OV oke?

Oke, ik wilde dus  met Henk naar de zandsculpturen maar…. hoe kom ik daar! Eérst maar eens de mogelijkheden verkennen.
De Haagse binnenstad en auto’s is een slechte combi, het oude centrum is auto vrij en de overige wegen er omheen een wirwar van één richting verkeer.
Er zijn wel invalide plekken, die kan ik ook vinden op het internet maar hoe kom je er,  én is er één vrij als ik zoekende ben.  De auto valt dus af !

Lopend?  Het is rond de 6 km., op zich kan ik dat lopen in ruim een uur,  maar ik moet óók weer terug natuurlijk. Bovendien loop ik makkelijk een eind weg in een groene omgeving  met gladde voet-of fietspaden maar  de route’s naar de stad zijn (ongelijk)  stoepje op, (scheef) stoep af”, véél verkeer en niet écht  wandelroutes. Geen aanrader als ik daar ook nog wil rondlopen.

Van de HTM trams die de goede richting op gaan is er minstens één met rolstoelvriendelijke perrons bij de halte en wij schuwen het avontuur niet dus wat let ons!

Ik schreef al eens een logje over het nut (of niet) van de verhoogde perrons. Ze maken het instappen inderdaad makkelijk, voor iedereen , maar in het bijzonder mensen die met rollend materieel  op stap zijn. Moeders met kinderwagen, ouderen met rollator of rolstoelen, het glijdt als een zijtje naar binnen, echt waar.
Je ziet eigenlijk nauwelijks waar het perron ophoud en de tramvloer begint zó mooi gedaan.

 

 

 

Er zijn ruimtes waar je alles dat rolt kunt neerzetten. Maar dan…….. ik meen ooit gezien te hebben dat er een plaats is waar je rolstoelen vast kunt zetten  maar bij de klapstoeltes voor de buggy ruimte zie ik niets. De tram komt in beweging ik ga dus maar zitten bij de klapstoeltjes waar ik binnenkwam. Door de tram lopen mét een rolstoel…?  geen goed plan.
We zijn bewust héél vroeg op de zondagmorgen. Of ik dit kunstje in de spits zou durven uithalen ….? Wat denk je zelf?
Met kunst en vliegwerk heb ik de OV kaarten tegen het kastje gehouden. De stoel heb ik dwars op de rijrichting gezet  want die  wil ondanks de rem er toch tussenuit knijpen bij afremmen en optrekken.

Ik wil  uitchecken vóór we  stilstaan en vraag Henk zich voor alle zekerheid goed vast te houden aan een prachtig vormgegeven palensysteem, helaas zitten de OV apparaten  bij de deuren aan “de overkant”. Hij kwijt zich zó goed van zijn taak dat ik hem als de tram stilstaat niet weggereden krijg. Waarschijnlijk voelt hij zich toch wat onzeker bij ons avontuur en ik moet zijn hand ongeveer los wrikken.

Op het Lange Voorhout ligt een schelpenpad, net als op de vijverberg waar we later ook nog wandelen. Henk kan daar gelukkig een deel zelf lopen, ik had hem bewust nog niet laten lopen want een schelpenpad is  gewoon géén zoab !

We passeren de achterkant van het Mauritshuis en Rutte’s torentje….

…en Jantje, de zoon van de graaf…….

…op weg naar de halte voor de tram terug en ik weet het zeker…. de minister die vindt dat mensen met een beperking ongehinderd in de maatschappij hun gang moeten kunnen gaan lult uit zijn (of was het een zij) nekharen.
Ik ben heel tevreden met wat de mogelijkheden zijn, maar het is niet reëel  om te denken dat iemand met een beperking álles moet kunnen.