zo’n lief prinsesje…..

Kijk ons prinsesjes nou eens leuk bezig zijn…..

En dan mag prinses Amber op bezoek haar oma-grootje!
Natuurlijk maakt ze  een tekening voor oma-grootje en…….
….. valt dan uit haar prinsessen rol!
Tttssjjj…. dat zo’n   klein schatje zúlke  lelijke woorden  kent……

 

 

Advertentie

beetje lege dop….

Soms kom je iets tegen dat op het eerste gezicht “het ei van Columbus” lijkt.
Zoiets is  deze link.  Wie wil er nou niet dat dementerende mensen hun eigen leven kunnen leiden in een mooie omgeving.
Natuurlijk had het mijn interesse, met een dementerende echtgenoot kun je niet genoeg weten over de mogelijkheden.

Het project is een soort dorpje waar dementerende ouderen vrij rond kunnen wandelen. O wacht, zelf zeggen zij dit;
“Hogeweyk biedt haar dementerende bewoners maximale privacy en zelfstandigheid. In de wijk zijn straten, pleinen, hofjes en een parkje waar de bewoners in vrijheid veilig kunnen wandelen. “

Verder lees ik dat 152 dementerende kunnen wonen in 23 wooneenheden……. eh…?
23 wooneenheden…. 152 patiénten? Hoe rijm ik dat met maximale privacy. Verder lezend ; “In de woningen van De Hogeweyk wonen zes tot acht mensen met dezelfde leefstijl bij elkaar”
er staat ook;” In iedere woning wordt een volledig zelfstandige huishouding gevoerd door een vast team medewerkers. ” !

Naar mijn idee toch echt oude melk in nieuwe zakken, waarbij ik volmondig toegeef dat het complex er prachtig uitziet, dat gun je iedere oudere! Maar evengoed hebben ze daar slechts een slaapkamer en verblijft men de rest van de dag gezamenlijk in de leefruimte waar  “een team vaste medewerkers” een volledig zelfstandige huishouding voert. Het team dus, niet de dementeren mensen zijn zelfstandig bezig en ik verwacht ook niet anders omdat ik van de hoed en de rand weet.

Natuurlijk is het mooi dat men rekening houdt met een aantal zaken die de patiënt gewend was maar ik lees nergens iets over hoevéél medewerkers er dan wel zijn want geloof me, een dementiepatiënt heeft erg véél begeleiding nodig om hem/haar  de indruk te kunnen geven dat hij /zij zelfstandig functioneert.

Prachtig dat ze onbelemmerd overal mogen komen, ook buiten, maar kúnnen ze dat ook? Vinden ze de weg terug naar “huis” die in wezen dezelfde huiskamer is uit alle andere zorghuizen. Ze mogen zelfstandig  boodschappen  doen in de aanwezige supermarkt, maar kúnnen ze dat ook?

Henk gaat nog alleen naar de bakker, maar  heeft altijd een briefje in z’n zak en loopt te repeteren dat hij een halfje volkoren moet hebben. Dat lukt nog omdat we al jaren bij diezelfde bakker komen voor een zelfde halfje volkoren. In een nieuwe omgeving zou hij dat zéker niet meer kunnen.
Ontbijt klaarmaken lukt hem nog  omdat ik mee help en geruisloos  dingen in de buurt leg. De hersenen van iemand met dementie werken nou eenmaal anders en onberekenbaar.

Als Henk  de zak verse spinazie om te wassen  op het aanrecht uitstort i.p.v in de volgelopen wasbak, is dat niet gevaarlijk, maar het kookt verrekte lastig.
Hij kan vaak iets “niet  vinden” ondanks dat ik er naar wijs. Zelfs niet als het gewoon op de juiste plaats ligt, wat lang niet altijd het geval is omdat hij soms  dingen verkeert opruimt.
Meestal kan ik er beter heen lopen, om te zien “of ik me niet vergist heb”   en het voor hem pakken.
Begrijp me goed, alles dat gedaan wordt om de leefomstandigheden van dementeren prettiger te maken is winst. Maar stop met die onzin dat men een eigen, zelfstandig leven in de aanbieding heeft.
Hét kenmerk van dementie is nou eenmaal dat men niét meer zelfstandig kan functioneren.

de makkelijkste weg

Inderdaad, ik kies vandaag voor makkelijk, hard gewerkt en m’n handen willen niet erg.
Ik neem je mee naar eind 2007 (toch alweer 10 jaar geleden)  toen we een sportschool bevlieging hadden die stiekem toch nog een paar jaar duurde………………
=====================================================

dec.2007

Je wilt het niet geloven maar we gaan nog steeds regelmatig naar de sportschool!
Toegegeven, het lukt niet altijd om 2 x in de week te gaan, dus 1 x voor de 55+ aerobic les én 1x een uurtje in “de zaal” sporten, maar meestal lukt zelfs dat.

We hebben ondertussen voor op de apparaten een nieuw schema, het eerste was wel érg minimaal en  was in 3 kwartier afgewerkt zonder dat we er dood bij neer vielen.
Het nieuwe schema bevat wat meer apparaten en duurt dus alles bij elkaar ruim een uur en ook daarna liggen we niet op “apegapen”.
Hoewel … de éerste keer dat we het nieuwe schema draaiden zie ik Henk op de loopband na een kwartier ineens met uitpuilende ogen steeds harder doorstappen.
Ik meteen op zoek naar spullen om hem zo nodig te kunnen reanimeren natuurlijk, dat zal toch wel aanwezig zijn in een sportschool?
Mijn blik volgt voor alle zekerheid even de richting van zijn starre ogen in de richting waarin hij kijkt en dát maakt veel duidelijk …..

Henk mag dan 71 zijn, hij weet nog donders goed wat mooi is, en het meisje dat vlak vóór hem op zo’n soort hardloopstep haar benen afwisselend omhoog en omlaag laat gaan is mooi met  haar wapperende lange haren die niet klef in haar gezicht plakken zoals dat bij mij altijd wél gebeurt.
Mensen willen over het algemeen overal “lekker veel” van en hoewel Henk op dat gebied dus meer op zou moeten hebben met mijn “iets royalere afmetingen”, is zo’n meisje met nergens “een onsje teveel ” blijkbaar toch meer een blikvanger dan mijn Rubensachtige vormen.

Enfin, de reanimatie kan afgeblazen worden en ik moet toegeven, zijn “uitzicht ” is spectaculair.
Het meisje  draagt   een tricot “iets ” dat iedere lijn van  haar lichaam volgt en ook duidelijk laat zien dat het “vrouwelijk zit onderdeel ” uit 2 helften bestaat.
Ook het spannende topje dat ze er boven draagt laat zien dat liposuctie in ieder geval niet voor haar is uitgevonden terwijl ze nérgens “onderontwikkelde spieren ” heeft, je vraagt je af ……. wat doet het  kind in hemelsnaam in een sportschool!

Bij mij moeten ze er maar een beetje naar raden , ik draag gewoon een trainingsbroek (ssst , mannenmaatje M) die niet al te strak om het “zitgedeelte” spant en een ruime T-shirt , want eh….. “oud vlees moet je niet uit de verpakking halen en al helemáál niet etaleren” vind ik !

* plaatjes van het internet

opladen

Het blijft geen feest natuurlijk hé!  Hoogste tijd dat “de lezer” zich eens van z’n creatieve kant laat zien.  Nee wees niet bang, niemand hoeft een hoed in elkaar te prutsen al weet ik zéker dat er onder m’n lezers mensen zijn  die het heus beter zouden kunnen dan ik.

Ik heb het me makkelijk gemaakt en gewoon een filmpje dat ik bij “de boerin zonder naam” zag  gepikt!
En wel … omdat het me “het ei van Columbus” lijkt, helaas heb ik het zelf nog niet kunnen proberen bij gebrek aan een lege shampoofles.
Ja hoor eens, de nood is nou ook weer niet zó hoog dat ik een net geopende fles shampoo door de gootsteen spoel en met mijn dunne vlaskoppie doe je een eeuwigheid met zo’n fles.

Het is trouwens bést mogelijk dat mijn probleem allang door jullie opgelost is  zónder deze knutsel  en dan kan ik daar mooi  nog  op anticiperen zonder mezelf in de vingers te snijden bij het bewerken van een plastic fles..

Maar voorlopig is het bij mij nog knap irritant dat het snoertje van m’n  telefoon zó kort is dat ik niet weet waar de telefoon veilig ligt tijdens de oplaadsessie. Nu eerst mezelf maar even opladen om aan de slag te gaan zodrá ik een lege fles heb.

hare loghoogheid bedankt U

Oh wat wás het weer leuk om “onze Trix” weer even op te kunnen laten draven.
En wat waren de reacties weer  leuk, vooral omdat er toch weer lezers bij waren voor wie dit nieuw is.
Wie hier nog niet heel lang leest kan natuurlijk niet weten dat dit oudje éigenlijk het vloggen een beetje uitgevonden heeft. In december 2007 stapje ik voor het eerst heel voorzichtig in  de schoenen van onze toenmalige vorstin om mijn nieuwjaarswensen te delen.
Kerstmis is daarna nooit meer hetzelfde geweest al kwam niet altijd de koningin opdraven, het kon net zo goed de kerstengel zijn, of een sneeuwpop. Dat hangt altijd een beetje samen met wat er op mijn pad komt.

Hoewel ik dus eigenlijk samen met Trix de hoed aan de kapstok gehangen had miste ik de uitdaging om de troonrede te persifleren. Nee natuurlijk niét om de troonrede zelf maar om de lol van het “plaatje te maken”, alleen al de hoeden zijn onweerstaanbaar voor me.
Ik was het écht niet plan dit jaar maar toen lag er in de drukkerij een kartonnen cirkel met een opening erin, in het voorbij gaan natuurlijk even op m’n hoofd gehouden…. leuk, zou best een hoed van te maken zijn…… !
Een collega van de DTP deponeerde een verpakking van de lichtgevoelige platen in de afvalzak……. een groot stuk dik  plastic , mat  zwart aan de ene kant en zwart glanzend aan de andere. en dán is 1+1= bij Rietepietz  een hoed.

Wat altijd enorm helpt is dat we juist door de drukkerij van alles bij de hand hebben, in dit geval was ook  restje dubbelzijdig tape héél handig, plakbandje hier nietje daar en even lekker de bol in elkaar frommelen om de lichtval z’n werk te kunnen laten doen. Tja, misschien nét niet helemaal volmaakt als je de hoed goed gaat bekijken zit er hier en daar wel kier die er niet hoort

Maar als Trees dan in de reactie vraagt “of ik die hoed ergens huur voor zo’n  gelegenheid” krijg ik toch vaag het vermoeden dat ik op het Binnenhof niet eens uit de toon zou vallen, en zo ja… kan ik het altijd nog als een recycle- statement verkopen!
De zoektocht naar wat Trix aan moest eindigde bij het pakje dat ik droeg op de bruiloft van onze kleindochter  dat meteen de finishing touch   voor de hoed meebracht.
De corsage van dezelfde stof als het jasje was in no time op de hoed geprikt en het jasje kreeg een (niet zo goed gelukte ) corsage van het zwarte plastic en  Jan Taminiau  kan er een puntje aan zuigen!
Stom…. ik had dit hele logje niet hoeven schrijven, had er een vlog van kunnen maken toch?

 

derde dinsdag

 

Leden van het log, U allemaal!

U zult begrijpen dat de  derde dinsdag in september  bij Uw voormalige Vorstin ieder jaar  veel herinneringen losmaakt.

Thans richt ik me tot U als moeder, en vraag U niet te hard te oordelen over mijn zoon. W.A. heeft op deze prinsjesdag geen andere keuze dan een  op toiletpapier afgedrukte troonrede voor te lezen.
Deze troonrede heeft als enig doel bij het aantreden van een nieuw kabinet,  al dan niet bevuild, in  de vlakspoeler te verdwijnen..

Ten tijden van mijn Koningingschap  was er   nog de mogelijkheid   treuzelende  formateurs  een aanmoedigende  schop onder het achterste geven, helaas  heeft WA geen bemoeienis met de kabinetsformatie.

U zult mij niet euvel duiden, het is tijd, W.A. rekent erop dat ik ergens op de route sta te wuiven, ik reken op Uw coulance!

 

in kort bestek

Ja natuurlijk hebben we van de éindelijk droge dag genoten.
Even in kort bestek, een auto ritje naar Wassenaar, daar een wandeling in Meijendel, vandaar nog een bezoek aan een  restaurant, een tuincentrum en een familiebezoekje in Zoetermeer.
Je kunt maar “van het erf af zijn” zoals een bevriende overbuur altijd zegt.
Om te zorgen dat het verhaal ook echt  “in kort bestek” blijft, (jullie zijn natuurlijk óók de hele dag buiten geweest dus tollen van de slaap)   pik ik alleen de lunch eruit, die was n.l. verantwoordelijk voor de titel.
We streken neer op een terras in een park in Zoetermeer. Nogal luxe lunchkaart en daar houdt Rietepietz niet zo van. Die gaat meer voor “doe maar gewoon dan doe je gek genoeg”   dus bestelde een simpele tosti ham/kaas.  Dat kon! En toen kwam er dit……
Ja klopt, ik heb er al van gegeten als ik er een logje in zie en een  foto maak.
In een diepe, soort mega soepkom,  ligt op z’n kant  iets dat voor een tosti door moet gaan.  Eigenlijk  zijn het gewoon twee  dikke, diagonaal doorsgeneden hompen geroosterd brood  met keiharde korsten.
Niks niet plat gebakken en aan elkaar gesmolten randen.
Alles is verder keurig verzorgd daar niet van maar ik heb toch een groot probleem.
Ik zie dat men niet verwacht dat ik de tosti uit het vuistje eet………
……….hélp!

helderziend?

Wie hier al lang, en uiteraard zeer nauwkeurig, leest heeft het allang door, Rietepietz heeft een helderziende gave. Dat bleek vanmorgen weer in de media waarin geciteerd werd uit een onderzoek van  het WODC.  (Onderzoek- en Documentatiecentrum)

“-Binnen de politie is bij 40 procent van dit soort zaken iemand met een migratieachtergrond betrokken, terwijl deze groep slechts 7 procent van het personeelsbestand uitmaakt. In absolute getallen gaat het om zeker 19 zaken onder 4.500 agenten met een migratieachtergrond.”

Nog maar een paar maanden geleden vlamde de positieve discriminatie  weer op als “wenselijk bij de politie” waar ik natuurlijk in een logje “mijn  gedachten over uitsprak”.
Oke, jij je zin, ik spuwde er m’n gal over omdat ik geen voorstander ben van voortrekkerij.
En al in 2006 schreef ik in een logje;

“Het politiekorps zucht nog onder de naweeën van de “positieve discriminatie” van een aantal jaren geleden en wie dat bedacht heeft moet in de “gekkentest “de absolute topscore ” halen.
Destijds werden de eisen voor allochtone en/of vrouwelijke sollicitanten “naar beneden bijgesteld ” (wat maakt het nou uit of je wat foutjes in een verbaal schrijft, de meeste mensen doen tóch al geen aangifte meer).
Het korps moest meer een afspiegeling van de samenleving zijn omdat de gemiddelde politieman te weinig in kon spelen op bij minderheden heersende opvattingen en daar moet je aan werken vond men “!

Een regeltje uit de bevingen van het  WODC;
“-Voorts lagen rondom de eeuwwisseling de eisen te laag bij het streven personen met een migratieachtergrond binnen te halen. Zij hadden niet altijd voldoende kwaliteiten.”

Ik herinner me nog mijn verbijstering toen men ergens rond het jaar 2000 bedacht dat bij allochtone sollicitanten minder streng omgegaan kon worden met de eis  dat ook  de familie van de sollicitant van onbesproken gedrag moest zijn. Noem het helderziendheid, ik hou het op gezond verstand dat ik dat een belachelijke situatie vond.
En wat komt er  bovendrijven bij het WODC…..!

“-De betrokkenheid van agenten met een migratieachtergrond hangt volgens het WODC samen met de grote sociale netwerken in de familie- en kennissenkring waarvan zij deel uitmaken. ‘Gezien de relatief grote betrokkenheid van sommige etnische groepen bij (georganiseerde) criminaliteit, is de kans dat functionarissen met een migratieachtergrond in hun grote netwerk iemand kennen uit het criminele milieu groter dan onder autochtone functionarissen.’

Nee,  natuurlijk wil dat niét zeggen dat iedereen met een migratieachtergrond  (was even vergeten dat je geen allochtoon meer mag zeggen) maar dat het nu maar eens áfgelopen moet zijn met die onzin van positieve discriminatie.
Ongeacht wie men positief wil discrimineren …. het wérkt niet omdat men nou eenmaal niet voor niets aanstellingseisen stelt.

Inderdaad, deze onderzoekuitkomsten verbazen me niet, ik had  het ze al op voorhand kunnen vertellen, maar eh…. denk maar niet dat  de hotemetoten mij om een consult vragen vóór ze zulke domme beslissingen nemen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

vals beeld

Als ik hier schrijf dat ik graag de buurvrouw’s poesje zou willen  aaien maar de kans niet krijg veroorzaak  ik waarschijnlijk een vals beeld. Het is wél de waarheid.
De buurvrouw heeft nog niet héél lang geleden een jong poesje  gevonden dat erg ziek was.
Nou is buufje toevallig dierenarts dus ze heeft het diertje opgelapt. Toen niemand het op kwam eisen  werd poes als nieuwe huisgenoot van alle gemakken voorzien.

Het enige probleem is dat buufje met enige regelmaat een weekend, of een weekje de benen neemt en tja, zo’n beestje moet toch eten en dán kom ik dus goed van pas. Geen probleem hoor, ik stap 2x per dag even een deurtje verder  en vul de  bakjes met eten en drinken. Ik hoef zelfs niet voor een kattenbak  te zorgen want, één een buiten kat,altijd een buiten kat en poes doet alles in de tuin.

Daarom  liet buufje een kattenluik in de openslaande tuindeuren zetten, hoe bedoel je dierenliefje, die deuren mét pui waren er net na een peperdure verbouwing in gezet.
Deze foto is een toevalstreffer want poes laat zich normaal gesproken niet zien als ik er ben en toen ze me eenmaal binnen ontdekte   blies ze me ook toe: “wat doe jij hier” en verdween met een sneltreinvaart naar boven.

Tja, ik wil best wel even met kroelen maar daar heeft poes blijkbaar geen behoefte aan, maar de bakjes zijn 2x per dag  leeg dus ga ik er van uit dat het goed gaat met de voormalige patiënt.

Eén keer zag ik haar boven aan de trap zitten, hoopvol naar beneden kijkend  of nou eindelijk haar eigen vrouwtje er weer was.
Maar nee, ik was het maar en teleurgesteld trok poes zich terug zonde mij één blik waardig te keuren.
Ze straalt iets uit van ; “oke, dat eten en drinken mag je neer zetten , als je maar niet denkt dat we vrienden kunnen worden”!
Het zij zo, maar we hebben nog een week samen te gaan, ik ben benieuwd!

proefrit

Nee natúúrlijk mochten we niet zómaar  samen “aan de rol”, Inge wilde éérst wel eens even zien of het wel verantwoord is dat paps zijn leven aan mams toevertrouwd, ze wandelen uiteindelijk best vaak langs de Vliet  en dat is wáter!
Ze stond erop dat er even proef gelopen werd  en wie zijn wij om dan tegen te sputteren. We  willen we best even laten zien dat alles op rolletjes loopt.
We testen natuurlijk óók of het zitcomfort in orde is, inderdaad, we gaan zeker niet over één nacht ijs dat begrijp je. Nou ja, om een lang verhaal kort te maken ( jij hebt ook wel wat anders te doen) ….. alles is goedgekeurd!