opwarmen

Lekker hoor, de winterkost komt er weer aan. Omdat wij altijd “groente van het seizoen” eten  komen er nu weer dingen op tafel die we de hele zomer niet gegeten hebben.
Vorige week al een keer een pan zuurkool stamppot gemaakt zodat er ook nog een paar porties in de vriezer in gaan. Heel makkelijk voor een “gevalletje “weinig tijd”, even in de magnetron  en eet smakelijk!

Maar vandaag deed het anders en maakte, heel ouderwets,  in de koekenpan  het eten warm. En dan natuurlijk met een lekker korstje er aan, gewoon zoals dat in het pre-magnetron tijdperk gebeurde.
Een “prakkie” noemde men dat vroeger bij mij thuis en mijn vader was een liefhebber. Er werd in die tijd nog op zaterdagmorgen gewerkt  en menigmaal  stond er dan op het rood snorrende potkacheltje  een  koekenpan met een restje van de stamppot van de dag ervoor op m’n vader te wachten.

Om geen onzin te beweren google ik nog even of “prakkie” een gangbare naam was voor zo’n opgewarmde kliek.
Nou …. dat pakt verrassend uit…….. ik krijg twee verklaringen aangeboden :

“het prakkie opwarmen,  de vrouwelijke partner voorbereiden op de coïtus. Prakkie is ‘vrouwelijk geslachtsdeel’. Slanguitdr.

(Daar zet ik maar geen plaatje bij) Er wórdt weliswaar iets opgewarmd maar toch niet helemaal waar ik naar zocht. Ik kan het ook met de beste wil van de wereld niet in verband brengen met mijn ouders, maar dát schijnen kinderen vaker te hebben waar het hun ouders betreft. Kinderen veronderstellen  immers het liefst “onbevlekt ontvangen” te zijn.

De tweede optie kende ik wél maar is ook al niet iets waar je graag een knapperig bruin korstje op  ziet;

” slangterm voor de edele delen. ‘Hij kreeg een bal tegen z’n prakkie.”

Verder kom ik nog wat kook site’s tegen waar men het over een prakkie heeft maar dat is meestal niet specifiek   het opwarmen van een kliekje stamppot.
Ach, misschien is het woord in deze betekenis  wel streektaal, ik weet dat het in het westland gebruikt werd.

Misschien ook wel een voortvloeisel uit de tijd dat je eten “prakken” normaal was, en dan met een vork, dus zonder mes, gegeten werd. Mogelijk omdat  groente duur was en er dus veel meer aardappels dan groente op het bord lagen, door te  prakken werd de groente nog een beetje gelijkmatig door  de aardappels verdeelde. Ook dat werd wel een prakkie genoemd. Nou ja, in ieder geval heeft het “prakkie”van vandaag  me gesmaakt.

​