werd wel weer tijd

Tijd dat we weer eens naar een museum gingen dacht je? Bovenstaande foto zou je  misschien aan een schilder als bijv. Monet toeschrijven, niets is minder waar.
De camera vér ingezoomd op een nevelige dag op Scheveningen levert dit plaatje op, écht waar.
Omdat we  vrijdag j.l. even wat “thuiswerk”op moesten halen bij de drukkerij  liepen we natuurlijk ook even langs het strand dat altijd wel iets te bieden heeft, ook als het mistig en koud is.

Er staat tegenwoordig ook één strandpaviljoen dat “wintervast” is en zomer en winter open mag zijn. Niet mijn favoriete strandpaviljoen maar je kent mijn devies” een mens moet zich kunnen behelpen”!
Het is nog te vroeg voor de lunch maar Henk heeft tegenwoordig altijd honger (in lekkere dingen dan hé)  dus we bestellen bij de koffie  één ontbijt.

Omdat ik dat ontbijt ken neem ik géén ontbijt maar help Henk door de vier verschillende soorten broodjes en het, meer dan ruim voorradige, beleg heen.
Het is nog rustig , er zitten 2 dames aan de koffie en er zit een stel straalverliefde mensen van rond de 60  ik kan me niet herinneren dat je vroeger wel eens zag die zich wél ieder een ontbijt laten brengen.
Verliefd zijn maakt duidelijk niet alleen dorstig maar ook hongerig.

Het terras is al helemaal in klaar maar op deze kille ochtend zit er, ondanks de vacht dekentjes nog helemaal niemand.

En dán zien we een aantal mensen in badjas uit de  naastgelegen beachclub komen. Nee,  ze dragen geen wet-suit, dus gaan niet kite-surfen zoals eigenlijk het hele jaar door kan gebeuren. Het lijkt alsof ze een voorschotje op de nieuwjaarsduik willen nemen!
Oeps, het is 2 graden boven 0  en een gemene koude wind. Het zeewater is misschien nog best te doen maar ….. met dit weer  in je natte badpak over het strand lopen…?
Maar inderdaad, ze dóen het, blijven een paar minuten in het water en lopen dan bedaard over het strand terug naar de beachclub.
En dat allemaal zonder Unox muts, helden zijn het! Zeg ik toch, altijd wel iéts te zien aan het strand.