de kantjes….

Ja ik wéét het, ik heb de kantjes er een beetje afgelopen, maar ik weet dat iedereen me dat gunt want er waren weer even wat speciale momenten.
Gelukkig hield Maxima jullie even bezig want alles bij elkaar hadden we best wel drukke dagen met Ruud weer 2 weken in de buurt, een uitnodiging voor een huwelijksvoltrekking  en nog wat klusjes in de drukkerij.

Dan hang ik vroeg in de avond even lekker voor “de buis” die allang geen buis meer is realiseer ik me als ik kijk naar de rentree van de “flying docters” .
De serie over de vliegende dokters in de out-back van Australië  die  in 1986 van start ging en  vijf jaar lang een grote hit op de TV was.

Wat is nou dertig jaar, het lijkt niet zo heel veel tótdat je de Flying docters  met hun communicatie bezig ziet in het “aaifoon”tijdperk. Het  knutselen van de man achter de knoppen om iets  te maken waarmee hij ook op enige afstand van zijn “desk” ( die toen beslist nog niet zo genoemd werd) een eventuele oproep kon horen. Waar bij een noodsignaal iedereen nog gesommeerd werd de lijnen vrij te laten en gesprekken over die lijn nog allemaal met een aantal letters begonnen om duidelijk te maken wié er sprak.

Dertig jaar, het lijkt niets maar welke dorpsagent werk er nog met een grote typemachine en heeft alleen in de auto een mogelijkheid om op afstand te communiceren via zo’n oproepsysteem als waar ik het hierboven over had.
De ziekenhuisbedden waren er  nog reuze simpel, de hotelkamers waren simpel, net als de winkels.

De meeste afleveringen staan op zichzelf en behandelen meestal een medisch probleem. Ook sociaal-maatschappelijke zaken als vrouwenmishandeling binnen het huwelijk, drankmisbruik, homosexualiteit, de positie van aboriginals binnen de Australische samenleving worden aangesneden. ( schuingedrukt volgens Wikipedia)
Daarnaast zijn er doorlopende verhaallijnen die in een soapserie niet zouden misstaan maar ondanks de gedateerdheid ( of misschien wel juist daarom) nog steeds leuk om naar te kijken.

Advertentie