meer oude doos

Letterlijk uit de oude doos  want in een grote sigarendoos  kwam ik die foto van m’n  vader als militair tegen. Ik vroeg me al af of de band om zijn arm een rouwband kon zijn en dat is wel heel waarschijnlijk.
Op de achterkant stond 1930 en  vader Abraham ik zag dus al heel jong Abraham maar dit terzijde was daar dus voor zijn nummer in dienst.
Hoewel ik wist dat zijn vader jong gestorven was had ik geen idéé wanneer dat was.

Maar hier bracht internet uitkomst, ik vond in ieder geval een basis van een stamboom waarin de trouwdatum , geboortedatum van zijn vader en moeder én het sterfjaar van zijn vader…. 1930 dus.
Dat hij één van de zestien kinderen was wist ik, en een paar van zijn broers en zussen heb ik als kind wel eens gezien.
In tegenstelling tot  de ooms en tantes van Henk, die ik allemaal goed kende, wist is zelfs niet eens alle namen van de broers en zussen van Brammetje, ik kom niet verder  dan, Piet, Jan, Frans, Jans, Dora en Jaan.  Dat is heel jammer want ik vond  een foto met zijn broers en zussen en nu  weet ik dus  óók niet “wie wie is”. Ja mijn vader natuurlijk, die jongeman in het midden op de laatste rij.

Ja je hebt goed geteld, het zijn er maar veertien, er zijn twee kinderen overleden maar dat is ook alles dat ik weet. Misschien zijn het er zelfs maar dertien is de derde vrouw vanaf links “mijn oma”. Ik weet het niet, de enige keer dat ik haar gezien heb zag ik een gebogen, stokoud vrouwtje in het zwart dat 98 leek. Maar nu ik haar geboortejaar weet was ze op dat moment  zelfs nog maar net 70 jaar oud.

De oudste zoon Piet, links boven kwamen we vroeger nog regelmatig over de vloer. Van de oudere zussen kende ik Suus wat beter, was nog op haar 90 ste verjaardag. Jaren later ontdekte onze dochter Inge dat de schooljuf van  haar kinderen  een kleindochter was van deze  Suus. Jammer genoeg weet ook deze “juf”maar heel weinig van de familie.

Pas véél later hoorde ik waarom mijn vader met zijn moeder had gebroken. Na de dood van zijn vader hertrouwde zijn moeder met een broer van haar man, mijn vader kon daar niet mee uit de voeten en was  in dienst. Hij is decennia lang niet naar huis terug gegaan. Ik kan me wel iets voorstellen bij de beslissing van zijn moeder, je zal maar in je uppie voor een huis vol kinderen moeten zorgen in de jaren dertig.
Wanneer zijn moeder overleden is vermeld de gebrekkige stamboom niet, en of mijn vader het wist…. ik weet het echt niet.
Ik zei het al, de oude spulletjes roepen meer vragen op dan ze beantwoorden.