Zo’n dag als in het vorige logje komt gelukkig nog heel vaak voor hoor, dat zijn de krenten uit de pap. Maar er zijn óók andere dagen, of nachten! Tot nu schreef ik daar alleen op de prive site over, meer als naslagwerk voor mezelf en “bij blijven” voor de kinderen.
Om niet de indruk te wekken dat ik altijd humor bij de hand heb kopieer ik een paar stukje uit november 2016…..
***Een wáárdeloze nacht, bijna letterlijk dweilen met de kraan open, ik leg uiteindelijk maar een badlaken onder hem en een dikke molton deken over hem heen, het donzen dekbed is door en door nat van de mega zweet aanvallen. Té veel onhandige momenten en/of afspraken eisen hun tol.
Hij slaapt nog als ik opsta, z’n slapende koppie ziet er akelig ingevallen en oud uit, niets om blij van te worden al trekt dat weer bij als hij wakker is.
Ik laat hem nog maar even, ga eerst zelfs douchen.
Als ik naar beneden wil gaan voor het ontbijt hoor ik dat hij wakker is en zet de douche voor hem aan.
Terwijl ik de natte zooi in de slaapkamer inventariseer gaat hij onder de douche.
Ik hoor hem roepen en als ik ga kijken blijkt hij met z’n onderbroek aan onder de douche te staan, die krijgt hij alleen niet meer uit dus heeft hij hulp nodig.
Ik help hem meteen maar even met afdrogen en aankleden want het gaat allemaal erg moeizaam en met bibberhanden. Hij probeert nog een grapje te maken”het lijkt wel of ik gitaar sta te spelen” maar eerlijk gezegd hoef ik niet te lachen, nu even niet!
*** Ook “foutjes” nemen toe. Als hij net z’n schoenen heeft aangedaan en ik de mijne pak biedt hij me zijn lange schoenlepel aan me de woorden; ”hier, wil je de sleutel”?
Hij noemt vaker een verkeerde naam voor iets, of de spraak blokkeert.
Soms krijg ik een dubbel glas drinken van hem, en de TV gids, zijn bijbel, wordt steeds onbegrijpelijker.
***Ja natuurlijk word ik wel eens moe(deloos) maar alles bij elkaar krijgt ik wél voldoende slaap én ik benut zijn middagslaap als “rustpunt”in de dag. Even heerlijk niet praten en niet alles minstens 2x herhalen.
Vannacht een vrijwel ongebroken nacht, alleen rond half 12 werd hij wakker en wilde uit bed stappen. Aan de manier waarop zag ik dat hij niet naar de wc ging dus vroeg toch maar wat hij ging doen. ” we moeten er toch uit? ” was zijn wedervraag.
Het duurde heel even eer hij begreep dat hij er eigenlijk nog maar net in lag en toen, welterusten!
Prima geregeld het had verder geen invloed maar…., stel dat hij alléén zou wonen en ik er niet was om hem in bed te houden, dán zou hij eruit gaan, gaan douchen en ontbijten. Ook gisteren na de middagdut was hij flink in de war en zó raken veel alleenstaande demente mensen het dag/ nacht ritme volkomen kwijt!
Zeker… heel blij dat ik er mag zijn!
van koninklijk tot knettergek 
mei 08, 2017 @ 15:23:23
Met alle respect ik begrijp je verhaal klinkt heel bekend. Maar dit is erg moeilijk voor je ook al doe je doet met alle liefde voor jouw Henk en moet je veel geduld hebben.
lieve groetjes
mei 08, 2017 @ 15:26:04
ja er zijn natuurlijk veel mensen die dit mee maken, het hoort bij deze levensfase dat soms de één voor de ander moet zorgen. Het is fijn als je dat dan ook kunt doen. Maar natuurlijk heb ik ook al wel eens een dag dat het wat minder makkelijk gaat, hoort er allemaal bij!
mei 08, 2017 @ 15:34:29
Maar dat is niet zo gek het is best zwaar Gelukkig kan jij nog goed voor hem zorgen.
mei 08, 2017 @ 15:36:35
Daar ben ik echt héél blij om.
mei 07, 2017 @ 15:09:33
Ik buig en neem diep de pet voor je af Rietz! Verzorgen is een, je eigen maatje verloren zien gaan in wat deze ellende in zich draagt iets heel anders. Ik vindt dat je echt de nodige pluimen verdient voor niet alleen het fysieke aspect, maar ook voor de wijze waarop je het met ons deelt…..
mei 07, 2017 @ 15:58:35
Dankjewel, ik doe m’n best maar, op dit soort dagen heb ik ook wel momenten “dat ik hem wel achter het behang wil plakken” , niets menselijks is me vreemd dus.
mei 05, 2017 @ 17:20:50
niets onbekends en vreemds in je verhaal, ik kwam het al zoveel tegen. Heb dan ook diepe bewondering voor de moed in de mensen die er het dichtst bij staan, zoals jij, de partners. Het is niet niks!!
God-Zij-Dank heeft hij jou en is hij niet alleen, ik ken zulke alleenstaanden en naast het beangstigende aspect komt er ook veel verdriet bij waar niemand iets mee kan, zeker de ‘persoon’ zelf niet. Onmacht heerst vaak.
mei 05, 2017 @ 17:32:50
Ja klopt allemaal, maar je groeit er langzaam in en leert er daardoor mee omgaan. Maar inderdaad is het toch een beetje jezelf wegcijferen maar dat gebeurt ongemerkt én met liefde.
mei 04, 2017 @ 23:42:34
Wat een sterk mens ben je toch. Wens je nog vele mooie krenten uit de pap.
mei 05, 2017 @ 07:16:10
Wuj mensen kunnen best heel veel als het móet ,en vooral als we het willen.
mei 04, 2017 @ 22:57:21
O Riet als je in de buurt was zou ik je een dikke knuffel geven. Heb het wel bij mijn vader ook gezien maar dan ga ik gewoon weer naar huis in mijn eigen leven maar voor jou blijft het gewoon. Je kan niet even er tussen uit gaan. Het blijft een moeilijk dilemma between the head and the heart. Ik hoop dat jullie het nog zo lang mogelijk samen redden met hulp. Probeer toch je eigen rust te nemen als het kan…
mei 05, 2017 @ 07:15:30
Die knuffel komt ook zo wel over hoor, maar inderdaad, je groeit erin en voor je het weet is hij zó gewend aan dat je er altijd bent dat je moeilijk even weg kunt.
Hij is niet op z’n gemak als ik er niet ben , dat levert dan dit soort problemen op en dus…. pas je zoveel mogelijk aan . Maar omdat hij veel slaapt, minstens 10 uur van de 24, kom ik gelukkig meestal zelf ook wel aan genoeg rust. Gelukkig is hij óók op z’n gemak met m’n dochter dus die kan af en toe even inspringen. Daar wil ik geen misbruik van maken want die heeft ook een druk leven maar dat scheelt zóveel!
mei 04, 2017 @ 21:01:08
Zo veel bewondering voor je ….hoop dat je nog heel lang voor Henk mag zorgen xx
mei 04, 2017 @ 21:08:00
In ieder geval zolang hij zelf nog een beetje plezier in het leven kan hebben, dat hoop ik heel erg.
mei 04, 2017 @ 20:39:06
Als je elkaar het ja-woord geeft, en belooft in ziekte en gezondheid voor elkaar te zorgen, besef je nog niet half wat die belofte later in zal houden. Maar goed ook anders waren er mss nog meer echtscheidingen.
Niemand wil op deze manier oud worden. Ik vraag me af wat moeilijker is: zelf de weg kwijt zijn of een partner die je niet meer alleen kan laten.
Ik heb dikke bewondering voor je!
Lieve groet
mei 04, 2017 @ 20:49:32
Ja dat is zo, en je kunt nog zoveel ergere dingen voor je kiezen krijgen , zelfs op veel jongere leeftijd. Dit is toch wel iets dat bij oud worden past en is daardoor aanvaardbaarder dan bijv. MS krijgen waarbij óók de partner een lange, grote zorgplicht op zich af ziet komen. Of je zal maar een kind krijgen waarvan je weet dat het nooit zelfstandig zal kunnen functioneren.
Maar natuurlijk, ik zou maar wát graag m’n “oude Henk”tergug hebben. Maar nu dat niet kan ben ik toch wel heel dankbaar dat ik voor hem kan zorgen.
mei 04, 2017 @ 20:17:36
Super voor hem dat hij zo’n goede steun aan je heeft (en misschien was het anders ook andersom geweest of is het in het verleden eens zo geweest). Maar vergeet je ook niet aan jezelf te denken? Dat is het gevaar bij mantelzorgers, en sluipt er soms heel ongemerkt in.Helpen is fijn, maar niet altijd alleen maar die ander eerst zetten.
mei 04, 2017 @ 20:38:02
Hij zou het zeker proberen als ik ernstig ziek werd, gelukkig is dat nooit nodig geweest. Voor hem was het al eerder nodig, 15 jaar geleden kreeg hij darmkanker wat ook een zorgelijk jaar was, maa toen met altijd dde hoop op genezing, die ook kwam. Die hoop is er nu niet maar we slaan ons er wel doorheen. Mantelzorgers kunnen gewoon niet makkelijk vervangen worden maar zolang de gezondheid meewerkt komt het wel goed.
mei 04, 2017 @ 18:38:40
een geluk voor Henk, dat je er bent en nog voor hem kunt zorgen….Riet
ik wens je veel moed en nog samen veel “gelukkige” dagen toe
groeten
mei 04, 2017 @ 18:49:22
Daar gaan we gewoon ons best voor doen, dankjewel voor je mooie wens.
mei 04, 2017 @ 16:11:27
Het is, denk ik, het schrikbeeld van ieder stel, want het kan ons allemaal overkomen, zowel in de rol van patiënt als van verzorgende. Gelukkig gaat het proces geleidelijk, maar het is hoe dan ook zwaar, vooral geestelijk, maar op den duur ook fysiek.
mei 04, 2017 @ 16:30:36
Dat is zeker zo, en dan is het nog mogelijk dat je allebei dement wordt, moet ik écht niet aan denken. In ieder geval ben ik blij dat ik nu nog tamelijk fit ben en hij niet agressief is geworden.
Gelukkig kun je wel hulp aan huis krijgen wanneer er veel fysieke inspanningen nodig zijn. Bijvoorbeeld als hij zichzelf niet meer kan wassen en aankleden. Dat kan ik nu nog wel zelf die enkele keer dat het nodig is maar dagelijks worden dat soort dingen toch al gauw te zwaar omdat er dan al méér voor hem gedaan zal moeten worden. .
mei 04, 2017 @ 15:40:48
Ben blij te lezen dat Henk nog vele goede dagen/nachten heeft, maar …….. ja, die slechte nachten/dagen zullen er ook regelmatig zijn, en misschien zelfs wel wat toenemen, dat is niet tegen te houden…………… Heb respect voor je, maar ik denk dat elke partner hetzelfde zou doen.
mei 04, 2017 @ 15:44:39
De meeste gelukkig wel ja, ik ken er ook wel die niet wéten hoe snel ze “voor zichzelf moeten kiezen” en dan moet de partner maar uit huis.
Ja het zal zeker erger worden, er is nu al geen dag meer dat er niéts van dementie te merken is ,maar daar valt dan wel mee te leven, die slechte dagen zijn best pittig.
mei 04, 2017 @ 15:17:07
Het is een dooddoener, maar wel waar: Iedereen wil oud worden maar niemand wil het zijn. En nog een en ook waar: Ouderdom komt met gebreken.
Ik heb grote achting voor mantelzorgers en hoop er nooit gebruik van te hoeven maken, want ik denk dat het voor Henk ook niet echt een pretje is om zo afhankelijk te zijn.
mei 04, 2017 @ 15:39:27
Op dit moment realiseert hij zich gelukkig niet hóe afhankelijk hij al is, ik kan veel “om hem heen” zorgen.
In zijn slechte momenten zoals hier is hij alleen maar blij dat ik er ben.
Bij het ouder worden rol je eigenlijk allemaal voorzichtig in een soort mantelzorg voor elkaar maar bij de één is dat wat intensiever dan bij de ander.
mei 04, 2017 @ 13:03:26
Het is soms zwaar voor je Riet.
Ik heb grote bewondering en respect voor je.
Gelukkig ben jij nog zo goed en kun je alles opvangen.
Liefs xxx
mei 04, 2017 @ 13:09:00
Maar ik realiseer me heel goed dat ik van “het nu”moet genieten, het kan immers alleen maar slechter worden.
Ik kan alleen maar hopen dat m’n gezondheid goed blijft.
mei 04, 2017 @ 12:19:38
Wat het zorgen betreft dag en nacht weet ik wat jij doormaakt. Mijn man had COPD en werd de laatste maanden dement en erg wantrouwig en agressief. Dertien uur per dag zorgde ik voor hem terwijl ik zelf bestralingen en chemo kreeg voor de lymfklierkanker in mijn keel, met vroeg in de morgen en later in de avond verzorging. Nu nog steeds begrijp ik niet dat ik het heb doorstaan.
mei 04, 2017 @ 13:05:30
Ik herinner me dat nog al schreef je er destijds heel weinig over, maar dat is héél zwaar geweest. maar “de mens”kan heel veel als er liefde in het spel is, daar ben jij wel het bewijs van.
Ik herinner me ook nog dat je twijfelde óf je zelf wel behandeld wilde worden.
Gelukkig heeft de behandeling zin gehad en geniet je nu weer van het leven met “je duiveltje”, het is echt verdiend!
mei 04, 2017 @ 12:15:13
Zo! Dat is zwaar voor je zeg. Heel goed dat je er af en toe zo’n blogje tussendoor post. Dat wij ook weten dat het niet alleen maar ‘humor’ is, daar bij jullie. En fijn te lezen dat je over genoeg liefde beschikt. De enige manier om het vol te houden. Sterkte hoor, voor jullie beiden. En ook voor jullie kinderen, die met een totaal andere vader te doen krijgen.
mei 04, 2017 @ 12:26:36
Het hoort er allemaal bij en inderdaad, humor is soms even geen oplossing op dát moment. Kan later weer wél helpen om te relativeren natuurlijk .
Iemand die nooit de hele verantwoording heeft gehad zal sowieso nooit in kunnen schatten hóe wat dat betekent . Ik hoorde net op de radio een oproep voor mantelzorgers om zich te melden voor een gezellig high tea “om ze te verwennen” lief bedoelt, maar wie zorgt er dan voor patiënt , dáár is niet voor geregeld.
Ik ga mijn lieve drukke dochter niet inschakelen omdat ik zo nodig verwend moet worden….. dat doet zij zelf trouwen wél als ze het nodig vindt en dán is het ook goed geregeld. Maar van profs verwacht je toch meer begrip.
mei 04, 2017 @ 11:56:35
Ik realiseer me steeds meer hoe zwaar het moet zijn voor jou, ook al doe je het met liefde. Er komt duidelijk veel meer bij kijken, dan iemand een beetje in de gaten houden. Het is niet alleen een geestelijke belasting voor je, maar ook een lichamelijke. Het is fijn dat jullie dochter het af en toe van je over kan nemen. Met liefde en geduld kom je een heel end.
mei 04, 2017 @ 12:17:12
Op dit moment valt de fysieke belasting wel mee, maar dat kan zéker heel zwaar worden als er steeds meer spieren verslappen of uitvallen. Maar het is alleen al zwaar omdat je je eigen leven helemaal aan moet passen en dus vaak je eigen aard een beetje moet onderdrukken, neem zo’n juffertje ongeduld als ik ben…. bij iemand die overal steeds meer tijd voor nodig heeft en die je tóch niet alles uit handen mag halen. Dus ja geduld….. als je nog ergens een zakje te koop weet hou ik me aanbevolen;-)
mei 04, 2017 @ 09:18:05
Fijn dat je er voor hem bent, zwaar is het wel en voor hem is het natuurlijk ook verwarrend wat er allemaal met hem gebeurt.
mei 04, 2017 @ 11:20:42
Het is vaak zwaar door de machteloosheid, niet verstaan door dovigheid is al lastig genoeg maar als mijn woorden dan ook nog niet goed verwerkt worden in zijn hoofd sta je echt machteloos.
mei 04, 2017 @ 08:38:54
Ik druk op het knopje ‘leuk’ maar dat voelt raar. Natuurlijk is het niet ‘leuk’ maar er is geen ander knopje voorradig waar bijvoorbeeld ‘bewondering’ op staat want dan had ik dat vast ingedrukt.
mei 04, 2017 @ 11:21:48
Maar iedereen begrijpt in zo’n geval gelukkig wel dat je “leuk”niet te letterlijk moet nemen.
mei 04, 2017 @ 00:17:10
Het leven is niet altijd makkelijk, Riet. Knap hoe je het aanpakt. Respect!
mei 04, 2017 @ 11:35:30
Nee klopt, maar dit soort dingen hoort toch wel een beetje bij de levensfase waar wij nu in zitten en als je dát voor ogen houdt mag ik toch niet eens klagen. Het kán allemaal veel erger al zijn er natuurlijk wel momenten dat ik dat ook even vergeet.
mei 03, 2017 @ 23:34:54
Ondanks dat jij het normaal vindt, neem ik toch mijn petje voor je af. Het mag dan normaal zijn, maar ik denk niet dat iedereen het op kan of wil brengen. Dus terecht petje af voor je Riet.
mei 04, 2017 @ 11:36:57
Dat het normaal is wil ook inderdaad niet zeggen dat het altijd makkelijk is, en natuurlijk is waardering altijd prettig!
mei 03, 2017 @ 22:34:57
Wat dapper van je. Blijf je op jezelf passen? Zodat het touwtje om zijn pols niet knapt.
Ik heb veel respect voor je en lees de liefde tussen je zinnen door. Lieve groet ❤
mei 04, 2017 @ 11:39:07
Er wordt in ieder geval “op me gepast” door onze dochter en daar ben ik erg blij mee. Zonder liefde kun je dit soort dingen nooit goed doen!
mei 03, 2017 @ 22:20:36
ja, zo heb ik lange tijd boven een demente vrouw gewoond, met nog een redelijk normale vrouw er tussen. Die is ook opgenomen uiteindelijk, en dat is natuurlijk niet voor niks. Samen heeft zijn voordelen inderdaad.
mei 04, 2017 @ 11:41:18
Samen zijn maakt echt het verschil tussen naar een tehuis moeten en gewoon in je eigen omgeving kunnen blijven. In ieder geval veel lánger dan wanneer je alleen bent.
mei 03, 2017 @ 22:07:29
Lieve lieverd, respect! Ik moest aan de film ‘Niet zonder jou’ denken (https://vimeo.com/17759207)
mei 04, 2017 @ 11:54:28
Die film ken ik niet, en aan dit stukje is éigenlijk zelfs niet goed te zien wie er dement is. Er gebeurt niet zo heel veel dat dat niet overal wel eens gebeurt, miscommunicatie . Maar in zó korte tijd dementie op de kaart zetten is natuurlijk ook onmogelijk.
mei 04, 2017 @ 14:12:25
Zij is degene met dementie
mei 04, 2017 @ 14:28:30
http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/59601/Holland_Doc.html Dit is de link naar de complete documentaire
mei 04, 2017 @ 14:44:33
Ik denk dat ik die maar niet ga kijken, zal ik vast niet vrolijker van worden en lost hier natuurlijk niets op. Misschien even snel “doorheen fietsen, dankjewel.
mei 04, 2017 @ 18:53:09
Als dochter van een vader met Alzheimer keek ik naar alles wat met Alzheimer te maken had, met lach en met traan. Maar het is zó anders als partner van, daar ben ik me terdege van bewust. Dat ervoer ik ook altijd als ik bij hem was in het verzorgingshuis, en daar het verdriet voelde ….
mei 04, 2017 @ 19:15:41
Ik doe juist het tegenovergestelde, ik ga het uit de weg, wil het liefst onder “gewone mensen”blijven. Juist omdát ik er dag en nacht mee geconfronteerd word zoek ik naar momenten waarin het géén rol speelt. Dat was ook de reden dat ik er heel lang ( het speelt al minstens minstens 3 jaar herkenbaar) niet over schreef in logjes. Dat was mijn wereldje waarin dat geen rol speelde. Ik blijf ook zoveel mogelijk “gewone”logjes maken , een vorm van zelfbehoud denk ik;-)
mei 04, 2017 @ 21:25:08
Kus!
mei 04, 2017 @ 21:45:46
dankjewel, lekker!
mei 04, 2017 @ 14:44:33
Eigenlijk grappig dat het niet eens opvalt, misschien wel omdat hij zoveel vraagt aan haar. Ik doe dat nooit, ik geeft antwoord op wat Henk vraagt en ga niet “de schooljuf” uithangen. 😉
mei 03, 2017 @ 22:00:12
Alle respect voor jou Riet en wens je heel veel sterkte toe.
mei 03, 2017 @ 22:01:25
Er zijn heel veel mensen die hun partner met liefde verzorgen dus is het eigenlijk niet eens bijzonder denk ik.
mei 03, 2017 @ 21:34:35
Dikke knuffel.
mei 03, 2017 @ 21:37:26
Dankjewel!
mei 03, 2017 @ 21:22:26
Gelukkig ben je een geduldig iemand en bezit je humor om de zaken te relativeren. Makkelijk zal het zeker en vast niet zijn.
mei 03, 2017 @ 21:37:11
Nou echt geduldig ben ik niet maar ik leer bij 😉 Gelukkig is Henk niet agressief, dat komt ook voor en dát maakt het pas echt moeilijk.
mei 03, 2017 @ 21:09:58
Ik denk dat zolang je het kan sturen het nog wel bij te benen valt. Voor nu is dat zo en dat is een fijn gegeven. Want zo genieten jullie nog saampjes van het samenzijn. Sterkte x
mei 03, 2017 @ 21:48:25
Je kunt altijd blijven sturen maar het kan lichamelijk te zwaar worden als er heel veel “verzorging”nodig is. Gelukkig is dat nu nog niet zo!
mei 03, 2017 @ 21:54:01
Dat bedoel ik ook 😁 ik hoop dat jullie het zo nog lang samen volhouden.
mei 03, 2017 @ 21:55:36
dat hoop ik ook natuurlijk.
mei 03, 2017 @ 20:41:05
In gedachten zie ik jullie bezig, en de tranen zitten erg hoog moet ik je zeggen want zo zijn wij ook al dikwijls bezig geweest, alleen Theo is niet dement maar (stront) eigenwijs .
mei 03, 2017 @ 20:45:42
Dat zitten ze bij ook wel eens natuurlijk maar gelukkig niet heel vaak omdat ik altijd wel weer kans zie hem “op de rails te krijgen”. Voor mensen die niet bekend zijn met dementie is het misschien wel lastig om beginnende dementie te herkennen . Misschien toch eens opschrijven waar je allemaal tegenaan loopt , mannen kúnnen eigenwijs zijn ja, maar als je dingen ziet als ik hier bij Henk is er waarschijnlijk toch meer aan de hand.
mei 03, 2017 @ 20:17:22
Wel nodig dat jij ook iemand hebt die je steun kan geven en/of dat je kan ventileren. Je bent blij voor al wat je kan doen voor je lieve echtgenoot … maar het is verre van vanzelfsprekend… Lieve groet en groot hart onder de riem ❤️
mei 03, 2017 @ 20:37:59
Maar zo iemand héb ik ook hoor, mijn dochter is heel betrokken bij ons allebei. Ze doet wat ze kan en heeft ook het volle vertrouwen van Henk wat het makkelijk maakt om hem soms even aan haar zorgen toe te vertrouwen. Als je dat niet hebt wordt het wel héél moeilijk. Verder kan ik alles van me af schrijven op die prive site , wat ook handig is om altijd terug te kunnen zien hoelang bepaalde dingen al voorkomen.
Ik gest even de riem los en schuif het hart eronder, dankjewel!
mei 03, 2017 @ 20:17:06
Poeh… Dat zijn de heftige momenten die niemand ziet. Herkenbaar ook, mijn schoonvader had ook heel wat te stellen met zijn vrouw destijds. Maar zolang Henk handelbaar is, is het voor jou nog te doen. Mits je inderdaad niet teveel slaap moet inleveren. Laat hij alsjeblieft zo lief en volgzaam blijven. Het is een vreselijk proces.. Ik viel gisteren in het TV programma ‘voor ik het vergeet’. Tjonge.. Die partners verdienen respect. En jij ook Riet, heel veel! Om iemand met die ziekte in zijn waarde te laten moet je jezelf wegcijferen! Echt respect! XXX
mei 03, 2017 @ 20:30:28
Nee klopt, en zelfs áls ze het een keer zien is dat toch “een momentopname” en heeft niet de inpakt die het op een mantelzorger heeft.
IK kijk dat programma bewust niét, ik zag per ongeluk een stukje met een vrijwilligster waar ik kromme tenen van kreeg zó verkeerd was ( in mijn ogen) bezig. Het is waar dat je als partner zélf weinig “aan bod komt” maar gelukkig is mijn dochter daar dan weer heel attent op. Maar eigenlijk vind ik het volkomen normaal om voor hem te zorgen zolang dat kan en in mijn vermogen ligt. Jij zou het zelfde doen, ik weet het zéker.
mei 03, 2017 @ 21:09:18
Je weet gewoon nooit wat bv het volgende half uur brengt.. Je moet altijd alert zijn. Het vraagt wat ja..
Ik heb het ook niet gevolgd maar de TV stond aan. Heftig om te zien hoor. En ja, ik snap je.. Ja, je hebt gelijk. Ik zou dat ook doen! Je kunt gewoon niet anders als je van iemand houdt. Probeer van de mooie momenten te genieten hoor, maar dat doe je ook, dat weet ik zeker.
mei 03, 2017 @ 21:19:33
Nee klopt, altijd waakzaam zijn want hij vandaag goed doet kan morgen fout gaan. Ik heb ook niet de behoefte om me “lotgenoten” te begeven. Ik blijf liever onder “gewone”mensen meedraaien, dat stompt minder af en blijft meer in het gewone leven.
Ja jij zou het ook doen én er het beste van maken.
mei 04, 2017 @ 22:25:56
Dat is een gegeven… iedere keer weer een stukje inleveren. Ik denk dat je het zo goed doet door te proberen zo ‘gewoon’ mogelijk jullie leventje te leven.
mei 03, 2017 @ 20:14:37
Zwaar hoor maar ik heb het idee dat de goede momenten nog de overhand hebben. Samen genieten lukt nog af en toe, gelukkig.
mei 03, 2017 @ 20:22:00
Ja zeker weten, en doordat ik weer waar hij slecht (of juist goed) op reageert kan ik wel een beetje bijsturen .
mei 03, 2017 @ 20:08:42
Zolang jij heel blijft en de liefde regeert komt het allemaal goed.
mei 03, 2017 @ 20:20:28
Ben ik helemaal met je eens, en jij weet daar alles van natuurlijk, ook bij jullie zorgen jullie voor elkaar als dat nodig is.
mei 03, 2017 @ 19:45:45
Wordt tijd voor een touwtje om zijn pols?
mei 03, 2017 @ 19:48:30
Nee hoor, ik ben zijn touwtje én zijn rollator;-)
mei 03, 2017 @ 19:55:42
Dat stelt me gerust, dappere vrouw!
mei 03, 2017 @ 19:58:12
Ik ben blij dat hij er nog is en we maken er echt nog wel wat van hoor.
mei 03, 2017 @ 19:59:29
Heerlijk om dat te lezen.
mei 03, 2017 @ 20:04:07
Ik zou niet anders willen.
mei 03, 2017 @ 20:04:44
Voelt goed hé!
mei 03, 2017 @ 20:46:15
Zeker weten!!
mei 03, 2017 @ 19:41:46
Zeker! Al zal het met regelmaat niet makkelijk zijn.
mei 03, 2017 @ 19:47:50
Klopt, temeer omdat de vooruitzichten natuurlijk geen hoop geven op beterschap
mei 03, 2017 @ 20:47:49
Nee, je weet dat hij alleen maar achteruit zal gaan. Het vraagt veel wijsheid en veel geduld. Maar met liefde kom je ondanks alles ook een heel eind.
mei 03, 2017 @ 20:51:25
Ik geduld oefen ik nog;-) Wijsheid heb ik (hopelijk) destijds bij m’n schoonmoeder wel wat opgedaan maar het meest zal ik inderdaad toch aan liefde hebben, die heb ik gelukkig genoeg.