rust roest

Ontspanning is een raar ding, als je lichaam zich er aan over geeft  wil het meer, véél meer!
Je voelt dán pas dat je moe bent !  Ja natuurlijk heb ik wél alle reacties gelezen op het vorige logje, en zó lief dat iedereen me  die verwen uurtjes zo gunt.  Wist ik wel natuurlijk, jullie leven, én denken,  reuze mee met ons wel en wee,  mailtjes waaruit dat blijkt zijn geen uitzondering. Zó lief allemaal.

Maar hier  spanden  broer  ( ja, hij is er weer een paar weken) en zus samen met Annemarie. Ruud zou bij paps blijven, met later de aanvulling van de zorghulp  want tja ,  Ruud heeft natuurlijk een minder goed idee  voor welke verrassingen hij kan komen te staan als ik  ruim drie uur weg ben.
Inge zorgde dat ik niet in m’n uppie naar Houten hoefde te rijden en  dus had ik “mijn meisje” ook eens even helemaal voor mezelf om bij te kletsen. Gesprekken met Henk  bestaan nog vrijwel uitsluitend uit ter zake doende korte  zinnetje die vaak herhaald moeten worden en dan meestal  nog niet begrepen worden.

Natuurlijk hoefde ik niet bepaald overgehaald te worden om in de behandelstoel van Annemarie plaats te nemen. Ze had een nieuwe behandeling bedacht die helemaal op ontspannen gericht is……. man, man, man, is me dát verwennen. ( en jazeker Leo, ze “doet” ook mannen, vrij veel zelfs)
Van m’n voeten  tot m’n kruin werd er gewreven en gekneed met heerlijk geurende “spulletjes”. Schouders, nek en kaaklijn, ik  merkte  pas hóe gespannen dat allemaal was toen ik me overgaf  aan Anne’s vakkundige handen…… ik genoot, en Inge maakte foto’s!
Alleen hélemaal het eindresultaat vergeten…….maar geloof me, de ontspanning droop eraf.

Henk had ook een fijne dag met Ruud, die “samen” even de nieuwe cd speler aansloten, (de oude had het na 30 jaar begeven). Het enige nadeel  van mijn uitje had ik ingecalculeerd. Zodra ik afwezig ben slooft Henk zich uit om “zo normaal mogelijk” te zijn en dat put hem uit. Lichamelijk en vooral geestelijk zijn dan alle reserves op. Dat levert een paar heel slechte dagen op en helaas ook blijvende achteruitgang,
Liever zou ik dus helemaal nooit weg gaan maar gelukkig zien mijn kinderen heel goed wanneer moeders er écht  even uit moet om weer op te kunnen laden, en eh….. helemaal gelukt  hoor , ik kom er weer aan hoor!
Ja ja, ik wéét dat niet iedereen van dit getuttel houdt , sla dan de foto’s maar over;-)

Advertentie