weet iedereen nog wel en Henk hád iets met de engelen.
Steeds weer stond hij met zo’n kwetsbaar engeltje in zijn hand, bekeek het van alle kanten en zette het dan weer heel voorzichtig neer, tot die éne keer!
Vanuit de keuken hoorde ik een klap en het engeltje bleek helaas niét te kunnen vliegen.
Het lag op de grond, het hoofdje afgebroken en de vleugels nog maar aan één puntje vast met wat breukschade aan de aanhechting aan de achterkant.
Gelukkig had ik een grote tube lijm in huis, verder had ik nog wat geduld, in dit geval natuurlijk “engelen” geduld, en zo kunnen de dames toch weer samen hun beschermende taak verrichten.
De reparatie is niet helemaal onzichtbaar gelukt maar de gelijmde breuk in de hals zou évengoed een parelketting kunnen zijn al weet ik niet of engelen iets met sieraden hebben, wél met veren, maar de veren vleugels zitten ook niet echt aerodynamisch verantwoord meer, mwah…ze vloog toch al slecht.
Maar even terug naar de dader….. die zou dus letterlijk op het kerkhof gelegen hebben ware het niet dat hij rustig in zijn urn in de kast staat.
De engelen zijn me natuurlijk dierbaarder dan ooit en zijn onvervangbaar.
En ach, ze zijn in goed gezelschap. Voor het huisgeveltje op de schoorsteen staat een koets met een paard ervoor, ook dát onderdeel heeft schade geleden. Waarschijnlijk is het paard op hol geslagen en heeft daarbij de po…. benen gebroken, de koetsier hangt zonder benen naast de koets en het echtpaar in de koets draagt óók “een ketting” omdat ze het hoofd verloren bij het ongeluk “





Het kerkje besloot op enig moment geen kenmerken van het geloof te voeren maar ik ben voor vrijheid van geloof zolang je er anderen niet mee lastig valt , en een groot kruis naar beneden gooien zie ik als overlast en gevaar. Ik had de lijm toch in m/n hand. Dat de pastoor niet op z’n benen kan staan wijt ik aan de mis wijn , niet aan het eventueel missen van voeten. Er moet vorig jaar ook sprake van vandalisme geweest zijn, in één van de huisje is blijkbaar een raam ingegooid en van de lantaarnpaal zijn twee lantaarns afgebroken.
Ach…. met al z’n onvolkomenheden horen ze gewoon hier, zo héél volmaakt ben ik zelf nou ook weer niet.
Leuk dat je reageert, dankjewel!