loonzakje

Zo… kerstspullen weer in de dozen, even slikken na wat men tegenwoordig een redelijk rustige jaarwisseling noemt en dan kunnen we eindelijk “gewoon doen”.
Weer lekker de krant naast het ontbijtbordje met hoopvol nieuws!
Meer loon in  loonzakje. cao loon gemiddeld 3 procent hoger.
Nou ja hoopvol? De laatste decennia  wordt iedere loonsverhoging of belastingvoordeel metéén opgeslokt door prijsverhogingen  op alle fronten maar dit terzijde.

Mijn oog viel eigenlijk meer op dat “loonzakje”dat het bericht ook al een beetje ongeloofwaardig maakt, wie krijgt er nou nog een lóónzakje!
Sterker nog, ik denk dat heel veel mensen al niet eens meegemaakt hebben dat het loon nog in zo’n  ouderwets  krakend, half doorzichtig klein papieren envelopje mee naar huis kreeg.
Ik kom ze heel soms nog wel eens tegen in de drukkerij, niet meer om salaris uit te betalen maar meestal om een monstertje o.i.d. aan een mailing toe te voegen.

In 1961, toen ik met Henk trouwde kreeg hij zijn “loon” wekelijks  in zo’n zakje. In dat zakje zat ook een opgevouwen lange strook papier van +/-  1 cm breed waarop alle  belastinggegevens stonden. Ik vond het indrukwekkend want mijn vader ging altijd heel geheimzinnig om met zijn loon ( nee,nee, dat werd later pas salaris) dus ik had geen idee  van een formeel salaris…. (oeps, ontsnapt het me toch) Zelf werkte ik voor mijn zwager in zijn winkel en mijn loon kwam gewoon uit zijn portemonnee.

We woonden toen nog op onze zolderetage boven een ouder echtpaar, spekkopers waren  we want in die tijd woonden pasgetrouwde stelletjes meestal eerst nog jaren  in bij ouders of op een kamer met gebruik van keuken en toilet.
Wij hadden een vrij ruime zolder etage waar we nog woonden toen allebei de kinderen al geboren waren. Paste allemaal net, ons bed verhuisde naar de huiskamer en de grote klerenkast deelde de slaapkamer in twee delen,  voor ieder kind een mini kamertje.

Van die etage droom ik de laatste tijd regelmatig, ik mag er dan stiekem even rondkijken zonder dat de huidige bewoners het weten. De huiskamer deur is nog steeds  mat tomaat rood geverfd, de keukendeur kanariegeel en de slaapkamer deur hard turkoois net als de wc deur. De deuren wáren al zo toen wij er kwamen wonen, ( vóór ons woonde er heel kunstzinnige schilder van de toenmalige grote reclameborden voor bioscopen)   en in mijn droom verbaast het me niet dat het er na ruim een halve eeuw nog keurig op zit.

Misschien is die steeds weerkerende droom wel een verlangen, naar de tijd van het loonzakje,  de mooie zwangerschappen, het naast de kachel op de grond in slaap vallen als Henk moest overwerken, omdat we geen bank hadden,  en zonder gedoe met die andere bankensoort en hun dwingelandij om te pinnen en te internetbanieren, wij hadden immers cash uit het loonzakje. De enige zorg die we hadden was hoe we aan grotere woonruimte kwamen……zucht….. wat het woord loonzakje niet allemaal wakker kan maken.