Soms kom je iets tegen dat op het eerste gezicht “het ei van Columbus” lijkt.
Zoiets is deze link. Wie wil er nou niet dat dementerende mensen hun eigen leven kunnen leiden in een mooie omgeving.
Natuurlijk had het mijn interesse, met een dementerende echtgenoot kun je niet genoeg weten over de mogelijkheden.
Het project is een soort dorpje waar dementerende ouderen vrij rond kunnen wandelen. O wacht, zelf zeggen zij dit;
“Hogeweyk biedt haar dementerende bewoners maximale privacy en zelfstandigheid. In de wijk zijn straten, pleinen, hofjes en een parkje waar de bewoners in vrijheid veilig kunnen wandelen. “
Verder lees ik dat 152 dementerende kunnen wonen in 23 wooneenheden……. eh…?
23 wooneenheden…. 152 patiénten? Hoe rijm ik dat met maximale privacy. Verder lezend ; “In de woningen van De Hogeweyk wonen zes tot acht mensen met dezelfde leefstijl bij elkaar”
er staat ook;” In iedere woning wordt een volledig zelfstandige huishouding gevoerd door een vast team medewerkers. ” !
Naar mijn idee toch echt oude melk in nieuwe zakken, waarbij ik volmondig toegeef dat het complex er prachtig uitziet, dat gun je iedere oudere! Maar evengoed hebben ze daar slechts een slaapkamer en verblijft men de rest van de dag gezamenlijk in de leefruimte waar “een team vaste medewerkers” een volledig zelfstandige huishouding voert. Het team dus, niet de dementeren mensen zijn zelfstandig bezig en ik verwacht ook niet anders omdat ik van de hoed en de rand weet.
Natuurlijk is het mooi dat men rekening houdt met een aantal zaken die de patiënt gewend was maar ik lees nergens iets over hoevéél medewerkers er dan wel zijn want geloof me, een dementiepatiënt heeft erg véél begeleiding nodig om hem/haar de indruk te kunnen geven dat hij /zij zelfstandig functioneert.
Prachtig dat ze onbelemmerd overal mogen komen, ook buiten, maar kúnnen ze dat ook? Vinden ze de weg terug naar “huis” die in wezen dezelfde huiskamer is uit alle andere zorghuizen. Ze mogen zelfstandig boodschappen doen in de aanwezige supermarkt, maar kúnnen ze dat ook?
Henk gaat nog alleen naar de bakker, maar heeft altijd een briefje in z’n zak en loopt te repeteren dat hij een halfje volkoren moet hebben. Dat lukt nog omdat we al jaren bij diezelfde bakker komen voor een zelfde halfje volkoren. In een nieuwe omgeving zou hij dat zéker niet meer kunnen.
Ontbijt klaarmaken lukt hem nog omdat ik mee help en geruisloos dingen in de buurt leg. De hersenen van iemand met dementie werken nou eenmaal anders en onberekenbaar.
Als Henk de zak verse spinazie om te wassen op het aanrecht uitstort i.p.v in de volgelopen wasbak, is dat niet gevaarlijk, maar het kookt verrekte lastig.
Hij kan vaak iets “niet vinden” ondanks dat ik er naar wijs. Zelfs niet als het gewoon op de juiste plaats ligt, wat lang niet altijd het geval is omdat hij soms dingen verkeert opruimt.
Meestal kan ik er beter heen lopen, om te zien “of ik me niet vergist heb” en het voor hem pakken.
Begrijp me goed, alles dat gedaan wordt om de leefomstandigheden van dementeren prettiger te maken is winst. Maar stop met die onzin dat men een eigen, zelfstandig leven in de aanbieding heeft.
Hét kenmerk van dementie is nou eenmaal dat men niét meer zelfstandig kan functioneren.
Leuk dat je reageert, dankjewel!