een honderdjarige

De hele week hoor ik al op de radio  dat de éérste radio uitzending  deze maand honderd jaar geleden  een feit was. Dat ging meestal een beetje het éne oor in en het andere oor uit. Maar inééns viel het dubbeltje…. honderd jaar geleden toen waren de ouders van Henk en van mij al geboren, mijn moeder was de oudste en was van 1908.
Zij groeide dus nog op zónder radio  maar daar hebben we het eigenlijk nooit over gehad, vreemd toch?
Uiteindelijk was dat  ongeveer de situatie van onze kinderen  en de TV, onze kinderen hebben ouders die  kind waren toen er nog niet (of  nauwelijks) TV was. Maar daar hebben we het wel eens over.

Misschien was de radio tegen dat ik in ’42 geboren werd al zó gewoon dat ze niet beter meer wisten maar zó gewoon was die radio in die tijd nou ook weer niet. Aanvankelijk was er de  draadomroep van  de toenmalige P.T.T.
Dat werd radiodistributie genoemd en dat kan ik me nog wel  herinneren.
De grote knop waarmee je van 1 naar 2 kon schakelen draaide met een hard ratelend geluid. Als kind mocht ik daar natuurlijk niet aankomen wat ik uiteraard stiekem toch deed .

Het geluid kwam uit een kastje met een roostertje ervoor waarachter een luidspreker zat.

Ik was nog jong genoeg om soms “op te mogen blijven” , voor een programma als “negen heit de klok”  waarin als ik het goed heb, ook Snip en Snap optraden. En uiteraard hoorde ik de familie Doorsnee dat was misschien wel iets later, net als de radioquiz “mastklimmen”.
Later luisterde ik mee naar   hoorspelen zoals, de jeugd op eigen wieken, en Inspecteur Paul Vlaanderen.
Bij m’n ouders stond toen al een  tweedehands exemplaar van de  “buisradio”. Een uitdaging  voor mijn oudste broer die met een vriend  van de ambachtsschool samen  altijd probeerden het geleerde in de praktijk te brengen.

Na ons trouwen in   1961 luisterden we nog steeds Paul Vlaanderen maar toen op de draagbare radio die Henk al had voor we trouwden. Op batterijen  en helemaal met leer bekleed. Gekocht in zijn (relatief) rijke vrijgezellentijd want zo’n nieuwigheid was nog duur.
De arbeidsvitaminen, kleutertje luister  voor de kindjes, het kwam allemaal uit  dat kleine radiootje.

De latere ontwikkelingen gingen véél sneller, ook al net als bij de televisie maar wie ben ik om dat allemaal uit te kunnen leggen, daar  zijn prima sites voor toch?

Bij ons ging het niet zo héél snel, ergens in de jaren  ’70 kwam er een setje radio met platenspeler op een poot, losse boxen. Dat werd in de late jaren 80 opgevolgd door een setje tuner, versterker CD speler .

Dat zwarte setje staat er  nog steeds, alleen de CD speler is een keer vervangen.
Het staat er nu ongeveer   een derde deel van de honderd jaar dat er radio bestaat en Hanso Idzerda  de eerste radio uitzending verzorgde.
Boven zijn deur hing een bordje met daarop.;
“Brandt dit licht, dan koppen dicht.”
( het verhaal van zijn kleinzoon op deze site. )

.

Advertentie