Zou het….?

Zou het? Is het écht mogelijk dat er een vlaag van gezond verstand door Brussel waait?

De Europese Commissie wil af van het systeem van zomer- en wintertijd. Deze vrijdag nog gaat de commissie een voorstel doen om het halfjaarlijkse verzetten van de klok af te schaffen, kondigde voorzitter Jean-Claude Juncker aan in een interview met de Duitse zender ZDF.

“De mensen willen het, wij doen het”, zei Juncker. Uit een enquête van de commissie onder Europeanen bleek eerder deze week dat een grote meerderheid van de ondervraagden het hele jaar door dezelfde tijd wil. Dat zou volgens de meeste respondenten de zomertijd moeten zijn. Of het dagelijks bestuur van de EU dat ook vindt, of liever de wintertijd behoudt, moet nog blijken.

Ik ben vóór want ik zie er geen voordelen in ieder half jaar dat geklooi met die klok voor of achteruit zetten. Zou ik mogen kiezen blijft het gewoon het hele jaar door zomertijd en daar schijnen heel veel mensen voor te zien als snap niet iedereen helemaal wat dat betekend. Ik zag net nog een jongedame  op TV die, gevraagd naar de voordelen daarvan, zei; “nou, dan hoef je nooit meer winterjassen te kopen natuurlijk”!
Ze zei dat met een gezicht waarop te lezen stond ” ben jij nou zo dom of ben ik zo slim.”

Alleen wintertijd vind ik ook prima hoor maar als er dan toch iets te kiezen valt heeft de zomertijd het voordeel van de lange zomer avonden.
In de winter maakt het niets uit of het zomer- dan wel wintertijd is, er is maar een uur of 8 á 9 daglicht en de rest van de dag heb je kunstlicht nodig……, tenzij je de mazzel hebt dat er een Jehova getuige aanbelt die je “het licht” komt brengen.
Nou ja, het is Brussel hé! En voorlopig moet de klok nog op 28 oktober  weer een uur achteruit….. !
Of eh…… was het nou juist vooruit 😉       

Advertentie

bezigheidstherapie

We hebben de zomermaanden niet heel veel gewerkt in de drukkerij, er was  weinig handwerk. Dat was aan de éne kant best lekker met die warmte,  maar aan de andere kant is dat werk ook een beetje  “dagbesteding” voor Henk.
Eigenlijk kan hij zelf niet meer zoveel,  zijn brein legt hem teveel in de luren , maar zolang  ik hem een beetje bezig kan houden is het toch een prettig uitje voor hem bij  de oud collega’s.

Vandaag “mochten we weer” al blijkt al vóór we weg zijn dat hij zijn dag niet heeft.
Ik vraag hem zijn schoenen aan te doen, hij schopt de rechter pantoffel uit, doet ook de linker  uit, doet  dan weer de rechter pantoffel aan, én de linker.
Ik zeg nogmaals “doe je schoenen aan dan gaan we naar de zaak”, maar ook dit keer komt het niet goed. Even helpen dan maar!

Op de zaak staat hij nog steeds met de jas aan als ik al geïnformeerd heb waarmee we aan de slag kunnen. Er liggen stapels dunne A4  bloknootjes waar boorgaten in gemaakt moeten worden. Dat lukt hem al een tijdje niet meer maar ik ken het apparaat ( dat me ooit bijna een vingerkootje kostte)  zelf goed genoeg om die klus te klaren.

De blokjes staan op een pallet die ik in één keer naar de boormachine zou kunnen trekken met een palletwagen maar ja….. er moet ook iets te doen zijn voor Henk en dus vraag ik hem een stapel bij me te brengen, terwijl ik zelf vast een stapel meeneem om te kunnen beginnen.
Als ik hem om een tweede stapel stuur weet hij ze nog niet te vinden, bij de derde stapel  twijfelt hij waar hij ze moet brengen maar komt het goed als ik hem roep. Zijn oude drukkersdiscipline  maakt  dat hij zorgvuldig  alles in de juiste richting op elkaar stapelt.
( Iets in de verkeerde richting ergens op leggen kán grote nadelige  gevolgen hebben bij het snijden).

Omdat ik ondertussen al wat klaar heb probeer ik of hij  op zijn volgende rondje alvast de stapel die klaar is mee wil nemen en op de tafel zetten waar ze verder afgewerkt zullen worden.  Hij  neemt ze inderdaad mee, loopt er doelloos een rondje mee en zet ze dan weer bij me neer. Te gecompliceerd voor zijn warrige hersenpan. Hij brengt wél de andere blokjes  al moet ik af en toe even zijn richting corrigeren.

Nee schei nou uit…..slavendrijver….?  Nee dat ben ik niet,  dat heen en weer lopen is nuttig  want als we werken wandelen we niet en als hij na een uurtje moe is heb ik de krant voor hem, hij leest maar even en gaat dan aan de gang om de krant netjes gelijk te stoten.
Hij schuift het  sportkatern in de rest van de krant, stoot nog eens gelijk en  vouwt, keurig punt op punt, de krant dubbel! Eens een drukker altijd een drukker, zelfs met een gemankeerde hersenpan.

een oudje

Nee geen oud lógje  dit keer, een oud liedje  dat ik vanmorgen op de radio hoorde.
Conny  Stuart  was een zangeres /cabaretière  van “de oude stempel” maar daar wilde ik het niet over hebben, dat kun je allemaal op het internet vinden als je er meer over haar wilt weten. Ze had een keiharde stem waar je van moest houden.
Ze kon héél veel met haar stem  en dát was wat me vanmorgen opviel in dit liedje.

Uiteraard is  de geweldige tekst van Annie M.G. Schmidt.
Zij neemt  het fenomeen “platenhoes”, in die tijd een héél belangrijk onderdeel van iedere LP,  op de haar zo eigen manier  even stevig  onder handen .
Ik kan het niet helpen maar  als ik denk aan veel van de huidige “liedjes”
…  de melodie waar het ritme  geschikt moet zijn om mee te stampen, waardoor de tekst totaal ondergeschikt is… en waar dat ook maar goed is omdat het het alleen een paar te herhalen regeltjes zijn.
…en áls ze verstaanbaar zijn mee gelald moeten kunnen worden ……
Tja, dan ben ik er wel uit , dan vind ik dit  oudje toch wel een héél knap geschreven én gezongen liedje!

opgefrist

Lekker opgefrist hoor na een paar stevige buien, mij hoor je niet klagen want ik gun ieder het zijne. Ook een beetje eigenbelang want want het is toch wel prettig als er nog wat te eten en te drinken blijft  in (bijna) tropisch Nederland.
En dan kunnen we niet zonder planten.
Het is het groen allemaal wel aan te zien dat er regen gevallen is.

O wacht ff,  dit groen had helemaal geen probleem met de droogte, een soort elektriciteitshuisje  dat toepasselijk aangekleed is in de groenrand lang de vliet.

Niet dat men te beroerd is om goed voor echt groen te zorgen hoor, o nee, er heeft de hele warme periode  een dikke slang in de vliet gehangen…….

Daar werd  dan een paar keer in de week  een tractor waarachter een grote watertank hing  tegenaan gezet om de tank te vullen.

Waarna de nog vrij jonge  beplanting naast de grasrand via een dunnere slang  flink bewaterd werd.

De vernieuwde  groenrand  heeft het overleefd , zelfs de roosjes kwamen in bloei.

Het was eigenlijk meer een opknapbeurt, het zag er allang niet meer zo uit als bijv.  zo’n 100 jaar geleden.

Ja dat zie je goed, een soort deurknoppen, ook dit is een “aangeklede meter kast ” en wel de grote kast waarin de bediening voor de brug verstopt zit.

Jammer dat de molen van weleer verdwenen is maar deze kast ziet er zo natuurlijk toch een stuk leuker uit dan wanneer hij gewoon grijs geverfd was.
En ook nog voorzien van informatie op de zijkanten.

(Oeps, de tweede zijkant vergeten bij het foto’s maken, die waar Villa Martha op staat. )

 

spitsvondig

Volgens mij ben ik gevalletje dierenmisbruik op het spoor, en wel in ons taalgebruik.  Dieren blijken  heel vaak ongewild in verband gebracht  worden met  minder gunstige zaken. In deze tijd van politiek correcte inzichten kan het geen kwaad hier eens  naar te kijken.

Wie te beroerd is om  een nette uitgebreide brief  te schrijven  schrijft een  kattebelletje, alsof een kat zou kunnen schrijven….. maak dat de kat wijs. Ook zoiets, katten zijn gewoon slimme dieren die zich niéts wijs laten maken.

Wanneer iemand je  steeds maar weer achter de vodden zit om je van alles te laten doen laat je je” koeioneren”, wat heeft die koe daar mee te maken? Dat  arme beest  wordt al zo  uitgemolken.

Zeg nou niet dat ik hier een stinkende  beerput opentrek  Zeker weten dat geen enkele beer daar schuld aan heeft,  een stinkdier misschien, dié  dieren staan nou eenmaal in een slechte reuk, maar een beer… no way!

Een heel enkele keer krijgt juist een  dier  juist een onverdiend compliment in een zegswijze.
We hebben het bijv over leeuwenmoed, een grove belediging voor de leeuwin, de leeuwin bekommert zich om de voedseljacht terwijl meneer leeuw het zich laat smaken.  Zonder eten is meneer leeuw gewoon nérgens maar hij krijgt de moed op zijn conto.

Maar meestal worden dieren negatief  “genoemd” , zodra mensen iemand heel   slecht behandelen  noemen ze dat “honds” ! Vraag het aan iedere hondenbezitter, geen trouwere, en lievere, vriend dan een hond, als er iéts onterecht is dan dát dus wel. !

Voor schapen hetzelfde probleem. een vrouw die een beetje mekkerig lacht  lacht “schaapachtig”, voor een schaap is dat mekkeren een levensbehoefte en niets  om belachelijk te maken.  Behalve dat zijn schapen prima dieren en is er dus ook totaal geen reden om een beetje onhandig jong meisje een schaap te noemen.

Of denk eens aan de kippen die hun kostje bij elkaar scharrelen op het erf (als ze geluk hebben) ze pikken, zonder bril of andere hulpmiddelen,  iéder eetbaar  korreltje op. En wat zeggen wij als iemand slecht ziet……? Juist die is kippig…. I rest my case.

sambreel-vlinder

Ineens wás het er, aan de rand van een buurtparkje, een kunstwerk van een anonieme kunstenaar.

Nog zó “nieuw” dat er zelfs geen naam en/of verklaring bij staat.
Dan gaat jullie Rietepietz natuurlijk op zoek naar de betekenis van het kunstwerk.

De kunstenaar blijkt geïnspireerd door de klimaatverandering. Hij/zij  maakte een afbeelding van een  gespikkelde  sambreel-vlinder.   die bij de laatste  code rood zich tevergeefs  tot laatste spikkel verweerde tegen de heftige stormen.

Het kunstwerk is niet van circulaire materialen  gemaakt en zal, wanneer niemand het weg haalt er staan lang nadat de sambreel- vlinder uitgestorven is om mensen tot nadenken te stemmen bij alle volgende code’s rood.

zo genaamd….

Uit bén je soms met  de achternaam die  je van je ouders mee kreeg. Vooraf natuurlijk eerst mijn dikke excuses want  namen belachelijk maken is  “not done”, maar ja, ik kreeg het érg hard te verduren deze week.
Zie ik eerst in de krant een groot artikel over een Russische correspondent die  het moet doen met de naam “Waterdrinker” , alsof er één  zichzelf respecterende Rus is die water drinkt, die kiest voor wodka! Hoe moet zo’n correspondent ooit serieus genomen worden  in Rusland, nee in zijn geval had hij beter een ander beroep kunnen kiezen.

In diezelfde krant stond een rouwadvertentie dat “meneer Pappot” niet meer onder ons is, zeker niet onwaarschijnlijk dat  de flauwe grappen   en verwijzingen naar zijn moeder hem na ruim 70 jaar  toch teveel zijn geworden.

Maar een echt probleem heb  ik met de beroepskeuze van ” de heer Kakkenberg” , de heer Kakkenberg loopt stage bij onze huisarts. Oke, als ik  echt ernstig ziek ben als hij binnen komt zal ik misschien mijn lachen wel in kunnen houden  als  ik bij het handen schudden hoor; “kakkenberg”,  maar ik vrees dat het héél moeilijk gaat worden mijn gezicht in de plooi te houden als mijn aandacht éven van m’n kwaaltjes afgeleid is.

Waarom haalt zo iemand niet gewoon één K uit die naam weg, zo breng je de patiënt in psychische nood! Al helemaal als de goede man zich wil specialiseren als “maagleverdarm” specialist waar je dan nog vaak de opdracht krijgt de daad bij het woord  de naam te voegen, al hoeft een” berg” dan niet direct en is een klein beetje van de bruine substantie meestal wel voldoende.

Maar misschien is die naam  een voordeel wanneer je een  slecht nieuws gesprek moet hebben, het noemen van zijn naam zal misschien de aandacht even af leiden van het slechte nieuws. Tja het nieuws wordt er niet beter of slechter door,    maar als je slecht nieuws met humor kunt larderen is er toch veel gewonnen. Herman Finkers weet dan als geen ander, die had zelfs geen arts met een toepasselijke naam nodig  om met galgenhumor zijn situatie te lijf te gaan.

 

daarom…..

 

Waarom….?  Ja gewoon daarom, omdat hij zo schattig is……..
………………..Hans en Grietje  voor ze het enge bos in gaan……..

Wat gaan die twee elkaar weer missen als Levi weer naar school moet.

 

meer historie

Jullie mogen wel blij zijn dat we niet aan álle onderdelen toekwamen, er waren extra rondleidingen in de Ridderzaal en in de Gevangen poort. De paleistuin lieten we ook links liggen….  of was het rechts, ik navigeer ook al niet geweldig nee,
We waren vroeg en vielen in het startsein van het Hollandse kampement langs de hofvijver.
Hier en daar werd de kleding nog nog wat geperfectioneerd en hielp men elkaar zo nodig een handje.

Een enkeling zat al “mooi te wezen”, en hóe!

 

 

 

 

De stadsomroeper maakte bij gebrek aan belangrijk nieuws even een praatje! Ja ik was incognito, er werd dus niet omgeroepen dat Rietepietz op het terrein was.

Het wordt wéér woekeren met de ruimte want er was echt veel te zien, ik probeer de krenten uit de pap te halen maar neem niet alles mee.
Bijvoorbeeld hoe men vroeger papier maakt, dat geschept papier zeker geen loze kreet was, maar dat hadden wij al eens gezien dus niet op gewacht.

De “vrouwe” die op dat papier dan weer in heel mooie sierletters  kunstwerkjes maakte was ook nog niet helemaal in bedrijf, maar had wel van alles liggen waarop te zien is dat zij een prachtige hobby heeft. .

In de middeleeuwen moest er natuurlijk ook gegeten worden, zelfs als het “look a like’s” zijn en dus worden in deze tent voorbereidingen getroffen om  een groep van 60 mensen “min of meer middeleeuws” te voeden.

Niks niet catering, middeleeuws ploeteren met dit soort spullen…..

Wat verderop worden gewone leuke knullen  “ingeblikt” om als ridder  in de voorstelling van 12 uur  “op leven en dood “te vechten.

Later blijken de ridders behoorlijk beweeglijk te zijn in hun harnas wat de veronderstelling wettigt dat  de harnassen niet origineel zijn. Ze lijken gemaakt van heel  licht materiaal, daar konden de vroegere ridders alleen maar van dromen.

Er vallen uiteraard “doden” in de voorstelling en al gauw liggen er her en der geharnaste ridders in het stof te bijten. Of ze rusten even uit daar doe ik geen uitspraken over.

Hoewel…. op de foto boven is het wel duidelijk, deze ridder heeft gewoon  een “appelflauwte”
Kijk dan zélf……… !
Evengoed was het een zéér koene ridder.
De appel werd later gebruikt om een andere ridder een proeve van bekwaamheid met het zwaard te laten doen.
Zou ik daar gestaan moeten hebben  terwijl de ridder op zijn paard met geheven zwaard aan kwam stormen had ik zéker net zo’n grote hoop neergelegd als één van de paarden deed.
Maar de ridder overleefde en de appel werd gehalveerd, net als een  meloen die ter  vervanging van een schedel diende!
Ja natuurlijk heb ik nog een klein stukje film en tja….. het is wel duidelijk, de heren vechten niet echt een oorlog uit , daarvoor hebben ze er toch net even teveel lol  in je ’t mij vraagt. Oh,  je vraagt me niets, ook goed hoor!

historisch besef

Mijn historisch besef kun je zonder al te veel overdrijving onderontwikkeld noemen, het  was dus  maar goed dat we gisteren alsnog  het “historisch festijn” in de Haagse binnenstad bezochten.
Je gelooft het niet maar….. ik heb ervan genoten! Heb ik natuurlijk weer een bekend probleem, wil téveel vertellen, téveel foto’s laten zien en weet niet zo goed waar ik moet beginnen.
Laat ik eens origineel doen, ik begin met het eind, een filmpje van het afmarcheren van alle deelnemers die een soort herbeleving neerzette van een klein uurtje ergens in de helft van 16de eeuw of daaromtrent.

Helemaal aan het eind een uiterst  aimabele  vader des vaderlands  die , net als alle leden van de groep die dit soort dingen als hobby doet, er prima in slaagde tussen alle droge feitjes een heleboel  humor te verwerken.
Hoewel ik de vader des vaderlands nooit persoonlijk gekend heb  herkende ik hem direct toen hij met een tijdgenoot , wiens naam ik vergeten ben, historisch besef groeit langzaam,  zich niet te groot voelde  wat programma’s uit te delen onder het publiek.

Zelfs al had hij het “eierdop petje”, waarmee  hij  op schilderijen afgebeeld werd, in zijn hand omdat er best een stevig briesje stond.
Toen hij later op de trappen van de ridderzaal stond droeg hij het wél  en je hoort mij niet zeggen dat hij” ermee voor paal stond” , de feiten spreken voor zich.
Als belangrijkste gast was hij het eerste aangekomen en stond bovenaan de trap die zich langzaam vulde met “tijdgenoten” waaronder graaf Floris met vrouw en zoon  rechts onderaan op de trap!.
Ja precies die van
“in Den Haag daar woont een graaf en zijn zoon”……enz.

Het was deze graaf Floris die ervoor zorgde dat het kasteel ( dat het binnenhof destijds was) afgebouwd werd. De huidige hofvijver liep er in die tijd  nog rondom heen bij wijze van slotgracht.
Maar voor Willem van Oranje de trap besteeg werd er uiteraard uit volle borst het Wilhelmus gezongen, ik heb niet zo’n volle borst dus voelde me geëxcuseerd, en ook werd  uitgelegd waarom dit strijdlied van hem wél een goed volkslied is.

Dat “men” het daar niet altijd mee eens is komt  omdat “men” alleen het eerste couplet kent,  en met wat geluk ook nog het zesde. Zouden we álle 16 coupletten kennen, waarvan de eerste letters bij elkaar zijn naam vormen, zou “men” dat beter begrijpen. Ik beloof beterschap en ga alle coupletten lezen.
Of de dichter en componist ( onder wat andere vaardigheden) Constantijn  Huijgens iets met dit strijdlied te maken had werd niet niet vermeld maar ook hij liep er rond.

Hij dirigeerde ons richting Binnenhof toen we langs de vijverberg het oud Hollandse kampement  bezochten, ook hij deelde foldertjes uit en stond erop met Henk op de foto te gaan.
Ook deze “figurant zat helemaal in zijn rol, hij tekende voor een klein meisje haar folder (waarmee zij dan  een extra bolletje ijs kon halen) ook “echt” met een ganzenveer !
Dácht ik het niet….. té veel voor  1 logje!