té leuk

Nog drie weken en dan…… ja dan is het bijna Sinterklaas avond. In onze familie toch wel hét feest van het jaar al probeert dit jaar niet alleen de groep KOZP het feest onder het kleed te schoffelen maar doet het Corona virus z’n best om het definitief de nek om te draaien.

Gaat niét gebeuren in de familie Rietepietz, écht niet. Zelfs niet al hebben we een gelovige minder want de 8 jarige Levi kreeg zo z’n twijfels. Er is een erg leuk boek in de handel dat op een leuke manier het verhaal van het Sinterklaas feest vertelt.
Samen met papa en mama heeft Levi het boek gelezen en heeft hij zijn handtekening gezet in het juiste vakje waarmee hij belooft dat hij het geheim niét aan Amber of andere kleine kindje doorvertelt. Daarna kijk hij gespannen bij papa op schoot naar de filmpjes van eerdere jaren, of die zwarte Piet nou écht opa is.

Volgens Fokke & Sukke wordt Sinterklaas dit jaar ook in Amerika gevierd maar dan toch vast anders dan bij ons.
Omdat Iedereen meer thuis is dan anders gingen er al snel stemmen op om surprises te maken….. iedereen vóór natuurlijk. Maar ja, dat virus….. we zijn toch met minstens 9 volwassenen,
Maar onze “regelateuse” Jennifer ziet geen probleem. We hópen natuurlijk dat we op 5 december allemaal bij elkaar kunnen zitten in haar ruime huiskamer met de tuindeur een beetje open, desnoods een heater voor die deur.
Maar als dat dan nog niet mág zorgen we ervoor dat er in drie huizen de juiste surprises op tijd aanwezig zijn én er overal iemand is die zorgt voor een skype verbinding.” Oma Grootje”, ik dus, krijgt voorrang voor het huis waar de kindjes zijn en dus “hoogstwaarschijnlijk” Sinterklaas en zwarte Piet nog een bezoekje brengen. Dat is nog niet zeker want ook dat heeft met aantallen te maken. Ik voel een complot theorie opkomen.
Natúúrlijk zeg ik ja op de uitnodiging om mee te doen, het is een té leuk feest om er niet m’n best voor te doen.
En ja, ik ga natuurlijk óók een surprise maken al zal dat een stuk minder lollig zijn dan eerdere jaren. Het samen brainstormen en knutselen staat garant voor grote lol vooraf maar oke… dat moet maar wennen.
We gaan aftellen…….. hebben jullie al plannen?

Advertentie

het verschil

Wat is het verschil tussen ongelukkig zijn en verdriet hebben. Er móet verschil zijn, want ondanks dat ik soms diep verdrietig kan zijn zeg ik toch niet zomaar dat ik ongelukkig ben.

De vraag komt niet uit het niets, ik ontving van één van de schatten om me heen “het ultime kado”, een boek “voor iedereen die gelukkiger wil zijn”.
Een boek met heel veel herkenning en dus tevens een bevestiging dat ik het best wel aardig doe in een situatie dat gelukkig zijn niet zo voor de hand ligt.

Ja natuurlijk mis ik mijn maatje, hij maakte mijn leven de moeite waard want, hoewel mijn ouders in en na de absurde oorlogstijd hun best deden, ik voelde me ongewenst (en wás dat ook ving ik ooit op).
Dat Henk voor mij koos en van mij hield zoals ik van hem hield was een godswonder voor me, het veranderde mijn leven.
Het boek staat vol quotes als deze die me op het lijf geschreven lijkt…

“het gaat niet om WAT je hebt in het leven, maar om met WIE je het deelt”

Henk is er niet meer maar hij zit, als altijd, diep in mijn hart en dan is er nog zijn “nalatenschap” in de vorm van onze (klein)kinderen die zijn liefde in zich hebben.
Ze maken het makkelijk om de dagboeklijstje in te vullen waarvan het boek er 60 telt.
Het gaat allemaal om stofjes te kunnen activeren, of juist niet (afhankelijk van hun fuctie), waar je je prettiger door zou kunnen voelen, en dus gelukkiger.
Denken aan fijne dingen schijnt net zoveel invloed te hebben als fijne dingen mee maken, vooral wanneer ze opgeschreven worden. Tja, als ik terugdenk aan onze allereerste kus word ik nóg overspoelt door een geluksgevoel, dat lijkt die stelling te bevestigen. Uiteraard weet ik ook nog precies dag en plaats van die gebeurtenis, ja ook van die andere eerste keer,

Je kunt dagelijks dingen noteren waar je dankbaar voor bent, evenals mooie momenten, wat eigenlijk een beetje op hetzelfde neerkomt.
Zo’n moment dat kleinzoon Maikel maar niet kan kiezen uit de vesten van opa, omdat hij er twee leuk vindt om te gaan dragen maar nog een derde alleen omdat opa die zo vaak droeg. Er zijn er gelukkig genoeg.

Maar het boek zegt, naast heel veel weetjes, ook; “af en toe ongelukkig zijn is heel gezond en heilzaam, je gevoelens van verdriet, angst en boosheid toe te laten en te delen met anderen”.
Gevoelens van angst en boosheid zijn er niet, maar de tranen van verdriet vloeien nog vaak overvloedig, misschien ook wel verdriet en /of ontroering omdat Henk niet meer kan zien hoe iedereen me steunt en hoe mooi zijn nagedachtenis in ere gehouden wordt. En ik hier alles mag delen.

Bij alle puinhopen van de verhuizing van de drukkerij kwam van de week een van de jongens me vertellen dat het hoekje van “die kleine” al klaar is.
Terwijl er nog machines in elkaar gezet moeten worden regelde hij dat bij een “degeltje” zoals waar Henk vroeger vaak op werkte zijn spulletjes een plekje kregen.

Nee, ik ga zelf niets invullen in het boek, dat bewaar ik tot er iemand mijn pad kruist die dat invullen harder nodig heeft.
Het boek leerde me dat ik ondanks de momenten van verdriet niét ongelukkig ben.
Nog zo’n mooie quote die volgens mij goed bij me past.

Geluk is niet de afwezigheid van problemen, het is het vermogen om ermee om te gaan.

koetjes en kalfjes

O nee, eigenlijk alleen over koetjes want het was van de week heerlijk weer en daar moest ik uiteraard van genieten. Alleen leek het alsof de koetjes mij in de gaten hielden in plaats van andersom. Ze hadden zich verdekt opgesteld maar daar trappen we niet in , we zien ze heus wel gluren,

• 

• 

Sommige koeien lijken gewoon aan twee kanten een kop te hebben om ons goed in de gaten te kunnen houden. Oeps, nee toch niet!

• 

• 

Prachtig gebied daar rondom de Reewijkse plassen en met een zonnetje erbij loop je makkelijk een rondje van 2 uur. Dat we soms even aan de kant moeten voor een tractor is geen probleem.
Genoeg te zien, ook bij de vogel uitkijkposten waar de wapens eh…. de verrekijkers getrokken worden want willen natuurlijk ook wel eens gluren…

• 

• 

Ja flutlogje, zei ik toch, een beetje over koetjes en (geen) kalfjes, maar wél heerlijk van het zonnetje genoten en dat is goed voor de vitamientjes D.
Bijna iedere dag wel lekker gewandeld, kan ikmooi in het weekend het wandelen weer aan de “werkende medemens” overlaten, dan ga ik wel stofzuigen en dat soort zaken, deal?

plaagstootje

Op het gevaar af dat ik iedereen tegen me in het harnas jaag zeg ik toch dat ik jaloers ben. Kijk,,,, bij Ruud in de USA is de eerste sneeuw al gevallen…..
En dat is het enige nieuws dat ik nog pruim uit de US.
Ze lijken wel gék op TV, alsof het om ónze verkiezingen gaat.

Nog niet onwijs veel sneeuw maar met de de laatste herfstkleuren levert het bijna surrealistische plaatjes op.
Hier moeten we voorlopig de sneeuw nog met een lantaarntje zoeken, dáár wordt het lantaarntje gevonden door de sneeuw, verschil moet er zijn.
De sneeuw is na twee dagen weer verdwenen, het was maar een plaagstootje van koning winter. ….

therapie of zo

Aan het plaatje wel te zien wélke therapie ik bedoel hé, “Ik loop niet met molentjes” zoals één van onze gezegden het zo netjes uitdrukt als je een beetje “malende” bent en ogenschijnlijk een “klap van een molenwiek hebt opgelopen”.
Lekker op dreef Rietepietz!
Nou ja, de meeste mensen hebben toch al hun bedenkingen bij mijn puzzelverslaving én spreekwoorden tik, je moet toch minstens een gaatje in je hoofd hebben om ” een gat in te zien” in 1000 stukjes karton in elkaar te leggen en ze daarna weer los in de doos te gooien.
Nou is het vreemde dat je er bij het puzzelen nou juist heel góed een gat in kunt zien zodra je de randen in elkaar hebt liggen, dan is er één groot gat.

Pas als de puzzel klaar is “zie je er geen gat meer in” eh…. dat is dan wel een beetje laat om te gaan stressen dat het je niet gaat lukken.(om maar ff snel de uitdrukking te verklaren)
De ongeoefende puzzelaar heeft zich dan allang een “stuk in de kraag gedronken”, die krijgt die puzzel dus nooit af…. precies die mist dat éne stukje dat in zijn kraag zit maar dat hij dan allang vergeten is.
Puzzelen is gewoon een kwestie van “stukje voor stukje” in elkaar passen, lijkt heel simpel maar gek genoeg lukt dat niet zo goed wanneer je “een beetje van je stuk bent”. Had ik de laatste 2 jaar áltijd een puzzel op de plank liggen waar ik mee bezig was, de laatste 4 maanden had ik er totaal geen zin in. Ook de denksportpuzzels willen niet erg en zit ik op te turen zonder iets in te kunnen vullen. Waarschijnlijk is m’n hoofd nog te vol met andere dingen en was er gewoon “geen gaatje” om te puzzelen, net als lezen!
Ik ga dus maar even in puzzeltherapie….. kijk, het begin is er….

• 

•