eh… dispenser?

Met sommige zaken lopen wij oudjes toch wel een beetje achter, oke, een hangend toilet hébben we, maar aan de muur hangt nog steeds zo’n ouderwets zeepbakje….iéks!
Kan natuurlijk helemaal niet meer, niet hygiënisch om met z’n allen hetzelfde stuk zeep te gebruiken.
Daar moet dus nodig een “zeep dispenser” voor komen zodat ieder z’n eigen klodder zeep kan tappen.
Waarom dat dan weer een zeep dispenser moet heten  is me niet helemaal duidelijk want uiteindelijk zou zeep- houder of automaat wél zo duidelijk zijn.

Maar  wij dus óp naar een  “badstore” waar zoiets wel  te koop is, helaas  voor prijzen waarvan het je spontaan dun door de broek loopt en dat kun je nou net niet hebben zonder zeep dispenser.   Gelukkig heeft de bouwmarkt ze óók, en veel betaalbaarder (al kún je er ook wel voor “duur” terecht).
Maar dan moet het nog even opgehangen worden…… oéps!

Henk denkt dat hij dat niet meer kan maar om nou voor ieder wissewasje andere lastig te moeten vallen ….? We hebben altijd wel veel samen geklust maar boren was toch meestal wel Henk z’n klusje, zéker met de zware, grote  boor  die de enige is die we nog hebben.
Ik denk aan  medeblogster Anneke die daar haar hand niet voor omdraait en besluit Henk tóch te motieveren om samen aan de slag te gaan.

Het zou bést snel gegaan zijn als……. ik iets minder eigenwijs zou zijn……….
We hebben niets aan de gaatjes waar het zeepbakje hing,  dat hing niet boven het fonteintje  en een dispenser kun je beter wél boven fonteintje hangen om te voorkomen dat bij ál te enthousiast op de knop rammen de tegelvloer in een balletvloertje verandert.
Henk wil graag dat ik aanteken waar de gaatjes moeten komen, komt helemaal goed. Er zitten 2 schroefje mét plugjes bij en ik help even een passend boortje uitzoeken want Henk zoekt een boortje uit waar je volgens mij een gat mee maakt waar de hele dispenser in verdwijnt.

Weet ik véél,  Henk boort braaf met een dunner boortje dat ik aan geef, hij ziet dat de boor op terug draaien staat, ( is wist niet eens dat kón) en we zoeken samen hoe dat weer terug gezet kan worden. Ik wil de plug er wel even in slaan voor hem, zijn commentaar “het gaatje is echt te klein” wordt door mij overruled “die plug is flexibel en moet een beetje strak zitten”……. en sla vervolgens de plug aan gort, mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa!!
Als boetedoening ga ik in de schuur zoeken of er nog passende plugjes in huis zijn ….. die zijn er gelukkig!

Met het boortje dat Henk al eerder uitzocht boort hij de gaatjes verder uit, plugjes erin en dan zal ik de schroefjes er wel even in draaien…….. helaas laat  ik het eerste schroefje  uit m’n handen  vallen…ploep zó door de gaatjes  het zwanenhalsje in!
Nog maar eens naar de schuur voor een passend schroefje dat  gelukkig óók  te vinden is.
Zoals ik al zei, Henk zou het zó gepiept hebben als ik niet zo “geholpen had”, als eerste steekt hij z’n handen onder de dispenser  en wast z’n handen geheel terecht  in onschuld, ik  moet eerst nog even m’n  handen  in  de eigen boezem steken, bij deze !
En natuurlijk krijgt hij daarna een dikke knuffel van me, zó verdiend met zo’n eigenwijze muts om zich heen!