toch Pasen…

Een  uitbundige Paasvierder  was ik  nooit maar natuurlijk was er wél altijd een gezellig gedekte ontbijttafel, paas servetjes, “aangeklede” eitjes enz.
Steeds meer maakt alles dat anders dan anders is Henk onrustig en  ondanks dat ik niets  anders dan anders deed gaat hij eerste paasdag slecht van start.
Het douchen is nog net geen gevecht (wat ook wel voorkomt) en als hij mijn hulp  afweert bij het aankleden  laat ik hem, nadat hij het (beschermende)  ondergoed aan heeft, maar aan modderen om te voorkomen dat het escaleert.

Zijn kleding had ik al klaargelegd zodat hij niét mijn spullen probeert aan te trekken (ook dat komt voor) en  als het hem niet lukt zijn overhemd als broek aan te doen laat hij het liggen. Zijn broek aantrekken lukt wel, zij het dat de helft van de bretellen in de broek blijft zitten maar daar lijkt hij geen last van te hebben. De andere helft trekt hij zoals het hoort over de  schouder en zo zit hij uiteindelijk dus in de T-shirt aan het ontbijt, so what!

Er staan wel “blote” eitjes op tafel maar hij maakt geen aanstalten die te pellen met de punt van zijn theelepeltje  zoals hij altijd deed. Ik pel vast een eitje tot de helft zodat hij het zelf verder kan eten maar ook dat dringt dit keer  niet tot hem door. Als ik hem het eitje dan maar voer gaat zijn mond steeds verwachtingsvol open, als van een jong vogeltje  dat op de lekkere hapjes van moeder wacht. Het gaat er graag in maar op mijn vraag; “was het lekker”?  zegt hij luid en duidelijk NEE!
Zucht….  ik wéét het, hij zegt vaak precies het tegenovergestelde van wat hij  bedoelt!

Na het ontbijt  valt hij  op de bank direct weer in slaap zoals nu al een paar maanden iedere morgen. Ik ga in de keuken soep maken  en volg onder tussen op de oma app wat de anderen aan het doen zijn.
Kleindochter Jennifer is met man en kinderen aan het fietsen en stuurt af en toe een foto van waar ze fietsen, mooie rustige fietspaden met veel groen. Geen idee waar ze rijden want groen is groen hé!
Henk is rond  tien uur weer wakker  en lijkt een beetje beter “opgedroogd te zijn”.
Ik neem me voor hem beter aan te kleden zodra de soep klaar is. Hij lijkt zich te amuseren met naar buiten kijken dus ik laat hem maar even met rust.
Even later hoor ik gebons op de voordeur en dán blijkt pas wat buiten zijn interesse had gewekt ……
Als ik de deur open doe kijk ik in de glunderende snoetjes van Amber en Levi die voor Paashaas hebben gespeeld en paaseitjes verstopten  terwijl Henk voor het raam stond te zwaaien, eigenlijk zonder te weten wát hij zag……. dat weet hij nóg niet als ik hem ook even buiten  haal. Pasen bestaat niet meer voor hem……… maar voor mij maakt dit lieve gebaar  hét verschil, wat een schatten zijn het toch!