eigeel

Toen ik nog kind was  was het paasfeest dé reden om nieuwe kleding te krijgen. Maar nadat ik niet meer groeide, ( althans niet in de lengte) verwaterde dat en ging hoogstens het weer tijdens de paasdagen een rol spelen.
Dit jaar liep ik kort voor Pasen tegen zelfs 2 jurkjes aan die naar m;n zin waren.
Eindelijk weer een lengte die de  “wat minder gestroomlijnde delen” van m’n benen bedekt.
En vooral niet zó strak om mijn, toch hier en daar wat uitstulpende lendenen, dat de gelijkenis met een rollade niet denkbeeldig is
Eén ervan zelfs nog in één van de ultieme paaskleuren.
We dronken koffie met Ruud en zijn lief in een gezellig “buitengebeuren” ergens in Delfgauw en strekten even daar  de benen  na de lange zit op het terras.
Niet ver maar natuurlijk komen we áltijd wel iets tegen dat de aandacht trekt.
Je ziet Ruud denken “mijn God, moeders ziet weer log voer”.

Hij heeft gelijk natuurlijk, in  de rand van het groen  ligt iets  dat nadere inspectie behoeft, het blijkt een klein speelgoedbeertje te zijn  waar we iets wonderlijks aan menen te ontdekken.

Heel luguber is de plaats waar oogjes zouden moeten zitten hol , jakkes, gunnen zelfs speelgoedbeestjes elkaar het licht in de ogen niet ?
Of eh… is het toch waar dat kraaien glimmende dingen niet kunnen weerstaan en hebben met hun snavels de ogen uit het beertje gepikt. In de natuur is het immers “eten of gegeten worden”!
Mwah….. slecht scenario, waarschijnlijk zijn de kraal oogjes er bewust uitgehaald om te voorkomen dat de kleine eigenaar/eigenaresse ze er uit zou peuteren en in de mond steken.  Mooier is het niet van geworden, beetje luguber, waarschijnlijk van een kindje  van de Adamsfamily, dan kan bijna niet anders.