consequent

Zei ik toch in mijn beschrijving van mezelf, wat ik consequent noem wordt door anderen in mijn omgeving vaak vertaald naar “koppigheid”, je begrijpt het niet! Ik ben zo’n lief en meegaand oudje als ik slaap.
De betekenis van het woord laat moet ik wat ongemakkelijk toegeven,  inderdaad wel de ruimte om koppigheid in te vullen.   Er staat;
”    Consequent houdt in dat er rechtlijnig wordt vastgehouden aan iets dat eerder gedaan of besloten is.”
En ja, daar zijn wel voorbeelden van te vinden in mijn 12 jarige bloggeschiedenis.
De wetenschap dat ik in m’n uppie niets zal bereiken weerhoud me niet  van dingen die ik niet vindt kloppen aan de kaak te stellen bij de mensen die  de zaken zouden kunnen láten kloppen, als ze maar zouden willen.
Oeverloos zeuren tegen anderen heeft niet zoveel zin en al zal zeuren bij de juiste mensen meestal ook niets opleveren, ik wil het wél gedaan hebben. Dán maar koppig en eigenwijs!
En zo ging gisteren deze brief de deur uit. ……..

 

Afd. klachtafhandeling.

KPN Postbus 2547

3500 GM

Utrecht.

Mijne dames/ heren,

Begin oktober verloor ik mijn tas met daarin veel noodzakelijke spullen waaronder mijn mobile telefoon die wegens de thuissituatie onmisbaar is.
Geen nood, geld had ik voldoende in huis dus dacht ik even bij de KPN winkel een vervangende telefoon te kopen.
Héél onaangenaam getroffen ( zeg maar gerust woedend)   kreeg ik te horen dat betalen met ons wettig betaalmiddel, t.w. geld, géén optie is in de KPN winkel.

Onbuigzaam bediend men zich van de dooddoener “dat is ons beleid”, ónbegrijpelijk omdat er op z’n minst bij calamiteiten toch met geld moet kunnen worden afgerekend. Stroomstoring, pinstoring of, zoals in mijn geval, een verloren of gestolen bankpas.
De mogelijkheden een klacht in te dienen  zijn vrijwel onvindbaar, waar het lukt beperkt tot een onbegrijpelijke,  ingeblikte  melding met vermiste lettergrepen.
Uiteindelijk telefooncontact gaat ook  niet verder dan “dat is ons beleid”.

Nou is het mijn beleid bedrijven die mijn geld niet goed genoeg vinden te schrappen, gelukkig is men bij Vodafone een stuk klantvriendelijker  en waardeert men ook klanten die hun aankopen cash willen voldoen. U begrijpt, KPN is  provider-af voor mijn mobile telefoon, die klandizie gun ik Vodafone. Bovendien ga ik me oriënteren wat men te bieden heeft  om mijn vaste KPN lijn en internetverbinding te vervangen. Het is mijn beleid klantvriendelijkheid te belonen.

In de media werd bekend dat de winstcijfers er niet best uitzien bij KPN  en dat begrijp ik.
Handel is een wisselwerking tussen koper en aanbieder, dat heeft U niet helemaal begrepen.
Het lijkt me ook zinvol de ombudsman  een kopie van deze brief (eventueel mét Uw reactie) te sturen.

 

Met teleurgestelde groet,

Mevrouw Rietepietz

 

Advertentie

Liebster Award

Ja de Liebster Award is op herhaling en  ik werd tot m’n verrassing genomineerd door Neeltje van:  “golven in zee” 

De  5 vragen beantwoorden doe ik natuurlijk graag maar…..  er moeten óók 5 nieuwe bloggers  genomineerd worden…oeps….!

Nee nee, niet wegduiken, mooi, dan ben jij nr.1. En jij leest ook al zólang bij mij dus jij bent nr.2
eigenlijk verdienen al mijn linkjes een nominatie dus ik prik  even blind  nr.3 , nr.4 en nr. 5 zo, hebben we dat gehad!

 

 

1) Wat vind je fijn aan bloggen”.

“Hebbie ff”……..,

A. Het heeft een soort dagboek functie voor me, ik lees dan ook regelmatig logjes terug.
B. De interactie met andere bloggers is onwijs leuk, in de reacties wordt niet zelden het onderwerp bij stukjes en beetjes uitgediept al is het soms alleen maar “keten”,… érrug leuk!.
C. Vooral de laatste jaren is het ook dé manier om de buitenwereld binnen te halen, bij het ouder worden kán je wereld zomaar ineens een stuk kleiner worden.
D. Mijn trouwe lezerskring, bloggers  die nét zo makkelijk meegaan in mijn “kolder” als in mijn soms toch wel “serieus ondertoontje”.
E. Het hartelijke medeleven  met  elkaar wanneer er ergens ( mea culpa)” stront aan de knikker is”.

Nou ja, je begrijpt het idee  toch? Ik schrijf anders nét zo makkelijk een heel alfabet over de lol van het bloggen.

2) Wat wil je graag doorgeven aan anderen

Poehee, héb ik iets door te geven?
Nou misschien dat er aan alles twee, of meer,  kanten zitten. Ik prijs me gelukkig met lezers die voor hun mening uit durven te komen ( dat ook altijd heel nétjes doen)  wanneer die een beetje, of een beetje veel  afwijkt van de mijne. Een vorm van vertrouwen waar ik best trots op ben.

3) Kun je jezelf in vijf woorden omschrijven?

Lastig… , Dat moet natuurlijk een beetje objectief,  ik ben geen Heilige en wil me niet op de borst rammen,  maar om nou mezelf tot aan de grond toe af te branden is ook weer zoiets.
Knettergek, maar dat is een open deur, misschien toch maar trouw
Eerlijk, ik gruwel van huichelen en huichelaars, maak je geen vrienden mee ;-(.
Consequent,  anderen noemen dat ook wel  koppig, of eigenwijs, het zij zo!
Sociaal, dat hoop ik althans, maar  niet Asociaal, toch wel B (eetje) sociaal!
Nuchter, als ik onder een appelboom zit verwacht ik niet  dat er een peer uit komt rollen.

4) Wat zijn jouw dromen voor de toekomst?

Ik ben 75, hoeveel toekomst en dromen hééft een mens dan nog.
Je zou het een droom kunnen noemen dat ik hoop lang genoeg fit te blijven om Henk thuis te kunnen houden en, desnoods met hulp aan huis, te verzorgen.
Tja, als dat in mijn macht lag dementie genezen natuurlijk, en kanker… en nog wel een paar ellendige ziektes.

5) Wat is jouw favoriete jaargetijde en waarom?
Dat heb ik niet, op z’n tijd zijn ze allemaal even heerlijk  of vervelend.

 

Vragen voor wie de Liebster wil meenemen:

1.Blog jij “gender neutraal”  of heb je een voorkeur voor mannen- of vrouwenblogs
2.Heb je wel eens het gevoel dat je site een “blog” aan het been is?
3.Verwijder je reacties die niet leuk of niet netjes zijn?
4.Weet je een beetje  hoe je vaste lezers “in elkaar zitten”?
5.Wat wil je zelf graag kwijt over het bloggen.

 

wij passen

Ik pas,

voor 11,– Euro 6 foto’s bij de fotograaf die in het winkelcentrum een winkel heeft dicht bij het stadhuis waar ik een vervangend rijbewijs moest aanvragen.

Omdat ik voor Henk een passagiers invalide kaart wil aanvragen, ( bij insteekhavens kun je vaak de rolstoel amper uit de auto halen) heeft hij ook een pasfoto nodig.

Wéér naar het stadhuis, ik vergeet in het voorbijgaan bij de fotograaf binnen te stappen en we moeten 2 pasfoto’s hebben.
De lokettiste weet raad, in de hal van het stadhuis staat zo’n “doe het zelf foto hokje” voor 6 Euro maken we dus zelf 5 foto’s in het hokje.
Oke, mijn foto zonder flits even gekopieerd  maar eh, ik pas voortaan voor de fotograaf.

 

 

 

 

 

 

jongens en meisjes

Nu ik toch bezig ben  over jongens en meisjes…., het dubbeltje is gevallen voor wat betreft  de huidige genderneutrale toestanden.
Ik snap hélemaal waar het vandaan komt. Kijk, tot mijn grote vreugde brengen “onze” voetbal jongens er  al een paar jaar  niéts van terecht.

Heerlijk rustig wat mij betreft, geen straten vol met in de wind klappende oranje plastic vlaggetjes, ik juich het toe hoor. Géén idioten met toeters die in  de tuin tekeer gaan, mij hoor je klagen!
Maar nu blijken “we” ineens ook voetbal meisjes te hebben die voor de jongens niet onder doen, althans ze doen niet onder voor de voetbaljongens  uit de vorige eeuw. Daarom  mochten ze zelfs vandaag bij Rutte op bezoek  en ontvingen een ridderorde.
Nou waren ridders in vroeger tijden zonder uitzondering “jongens” dus word je als meisje ook nu nog  ridder in “weet ik veel welke orde”. Geef toe, ridderes, ridderin , ridster, het bestaat allemaal niet en klinkt ook voor geen meter.

De voetbalmeisjes hebben nu het licht gezien , voetbaljongens die niets presteren maar zich klem verdienen…. waar blijft de gelijkheid/ broederschap  in de portemonnee, je bent ridders onder elkaar of niet.
Kortom   lastig die verschillen tussen  jongens en meisje, het zou me ábsoluut niet verbazen als dáár  het gender neutrale gedoe vandaan komt, kunnen “we” trots zijn op “onze” voetbaljongelui,  zonder dat opvalt dat de voetbaljongens er geen chocola meer van maken, gevalletje gezichtsverlies  minimaliseren, dát zal het zijn.

plaatjes van internet

kleine kindjes worden……

Inderdaad, “kleine kinderen worden groot, ”  want de twee kinderen uit het vorige logje  zijn ondertussen “van middelbare leeftijd” .
Ik had er nog een foto bij willen zetten van hoe ze nu zijn maar dat kwam er even niet van. 
Het is wel duidelijk dat ze nog steeds een leuke band hebben samen.
Je hebt zelf uiteraard (nog) niet de keus of je zwangerschap een zoon of een dochter baart maar zo ik die keuze zóu hebben dan toch éérst een zoon en dan een dochter. Niet voor mezelf, ik vind álle kindjes leuk maar , zeker als je maar twee kinderen hebt, hebben de kinderen in deze samenstelling echt het meest aan elkaar.

Sorry mannen, meisjes zijn geestelijk altijd een paar jaar verder dan jongens en daardoor zorgt het leeftijdverschil van ruim 2 jaar in hun jeugd ervoor dat ze aardig gelijk optrekken.
Vooral in de pubertijd is het heel gunstig. De vrienden en vriendinnen van de één zijn dan interessant voor de ander. Jongens van 16  en meisje van 14  zijn immers ongeveer even ver in het ontdekken van het andere geslacht.
Mijn kroost had daardoor een erg leuke vriendenkring waarmee ze grotendeels allebei nog contact hebben.

Eérst een meisje en  na ruim 2 jaar een jongetje levert meestal een kattig moederend zusje van 8 op voor het broertje  6 en als tiener is   de 13 jarige jongen  nog écht een kind terwijl een 15 jarig meisje,   als ik mezelf als voorbeeld neem,   niet zelden al verkering heeft. Hoewel…. hébben ze tegenwoordig nog wel “verkering”?
Uiteindelijk wordt “mijn combi” niet voor niets een “koningskoppel”genoemd, misschien best wel jammer dat je niet mag kiezen, maar ja geknoei met celletjes moeten we ook weer niet willen denk ik!

Jaren 70

Ik werd getipt over het  nieuwe programma  “O wat een jaar”  bij RTL 4 . Het programma draait om een bepaalt jaar “in een grijs verleden”. Nou ja, dat grijs slaat meer op de haarkleur van de kijkers  uit dat betreffende jaar want het gaat deze week om het jaar 1974 en dat is uiteraard een feest van herkenning voor mensen die toen al volwassen waren.
In het programma komen TV fragmenten voorbij en  worden weetjes gedeeld  uit dat jaar,  de niet weg te denken spelletjes bestaan uit vragen óver dat jaar.  Natuurlijk is iedereen die meedoet gekleed zoals  in het jaar dat aan de beurt is min of meer de norm was.

Kortom ik duik meteen het verleden in door dat programma. Volwassen was ik toen al ruim al was je dat toen nog pas wanneer je 21 jaar oud óf getrouwd was. Henk en ik hadden toen al twee kinderen , die zagen er ongeveer zó uit in die tijd. (ik kán er een jaartje naast zitten omdat de foto niet gedateerd is)

Ze zitten naast de gashaard met een nep houtvuurtje  die we kochten  toen kolen écht onbetaalbaar werden omdat iedereen “aan het aardgas” moest. Links de  salontafel met rookglazen blad en oranje rotan lectuurmand tussen de poten.   Het glas wipte menig maal gevaarlijk op  als je op de verkeerde plaats  leunde omdat het chroome onderstel maar drie poten had.  Van het witte wandmeubel op de foto staan de onderkastjes nog op zolder als bergruimte  en de rest van de meubels was overwegend donkerbruin.  Ik zie het behang van de wand waaraan de witte kast stond nog zó voor me.

Het waren blokjes van +/-  5 cm die in mijn herinnering donkerder waren dan ze op deze foto lijken.
Donkerbruin, olijfgroen oranje en zuurstokroze waren de kleuren als ik me goed herinner. De witte ( met palissander hout) geluidsunit hielden we over aan de voetbal toto. Henk speelde bij de drukkerij  met alle collega’s wekelijks een paar rijtjes en de vreugde was groot toen op een zondag één rijtje helemaal goed was.
Wel even jammer dat het rijtje goed was omdat de uitslagen erg voorspelbaar waren en er dus héél veel mensen met een goed rijtje waren. We hielden  er rond de FL 300.– per personeelslid aan over, toch leuk.
Mooie jaren waren het voor ons die eerste helft van de jaren 70.
Nu al benieuwd welk jaar er volgend jaar centraal staat.

 

 

in de knip

Alweer een heerlijke nazomerdag in de knip maar dan moet je wél “een knip” (portemonnee)  hebben natuurlijk.  En de mijne zat in de tas die ik verloren ben.
Lederwarenzaken liggen niet meer voor het opscheppen en het vroeger zo grote assortiment van de HEMA is flink uitgedund.
Nou is donderdag niet alleen Henk z’n biljartdag, het is ook marktdag in Delft en daar ben ik vrij lang niet geweest.

Ik breng Henk weg en stap dan op de fiets richting Delft, héérlijk, heen langs de Vliet en terug door het Elsenburgerbos. Ik weersta de verleiding om even een terrasje te pikken, maar ga op jacht naar een stand met lederwaren en die is er wel.

Prima portemonnee gevonden voor een hebbelijke prijs, helemaal zoals ik ‘m wil hebben.
(ja klopt, oude camera met een licht lek uit de kast getrokken)
De Delftse markt is véél leuker dan  de Haagse markt, knusser en met nog div stoffen stands

Ook nog zo’n heerlijke “fourniturenkraam” met kantjes, knoopjes kleurige garens  en weet ik veel wat voor frutsels je maar nodig kunt hebben als je kleding naait, ik krijg ter plekke zin om de naaimachine weer uit de kast te trekken  en  kleding in elkaar te gaan knutselen. (gelukkig is dat gezakt voor ik thuis ben)

Kleurig is ook het werk dat een galerij in huis heeft . Ik stap er even binnen en zeg meteen eerlijk dat ik alleen maar wil kijken. Er hangen prachtige werken waar delen van het schilderwerk gewoon óp het doek liggen. De  galerijhouder staat sinds kort alleen vertelt hij, dat komt door het internet denkt hij.
Het werk dat mijn aandacht trok was te koop voor 12.000 euro en mijn gedrag kan de goedkeuring wegdragen van de man die zich beklaagd dat vooral ouderen zich vaak misdragen en het werk rustig stonden te “bevingeren” om te zien of er  écht hoogteverschillen in zitten. Op mijn vraag of ik er foto van mag maken kijkt hij bedenkelijk en zegt”dat vinden de kunstenaars meestal niet prettig. ”
Kan ik inkomen, jammer het was erg mooi maar een foto van de winkel mag wel al doet die geen recht aan de kunstwerken natuurlijk. Al met al een heerlijke middag en ik ben ruim op tijd thuis om een vermoeide Henk op te vangen, moe maar helemaal happy na een gezellige biljartmiddag met zijn toffe maatjes.

onder druk

En dan heb ik het over bloeddruk! #*#**##*#*#  wat daar had moeten staan ga ik niet vertalen maar laat je niet wijsmaken dat die versluierde oranje zon van vandaag door Sahara zand werd veroorzaakt, no way…. gewoon onder hoge druk uitgestoten stoom  die uit mijn oren kwam  en de hemel versluierde.

Geloof me , je tas met waardevolle spullen verliezen is de beste manier om aan een verhoogde bloeddruk te komen.
Eerst  uitvissen waar je de vermissing op kan geven, niet op het politiebureau, kost div.  telefoontjes, worstel me door menuutjes, wordt zelfs doorverbonden met  een nummer dat 90 cent per minuut kost, zelf W. A. bellen is goedkoper.
Verwijzing naar de site “verloren en gevonden”
Niets gevonden, vul zelf een “verloren”item in.
Vindt maandagmorgen mailtje met telefoonnummer voor nadere info.
Krijg dame aan de lijn die zo te horen haar gedachte nog bij elkaar moet rapen.
Op mijn vraag”nog niet helemaal wakker” zegt ze , “nee sorry ik stotter een beetje.

Eerste stoom.
Iemand met een slecht been kan gerust aan help-telefoon, stotteraar niét
Moeizaam stottergesprek dat niets oplevert.

Dan maar stadhuis bellen, hoe nu verder.
Kan op stadhuis aangifte doen (heeft politie niets meer mee van doen)
Mevrouw meldt dat ik niét mag rijden zonder rijbewijs.
Loop met Henk (achter en)   in de rolstoel naar stadhuis 35 minuten stevig doorstappen.
Lokettiste  beetje OostIndisch  dofstom, vraagt naar legitimatie nadat ik verteld heb dat tas met “alles erin” verloren is.

Weer stoom…….
Had 9 jaar oud paspoort meegenomen, mag ze geen rijbewijs op regelen.
Wel nieuwe pas of I.D. kaart.
Over drie dagen klaar en dan rijbewijs aanvragen.
Dan maar gebruik maken van Henk  in rolstoel die braaf zit te wachten, leg uit, moet lopen, kan man niet alleen thuis laten, nóg een keer niet echt menselijk.
Dat lukt, moet tóch ID  bestellen maar mag ook rijbewijs aanvragen, onderweg gelukkig genoeg pasfoto’s laten maken…..!
Vrijdag halen. Mag volgens lokettiste  óók  met de oranje aanvraagformulieren niet autorijden,  zal me jeuken. Gok er op  zielig oud vrouwtje bij eventuele aanhouding.
Met die papieren in de tas op telefoon jacht….KPN winkel …

Mega veel stoom.
Kan niets kopen, kan niet met cash betalen, laat chef erbij halen, enig wettig betaalmiddel bla bla…. tas verloren dus  óók geen pas ( waar ik sowieso niet mee kan pinnen maar is niet ter zake doend)
Is beleid, kan niet , zeg dat ik  dan wel andere provider ga zoeken en klacht in zal dienen.
Klacht indienen vrijwel onmogelijk, veel menuutjes,  chatverzoek  wordt afgebroken, geen mensen.
Na veel aandringen  is “een stem” bereid zelf klacht in te dienen, zal over gebeld worden. Krijg 2x een telefoontje, ingeblikte lettergrepen waaruit delen weggevallen zijn, gok erop dat men bedoeld, wordt morgen tussen 8 en 12 uur gebeld….

Alweer stoom
Nog niet eenvoudig met geld nieuwe telefoon te kopen, dit is Nederland….
Telfort heeft ook geen geldkassalade.
Gelukkig is Vodafoon wél zo klantvriendelijk dat zowel  pinnen als  betalen met ons enig wettig betaalmiddel mag, aardige verkoper regelt álles voor me.
Ik bespaar jullie wat er dáár nog allemaal fout ging (dat effect héb ik op dit soort zaken)   maar uiteindelijk ben ik nu Vodafoon klant  en  is het gelukt om de simlock van Henks telefoon ( dat nummer hebben tenminste de meeste mensen al) naar Vodafoon te zetten…. sorry voor de overlast van die stoomwolken!

pech onderweg…

Zo kan ik het wel noemen ja al was het geen autopech. En ik ben héél boos op het mens dat die pech veroorzaakt heeft! Is weer zo’n oudje dat haar zaakjes niet in de hand heeft…. gggrrrr!
Ze was aan de wandel in het Delftse hout, lekker in het zonnetje met haar man soms achter de rolstoel en soms in de rolstoel, haar tas bungelt met  de  schouderriem over de rolstoelhandvatten.
Niets aan de hand zou je zeggen maar dán gaat ze de rolstoel in de auto bergen, ze klapt hem in en wipt hem handig op de achterbank….. voel je ‘m al aankomen?

Precies, bij thuiskomst mis ik m’n handtas ( die alleen maar op de grond gevallen kan zijn bij het in de auto schuiven van de stoel nadat die ingeklapt was) en dát is niet zo erg want het was een oudje waar al eens een viltstift lelijk in had zitten lekken.
Maar in de tas zat m’n portemonnee, mét m’n rijbewijs, m’n bankpas (waarmee gelukkig niet gepind kan worden)  div. afspraakkaartjes,  de OV pas en een niet te groot geldbedrag. Lástig….. en op zondag niet heel veel aan te doen behalve de pas voor alle zekerheid toch maar te laten blokkeren.

Maar behalve dat óók m’n telefoon, m’n camera en m’n leesbril. Ook hartstikke lastig al kan het geen kwaad alleen kan ik nu even geen foto’s maken voor m’n logjes.
Had ik aanvankelijk nog de hoop dat er sprake was van een eerlijke vinder, ondertussen  vervliegt die hoop met het uur. Op de telefoon krijg ik geen gehoor, het toestel is niet bereikbaar. Wat een muts ben ik toch!

Zucht, gelukkig heb ik nog een oude leesbril, en een oude camera én een oude telefoon…. en een oude  tas, aan alles is een steekje los maar oke, aan mij dus blijkbaar ook en soort zoekt soort.
En Henk altijd maar mopperen dat ik nooit iets wil weggooien.

In ieder geval kan ik nu nog héél even afwachten of er nog iets terugkomt.
Maar vervelend is het, en dan is het ook nog m’n eigen schuld, dat maakt het wel héél lastig want boos zijn op mezelf is  heftig kan ik je verzekeren.

wat is wijsheid

Ja wat is wijsheid, heb ik die in pacht? Ik kan het alleen maar hopen.
Vanmorgen een rondleiding gehad in een tehuis waar “dagbesteding”mogelijk is.
O zeker, alles zag er keurig uit, niets op aan te merken maar wat een treurigheid om ruim 20 oude mensen in een eigenlijk best wel kleine ruimte aan grote tafels te zien zitten om “gezellig met elkaar te praten”.

Er wordt al meteen een mapje papieren in onze handen gedrukt, alsof we ál la minute gebruik gaan maken van opvang. Maar ik laat het gesprek over me heen komen, luister en merk meteen hoe weinig ruimte er is voor persoonlijke aanpak.” Van 10 tot half 4 met tussen de middag eten”. Opvang om 10 uur met koffie en een praatje waarna groepjes de geboden activiteiten kunnen gaan doen. Alles op vaste dagen en in toch best wel kleine ruimtes.

Kan het iets betekenen voor mijn zorgenkind dat alleen door deze rondleiding al een nat overhemd en T-shirt heeft. Zit hij op “praatjes met anderen te wachten”, het eerste dat hem opvalt is “dat iedereen oud is”. We maken er maar een grap van “als je onder jongelui wil verkeren moet je naar een jeugdhonk gaan”. Hij kan er niet om lachen.

Alleen naar klaverjassen heeft hij wel oren maar daarvoor moet hij dan wel eerst het koffie uurtje met de gesprekjes doorworstelen. En praten kan hij vaak niet, zeker niet als hij niet op z’n gemak is. Het ergste is het als hij iets belangrijks wil zeggen. Voor mij is het dan nog mogelijk door dingen te vragen er achter te komen wat hij wil zeggen, gaat vreemden dat ook lukken? Zij hebben immers geen idee wat er in zijn hoofd omgaat.

En dat is maar 1 probleem, dan hebben we o.a. ook nog het feit dat hij steeds meer slaap nodig heeft. Ondertussen is twee keer overdag slapen al vaker aan de orde. Ook vanmorgen liep hij om 12 uur al te geeuwen.
Gisteren al vroeg voor de tuk naar bed, 2 uur geslapen en om half 8 in de avond op de bank alweer drie kwartier geslapen. Daarna kon hij “opblijven tot half 11 en sliep de hele nacht rustig.

De avond ervoor heeft hij tot over half 10 zitten vechten tegen de slaap voor hij het opgaf.
Onder protest naar boven waar hij nauwelijks nog op z’n benen kon staan en  in de nacht ging  spoken. Dan is die tweede tuk dus blijkbaar toch een oplossing, hij zal ondertussen  meer slaap nodig hebben.

De snelheid van de achteruitgang is zorgelijk en ik vraag me af of het nog wel zin heeft hem lastig te vallen met dagopvang. Als het énige pluspunt zou zijn dat ik er tijd voor mezelf door zou krijgen zie ik er graag vanaf, niet écht nodig.
De  dingen waar ik het soms moeilijk mee heb worden er niet door opgelost, integendeel, meer zweetaanvallen zijn geen pretje en dáár kan hij niet tussentijds droge spullen aan doen.

Liever blijf ik zelf voor hem zorgen, in mijn gevoel zal ik dat helaas géén jaren vol hoeven te houden, het gaat zo akelig hard. Met alle lieve mensen uit de familie, zijn biljartmaatjes die hem vriendschappelijk blijven helpen waar nodig is, en de drukkerij voor de bezigheden ga ik het vast wel redden. Ik begrijp het als mensen zeggen dat ze meer zouden willen doen.
Maar er is gewoon zo weinig dat anderen kunnen doen en wát er kan wordt ook gedaan.

Ik ga nog heel erg nadenken over hulp aan huis, ga ook zeker wel af en toe een kopje koffie drinken dat ontmoetingscentrum….. maar dagopvang  gaat ‘m wat mij betreft niet worden.
Ik zie hem liever, zoals nu in de keuken scharrelen, alweer een tuk van 2 uur, heeft hem goed gedaan. Ja natuurlijk heb ik het wel eens moeilijk, maar dat hebben we allemaal toch wel eens op z’n tijd?
Als dat eigenwijs is…. gun me dat dan maar.