klein dametje

We lopen met de rolstoel  door de action, daar kopen we in de winter  de aanmaakblokken voor de open haard omdat die de beste zijn die we tot nu toe tegen kwamen.
Het is er niet heel druk maar blijkbaar wél druk geweest want er staan overal  volle karretjes  in de gangpaden om de half lege vakken aan te kunnen vullen.

We hebben ” tegenliggers” aan de kant waar een karretje staat. Een moeder die strak in de rekken tuurt en een schattig poppenmoedertje dat haar pop in een roze  poppenwagen voor zich uit duwt terwijl haar parmantige paardenstaartje op en neer wipt.
Het kleintje  heeft ons gespot en zet , alsof ze haar rijbewijs al heeft, haar wagentje ruim voor het obstakel aan haar kant van het pad stil en wacht.

De hint is duidelijk, ik  duw de rolstoel vooruit langs het poppenwagentje terwijl ik in het voorbij gaan naar de dreumes lach en zeg; “dankjewel hoor”! Ze lacht hartveroverend  terug  en zegt met een  helder stemmetje; “alstublieft mevrouw” !
Ik kijk haar na als ze haar wagentje weer in beweging zet en zeg nog snel; Wat heb je dat keurig gedaan meiske”.
Haar moeder ben ik dan even  helemaal vergeten, maar éigenlijk had ik haar natuurlijk een compliment moeten maken. Nou ja, ze heeft me vast wel gehoord toen ik haar dochter complimenteerde , ze mag  bést helemaal trots zijn op haar kleintje!!