2007/8 op herhaling voor 2017/18

Rond oud en nieuw 2007/8 kwam er een nieuwe dimensie  in de logjes van Rietepietz, het gelegenheidsvlog!

Naar aanleiding van een wat kritisch logje over de kersttoespraak van de toenmalige Koningin Beatrix werd ik uitgedaagd hare Majesteit te vervangen in haar  nieuwjaarstoespraak! Dat was niet tegen dovemansoren gezegd.

De feestdagen waren wat teveel voor mijn zorgenkind dus iets nieuws maken was ff geen optie maar ik weet zéker dat jullie  állemaal  die “tien” horen achter  2007 en 2008 ( ja toch?)  want de nieuwjaarsboodschap is zéker niet verjaard, die had ook nu opgenomen kunnen zijn.

Advertentie

terugbliktag

Villasappho, bedacht alweer even geleden een terugbliktag met  vragen over 2017.
Op zich leuk bedacht allemaal  maar met de meeste vragen kán ik niets, het geheugen van een 75 jarige vertoont een opvallende overeenkomst met een zeef.
Behalve dat zijn veel (eerlijke)  antwoorden   verre van gezellig leeswerk. Maar oke, ik zou Rietepietz niet zijn wanneer ik “geen antwoord” niet als “een antwoord” zou kunnen presenteren. Gaan we dan.

Beste aankoop?
ik heb werkelijk géén idee, volgens mij niets bijzonders. Misschien de rolstoel.
Welk nieuwsitem staat je nog bij?
Moet ik nu gaan kiezen uit alle ellende die er in de loop van het jaar over ons werd uitgestort? Of alle zwaar over correcte zeurderige onzin items?
Best gelezen blog post? Of je favo dat mag ook?
Te gek, toch een vraag waar ik een antwoord op weet, dat was het log “lastig logje in februari waarin ik voor het eerst over de dementie schreef, de reacties lieten me met dikke strot achter, hartverwarmend.
Welke 3, 4, 5, 6 foto’s vertellen over jouw 2017?
En nóg een vraag waar ik iets mee kan, dat zijn de foto’s van onze midweek Terschelling, onder de kerstboom bij Inge  lagen al die foto’s in een  prachtig boek verwerkt.
Wat deed je dit jaar voor het eerst/laatst in je leven?
Op zich best een goede vraag  maar de dingen die ik dit jaar voor het eerst deed wil je  niet weten,  wat ik voor het laatst deed wil ik zelf nog niet weten.   
Wat heb je te weinig gedaan?
Héél veel !
Wat wil je volgend jaar anders doen?
Dat is geen kwestie van “willen” steeds meer dingen zullen anders “moeten”.
Welk nummer van 2017 staat in jou top 10?
Werkelijk géén idee  welke nummers anno 2017 zijn
En welk nummer van dit jaar wil je nooit meer horen?
Gezien het vorige antwoord  lig ik er niet wakker van als ze allemaal verdwijnen.
Heb je leuke vooruitzichten voor 2018?
Eh…… vast wel, in ieder geval verheug ik me op een  nieuw blogjaar met jullie allemaal.

de klok horen luiden….

Ja jullie hebben de klok horen luiden maar weten dus niet waar de klepel hangt kan ik wel stellen. Makkelijk zat, die klepel was er niet ,al hád ik daar wel aanvankelijk wel een woest idee over !
Ik zei het zal eerder, het was een tamelijk geïmproviseerde actie  om van een heleboel vellen papier  een kerstklok in elkaar te plakken zoals die in het klein vorig jaar in de kerstkaart  open klapte.

Het ergste is nog dat ik géén bloopers heb, de eerste “take” stond er goed op alleen… waren mijn armen te zien, maar ja, zo lachwekkend is dat nou ook weer niet.
Er zijn alleen wat foto’s gemaakt, ook weinig spektakel maar een mens moet wát!
Natuurlijk weer spullen verzameld in de drukkerij, ergens in het dtp circuit vallen er héél geschikte vellen dun wit papier uit een apparaat.
Die worden óf hergebruikt om dozen op te vullen óf ze verdwijnen in de papierbak. In dit geval streek ik heel veel vellen uit de papierbak netjes glad en nam ze mee. Stukken karton zijn ook altijd wel te vinden en ik heb altijd zelf een klein potje bloklijm bij de hand.
Hoe het in elkaar  zit heb ik een beetje afgekeken van zo’n kleine kerstklok. Een beetje zigzag lijmstippen zetten, nieuwe laag  in model geknipt papier er op,  wéér zigzag lijmstippen maar dan de helft verspringen en die twee lagen tig maal herhalen.
Het systeem  met touw, een deksel en een pollepel om de klok te laten luiden ( zag je vroeger vaak in toneelstukjes)  is me te ingewikkeld.
Maar Henk is bereid om met een wijnglas en een mes  de klepel een stem te geven.
Hij ziet ons gedoe en geknutsel welwillend aan en ziet kans het glas heel te houden.
Inge heeft dan al een prima plekje gevonden voor de klok, in het trapgat.
De perfecte gelegenheid om haar moeder “op te hangen”.

Balancerend op één van de treden is m’n hoofd in het gat houden toch nét even anders dan gewoon op de grond!
Ik hang mezelf bijna écht op maar zie  kans de boodschap er uit te wringen voor ik rochelend van de trap stort.
En dán realiseer  ik me  pas  dat een klok natuurlijk heen en weer hoort te slingeren, nou ja slingeren heeft in het erg smalle trapgat toch al z’n beperkingen. Maar de grootste teleurstelling is natuurlijk het gebrek aan bloopers, ik geef het toe, sorry!

kerstmis 2017

De avond van 24 december  luidt de kerstdagen in .

Dat gebeurt  bij Rietepietz natuurlijk met niet zómaar een kerstklok.

Terwijl de kerstklok zijn heldere  geluid laat horen  wens ik iedereen van harte warme en gezellige kerstdagen, maak er iets moois van met z’n allen,

fijne dagen

Alles dat schaars is kostbaar, vooral tijd,  maak er een kerstfeest van dat klinkt als een klok.

kerstgoud

Tja, de echte Rietepietz lezer weet  dat mijn Kerstboodschap  op kerstavond verschijnt in de vorm van  “een cultureel zeer verantwoord filmpje”  waarin een “kerstgerelateerd figuur” een warme boodschap uitspreekt.
Soms hilarisch, soms wat minder maar altijd met groot plezier gedaan sinds 2008.
Hoewel mijn cameraman de laatste jaren al moeite met de knopjes had lukte het, met of zonder zijn hulp,  nog steeds een  filmpje te produceren.

Natuurlijk werd het ieder jaar lastiger want kijkt zelf;

2008  strik ik een kerstkaars
2009  ben ik gewoon mezelf  een kerstengel
2010 hielp moeder natuur een handje en ben ik een sneeuwpop
2011  moest de kerstman eraan geloven en werd kerstvrouw
2012 een  kerstster met echte lichtjes
2013  een kerst tafelstuk
2014 is Rudolph the rendier  de klos
2015  heb ik een kerstboom opgezet
2016  een grote kerstkaart

Nee ik heb ze niet aan de linkjes vastgemaakt, ik wil niemand overvoeren maar ze zijn natuurlijk in het archief te vinden, of tik in de zoekfunctie kerst in en je komt ze tegen.

Er blijven niet écht veel kerstgerelateerde figuren over hé, ik weet er nog één te verzinnen maar het is lastig te realiseren, temeer waar m’n altijd zo trouwe maatje echt niet meer kan helpen.
Het blijft bij een beetje proberen maar de echte motivatie wil niet komen, de pret ontbreekt  en m’n maatje heeft meer dan ooit aandacht nodig, heel jammer maar ik ga de 10 jaar net niet volmaken.
Waarschijnlijk zal niemand daar wakker over  liggen en ik leg me erbij neer, uiteindelijk kan ik best één van de eerdere  filmpjes  gebruiken die voor veel lezers helemaal nieuw zijn.

Maar dán komt het mijn gouden meisje ter oren, “wat nou geen filmpje, zo slecht is je probeerseltje niet, kan heus wel iets worden, schei nou uit, je gaat er gewoon mee verder”. Ze trekt haar agenda,  kruist één van haar in deze maand spaarzame vrije dagen aan en zegt; “je gaat niét een leuke traditie stopzetten zolang je nog een idee hebt, ik kom me met je zorgenkind bemoeien én film voor je en jij gaat je ding doen”!

Het wordt een ouderwetse giebeldag, met veel improviseren, met dingen die mislopen of   juist beter uitpakken dan we dachten, met ook een taak voor Henk die het allemaal welwillend volgt.
En er kómt een filmpje waarvoor Inge zich in een vreselijk lastig hoekje staande moest zien te houden én het beeld in de gaten moet houden.
De tekst is niet heel geweldig, niet alleen omdat de tijd wat krap was. Normaal sta ik altijd  even stil bij de mensen die het niet makkelijk hebben, en ook dit jaar zijn er onder m’n lezers wel een paar die door diepe dalen gaan of gingen.
Daar een tekst over schrijven is één ding, hem uitspreken is iets  anders, ook mijn emoties vertonen dit jaar  soms een treffende gelijkenis  met een rollercoaster…..  en ik ben gewoon niet zo goed in rollercoasters. Nou en?

kerst op de rails

Inderdaad, de kerst staat hier aardig op de rails.
Kerstboom staat en de foto is al naar Renesmurf gestuurd die zijn kerst bos weer aanvult met alle bomen die hem toegezonden worden door bloggers, een jarenlange grappige traditie, geneer je niet en stuur hem je kerstboom!

Van Inge kregen we een prachtig kerststuk dat ze zelf gemaakt heeft op een kerstworkshop, het kostte  haar bijna een duim  toen haar mes uitschoot.

 

 

 

 

Er komen aardig wat kerstkaarten binnen, het móet niet natuurlijk maar ik vind het er toch wel een beetje bij horen. Ons buurvrouwtje liet haar kaartje vergezeld gaan van een prachtige knalrode kerst ster, zó lief.
In huize Rietepietz is de kerst dit jaar overduidelijk rood.
Weinig goud tinten, behalve dan “ons gouden meisje”  dat weer héél erg heeft meegedacht maar daarover later.

Er wordt ook nog wel wat gewerkt én ik hou een oogje op halsbandparkieten want die hebben óók iets met rood,  zoals ik al eerder liet zien.

 

Toen er een groepje van vier met veel kabaal neerstreek was ik wéér te laat met de camera  voor het groepje, maar in ieder geval lukte het dit keer een vogel “met kleur” te pakken te krijgen.
Waarschijnlijk wil het beestje ook wat rode balletjes voor in de boom scoren!

onze escape room

Heel toevallig las ik bij twee bloggers iets over een escape room. Ze zijn nogal in die ruimtes waar je voor enige tijd, vrijwillig,  in opgesloten wordt om te proberen er weer uit te komen door het  zoeken naar aanwijzingen. Die aanwijzingen zijn  meestal in codes verpakt, of cryptisch omschreven en het schijnt nog niet mee te vallen de uitgang te vinden binnen de gestelde tijd en dat lukt ook zeker niet altijd.

Een paar maanden geleden werd ik uitgenodigd eens mee te gaan naar zo’n escape room  maar kon de uitnodiging niet aanvaarden, om in stijl  te blijven, Henk alleen thuis laten is  hetzelfde als hem ónvrijwillig opsluiten in zijn eigen  escape room.
Steeds  minder raad weten zijn hersenen met de codes die wij allemaal zo makkelijk kunnen ontcijferen. Ze geven hem informatie  waar hij niets mee kan, zoals “zet het zout maar terug in de rechterlade”, maar je ziet hem denken rechts……, wat moet ik ermee, en waar is die lade dan wel, in de keuken, o ja, dan zal ik de trap wel op moeten.

In zijn escape room krijgt hij verkeerde informatie over waar de wc  is, ja er is wel een deur in de gang maar dat is de buitendeur blijkt later, de wc deur zit nou juist aan de andere kant van de gang. Gelukkig is er iemand “in de groep”die de code wél kan lezen hem in de juiste richting wil sturen, maar verwarrend vindt hij dat wel. Hij moet héél erg nadenken over codes als “schenk jij een kopje koffie in? ” Als een leeg koffie kopje brengen  niet de oplossing blijkt te zijn wordt de code niet gekraakt maar ook dan neemt iemand uit de groep die code voor z’n rekening.

En dan is het nog licht, in de nacht is het nog veel moeilijker, dan kan die wc echt overál zijn en rest hem eigenlijk niet anders dan “mam”om raad te vragen, gelukkig zit “mam” ook in de groep. Zij help hem ook met de kleding die op de meest onmogelijk plaatsen gaten heeft, maar waarin alleen in code vermeld is  of er een arm of een been in past.
Heel soms lukt het hem zélf de codes op te lossen maar juist dan begrijpt hij  hoe opgesloten hij zit in die escape room,  en dan is er verdriet  in de groep omdat ze weten  dat er steeds meer onbegrijpelijke codes zullen komen,  en de enige uitgang   alleen voor hém een ontsnapping zal zijn.

 

lamenouff

Ja ik zit nét zo lekker te puzzelen, Had bij Ruud’s vorige bezoek deze puzzel gekregen, 2000 stukjes maar die is allang af.

Hij nam dus bij zijn onverwachte bliksembezoek vorige maand een nieuwe mee 1000 stukjes maar wat lastiger héérlijk.

Het grote verschil met de puzzels die je in Amerika koopt met die  van hier zit ‘m in  de vormen van de stukjes.  In Nederland zijn die meestal nogal voorspelbaar, bolletje boven en onder met twee inhammetjes in het midden,  tukjes met een driehoekje eraan, met twee driehoekjes, drie bolletjes met één inhammetje  en dan heb je het wel wel gehad.

De stans messen die ze gebruiken in de USA  om puzzels te snijden zijn héél wat gecompliceerder , maakt het puzzelen echt meer een puzzel kan ik je verzekeren.

Ik moet m’n  voorstellingsvermogen behoorlijk aan het werk zetten,  dat je niet denk dat ik maar wat zit te prutsen hé!

Gelukkig krijg ik  over ruim een week hulp, dan komt Sebastian om me te helpen, ik kan niet wáchten!

volle vriezer

Nog niet bij mij hoor, dat gaat misschien niet eens gebeuren want tegenwoordig kun je zelfs met Kerstmis  nog winkelen. Wat mij betreft onzin maar ja, ik kom nog uit de tijd dat de flessenmelk in de winter buiten op het balkon stonden. Normaal werd de melk dan meestal in een pan “getapt” maar voor op het balkon waren flessen natuurlijk beter afgesloten.  Vlees werd zo snel mogelijk gebraden en onder het vet óók op een plank op het balkon bewaard, niet écht een diepvriezer maar in de jaren 50 waren de winters ook nog echte winters.

Oeps, ik dwaal weer eens af. Ik bedoel onze  tuin, en de tuin van de buren die voorraadkasten zijn voor  vogels van div. pluimage. Nou is de temperatuur even niet van dien aard dat ik een uurtje buiten ga zitten om foto’s te maken, dit ondanks dat er ondertussen een nieuw  dik kussen op de tuinstoel lag. Maar zo af en toe zie ik vanuit de serre  wel actie in de struik van de buren tegen onze kant van de tuin die stikvol zit met kleine rode “appeltjes”.
Wel weer even jammer dat dan meestal nét de camera in de buurt ligt, zodra ik die heb heeft de beweging achter glas de beestjes al opgeschrikt.
Soms kan ik nog net  afdrukken al zal ik zeker niet in de prijzen vallen met het resultaat.
Zoals die merel die hier (ter hoogte van de dak nok aan de overkant) zichzelf voorziet van een appeltje voor de dorst.
Proberen de deur zachtjes open te doen is zinloos, dan vliegen ze geschrokken weg. ( en de ramen waren bijna matglas weet je nog?)
Ik was ook weer nét te laat toen een groepje halsbandparkieten schetterend neer streek om zich te goed te doen aan al dat lekkers.

Eén held  liet zich nog verschalken toen ik met de camera aan kwam hollen.
De foto doet totaal geen recht aan de prachtige felle kleuren van de halsbandparkiet maar het moet maar zo.
De rest  vloog bij mijn nadering weg met het steeltje van een appeltje tussen de kiezen…. eh, snavel!

Je begrijpt, wij voeren nog niet bij, de tafel is nog royaal gedekt voor onze gevederde vriendjes, ze kunnen nog best voor zichzelf zorgen.

kerstman in de cel?

Even een waarschuwing, verwacht niet téveel van de kerstman.
Ik weet niet of hij nog tijdig alles op de rails heeft.
Geen idee wat hij op z’n kerfstok heeft waardoor hij nu  achter  de tralies zit .
Het is wel duidelijk dat hij zich behoorlijk geneert om zo betrapt te worden.

Ohhhh, wácht ff. Nu wéét ik het, ik maakte  al eerder een logje over  hoe hij zich misdroeg aan het eind van de kerstperiode 2013, toch een beetje “me too” gevalletje.

Maar ik kopieer dat logje even voor je……

Niet alleen bij ons verdwijnen alle sporen van de kerstperiode, ook in de tuincentra  is men druk doende alle sporen uit te wissen !
Voor de gezelligheid hoef je op het moment dus niet in een tuincentrum te zijn , voor de koopjes wél want vrijwel alle kerstartikelen gaan weg voor de helft prijs !
Altijd leuk om even te grasduinen tussen de ruimende mensen en zo  stond ik ineens oog in oog met de kerstman !

Kijk nou eens naar die kerstman …. die ógen …. wat een “vieze oude mannen” ogen …. !
En dat is héus niet omdat hij mij langs ziet gaan want zó uitdagend ben ik nou ook weer niet .
Op de terugweg van ons rondje , op weg naar de kassa zien we het waarom, ….. de viespeuk …. midden in de winkel zó liggen rollebollen met  twee pinguïns  …. ..tttjjssss….  gelukkig hadden we géén kinderen bij ons .