Glibberig

Toegegeven, de verleiding was héél groot om dit logje te beginnen met; “Rietepietz  heeft het gezellig met een toyboy in bed”.
Na alle ernst gewoon wel toe aan een beetje keten.
Néé natuurlijk niet echt met een toyboy  in bed maar hier even de boel op het verkeerde been zetten.
Evengoed lag ik wél in bed  te praten met een wat jonger manspersoon alleen….. er zat nog zo’n 25 kilometer tussen én twee telefoons niet te vergeten!
Dat zat zo.

Leidse Glibber is één van m’n “oudste” blogmaatjes en ik ken hem ook in het”echie”.  Een heel bezig baasje  en  ondertussen “wereldbekend” in Leiden.
Hij werd zelfs  benoemd tot ereburger  van Leiden en dat word je heus niet zomaar.
Toen ik hoorde dat hij de gast was in een programma van sleutelstad. tv  heb ik natuurlijk gekeken. Sleutelstad is een nog  jonge regionale TV zender die het middagprogramma van een uur  grotendeels aan Leiden’s  ereburger wilde besteden. Glibber praat met gemak zo’n uur vol, en zónder te stotteren of iedere zin met eh…. te beginnen.
Kunnen veel hotemetoten nog iets van leren.

De mensen van de zender kunnen nog wel wat tips gebruiken over de camera/microfoon opstelling, oke , er mocht  door de virus maatregelen geen cameraman in de ruimte zijn wat voor  een presentator toch een handicap is. De eerste 10 minuten waren wat daardoor wat rommelig.
En dus stuurde ik Glibber (Emile van Aelst) een appje met, ter lering ende vermaak, een foto van het beeld dat ik soms zag.
Natuurlijk kop ik ‘m in, en schrijf bij de foto;” je had je zeker flink moed  ingedronken, beter niet doen volgende keer“.
Als ik nét naar bed wil gaan is er een appje terug. Normaal blijft de telefoon beneden maar ik  neem ik ‘m nu wel maar even mee naar boven.
We appen korte zinnetjes  heen en weer terwijl ik ondertussen in bed ben gekropen  en dan belt m’n mobiel! Véél makkelijk zegt Glibber, klopt, we zijn allebei meer van  het kwekken dan van het “telefoontypen”  dat is wel duidelijk.
We keten even over dat hij nu eigenlijk een soort van ” bij me in bed ligt” en dat we daar maar beter geen logjes over kunnen maken. We hebben het  over het leuke  interview dat voor mij , als trouwe lezer van zijn blogs, niets nieuws bracht.

En ja, we kennen elkaar al lang, hij wéét natuurlijk alles van mijn situatie.  Hij zit al wat verder in zo’n proces, zijn vrouw stierf  twee jaar geleden na een naar ziekbed en zo schuiven we virtueel toch een beetje tegen elkaar aan, herkenning weetjewel. Ik zeg het nog maar  eens….. wat is mijn blog wereldje ook áchter het blog om toch mooi én  troostrijk.
Helaas, toch weer niet écht keten geworden hé, jammer!  Ach, Glibber is ook nét niet  jong genoeg om een  toyboy te zijn.