al”weer”

Op zoek naar logjes waar een photo bucket probleem in zit kom ik van alles tegen, ook deze uit de zomer van 2010, de foto’s waren gelukkig compleet en eigenlijk kan hij  bést nog een keertje………!

……Ook vrijdag was het goed toeven aan het Scheveningse strand  al waren er af en toe wat wolkjes die hun weg zochten naar de duinenrand om daar achter te blijven hangen .
Alsof ze speciaal voor ons niet in de weg wilde hangen boven het  strand maar toch voor wat afwisseling wilden zorgden !
Heerlijk om met het verstand op nul naar de blauwe lucht te liggen staren en in de kleine wolkjes figuren te fantaseren .
Als kind vroeg ik me dan wel eens waar “de lucht ophield” …. en wat er achter al dat blauw zou kunnen zijn .
Over de hemel had ik op de zondagsschool wel iets gehoord maar dat bleef toch een te vaag begrip voor me om er een voorstelling bij te kunnen maken .
Genietend laat ik m’n ogen gedachteloos langs het blauw dwalen als ik ineens twee piepkleine witte stipjes ontdek ….. , het vliegtuig dat ik even ervoor hoorde  vloog buiten mijn blikveld maar dat zóu natuurlijk parachutespringers gedropt kunnen hebben!
Die theorie spat uiteen als de witte stippen maar niet naar beneden komen en op gelijke afstand tussen de wolkjes blijven dobberen.
Het lijken wel knopen fantaseer ik verder ….. in een héél grote jas die ergens daarboven verder onzichtbaar is. Misschien moet ik toch mijn mening herzien over het niét bestaan van een opperwezen dat in het uitspansel boven  over ons waakt  ….. maar ja, als het een onzichtbaar opperwezen is een jas natuurlijk overbodig hoewel ….. op grote hoogte is het best héél koud….. maar waarom die knopen dan wél zichtbaar maken.
Misschien een soort aanknopingspunt voor ons hier beneden dát het opperwezen er wel is al zien we het niet.

Waarom moet ik nu ineens weer denken aan het sprookje “de nieuwe kleren van de keizer”  waarin de keizer naakt tussen zijn volk door loopt omdat een héél dure kleermaker hem heeft wijsgemaakt dat de stof van zijn kleding zó exclusief is dat alleen heel bijzondere mensen de stof kunnen zien.
Hij kán gewoon niet toegeven dat hij de stof niet ziet omdat hij dan geen bijzonder mens zou zijn!

Als ik Henk met een lome armbeweging op het verschijnsel wijs  prikt hij mijn gemijmer in één klap door, nuchter als altijd zegt hij ;

“gewoon weerballonnen  joh”  …….ttjjssss