gescheiden

Ja dat ook, ondertussen scheiden alweer véle kilometers  ons van Ruud en Sebastian. Na een geweldige week zwaaiden we ze, na inderdaad weer een big hug, uit toen ze de straat uitreden  om naar Schiphol te vertrekken.  ja wéét ik, bar slechte foto tegen het zonnetje in !

Maar in het echt kon ik natuurlijk goed zien dat ook dáár nog Sebastians koppie uit het raam hing, als je goed kijkt kun jij het ook vast wel zien, ja daar, uit het rechter achterportier.

Altijd even lastig wáár ik begin met herinneringen ophalen , eh… ik kies voor de dinsdag. We werden om 9 uur in de ochtend bij dochterlief verwacht voor een dag met verrassingen.
Inge heeft het plan opgevat Henk en mij voor een flink deel van de dag van elkaar te scheiden. Met Henk, Sebastian, Ruud en de andere kleinzoon Maikel gaat ze een workshop schilderen doen en ik mag niét mee want  schilderen is niet mijn ding.

Nee voor mij heeft ze iets anders bedacht, ik wordt naar de sauna gestuurd en wordt daar vrijwel compleet gereviseerd. Ik “leg me erbij neer” waarna m’n handen en gezicht worden gemasseerd, gereinigd, gekneed en bijgeschaafd  tot ik weer een baby velletje heb.
In een berg zeepsop  wordt het in de hamman nog eens dunnetjes overgedaan voor de rest van m’n lichaam waarna er een lunch op me staat te wachten.
Het enige schilderwerk dat er bij mij aan te pas komt wordt op m’n nagels gedaan, kortom…… ik kwam om half 4 herboren thuis!

De schilder worshop leverde géén aanstormende talenten op maar héél veel gelach en plezier. Hoewel Henk ooit wel schilderslessen heeft gehad  is hij die vaardigheid toch een beetje verloren, maar geen nood, er is een keuze. Er kan op doek of een plankje gewerkt worden en  er zijn voorgetekende  doekjes en plankjes voor de a-creatievelingen.
De mannen kiezen op Henk na voor zelf iets bedenken, Henk en Inge kiezen voor een voorgetekende afbeelding. Henk overschat z’n mogelijkheden een beetje door voor dit bewerkelijk stukje te kiezen.

Een stuk met 7 kleurige uiltjes, Henk heeft blijkbaar een nogal onwillige penseel waardoor de verf niet altijd terecht komt waar dat zou moeten. Het mag de pret niet drukken, er wordt tot tranen toe gelachen en iedereen draagt z’n steentje bij  om de uiltjes toch nog op tijd ingevuld te krijgen.
Ik was er niet bij dus kan de grappen grollen niet navertellen  maar Henk blijkt één uiltje bewaard te hebben, moe en klam,  maar  in z’n sas  gaat hij na een warm bad  snel even dát “uiltje knappen”.

P.S. Ik kreeg ook nog wat bewegende beelden.