met lof

Heerlijk, ik ben vandaag geslaagd met lof! Nee, examen hoefde ik niet te doen  maar tóch kwam de  lof me toe, ik heb er gewoon voor betaald. Néé  joh, ik hoefde niemand om te kopen, ik was bij “de groenteboer” in Delft.

Niet écht naast de deur maar helaas is er sinds de laatste  groenteboer in het  oude centrum van Rijswijk zijn deuren sloot nérgens meer fatsoenlijk lof te koop. Ja daar zeurde ik al eerder over, hier, en   vorige week nog tegen de groenteman op de markt.
Dat er tegenwoordig alleen maar zwaar uit de krachten gegroeide stronken lof in zijn kraam liggen, en dat ik op zoek ben naar de prachtige kleine stronkjes Brussels lof waar ik in het verleden altijd zo van smulde.

Hij vertelde me dat lof tegenwoordig op water gekweekt wordt en dat ook de kleinere stukjes lof op water gekweekt zijn, er is niet anders meer. … hij zal wel gelijk hebben want inderdaad, die uit hun krachten gegroeide stronken smaken voor geen meter naar lof, wél naar water.

Gelukkig schoot me ineens weer te binnen dat ik vorig jaar in Delft per ongeluk een ouderwetse groentewinkel passeerde, een blik naar binnen wierp dat blik heb ik natuurlijk opgeraapt en meegenomen en verrukkelijke kleine stukjes lof kon scoren.  Ik gooide er een trammetje tegenaan in de hoop dat die groentewinkel in dat typisch Delftse smalle straatje  er nog is,…… zie ik daar in de verte niet de groene kap?

Inderdaad, de winkel is er nog en nog mooier… ik  kan er kiezen voor lof dat op water gekweekt is maar ze hebben  zowel grote als kleine stronkjes “van de koude grond”!

Er staat een kartonnen  kistje vol met prachtig kort lof, nog best redelijk betaalbaar  want ik heb maar voor 1 persoon nodig, Henk houdt niet van lof. Tóch neem ik wat meer omdat   Inge  óók alle lof verdient. En dan niet die waterige afgeleide  van lof  die in de supermarkt te koop is.  De klant laten kiezen schijnt daar helaas niet te kunnen.