UIT/IN

Ja het laatste logje in 2016 al is het mogelijk dat ik de nieuwjaarswens nog voor 12 uur klaarzet zet op de 31ste. dus ik wens iedereen  natuurlijk een gezellige jaarwisseling.
Eh nee, ik ga geen overzicht van het logjaar houden want het was gewoon alweer een geweldig logjaar. Nee ik  amuseer me even met wat (volgens de krant) in 2016 IN was maar nu UIT is en wat naar men denkt in 2017 IN  zal zijn.
Het meeste kan ik gelukkig overslaan, zoals  “Gewei aan de muur/ koekoeksklok ” wie het leuk vindt mag hoor, maar hier zul je  zijn ze allebei UIT in welk jaar dan ook.
Draden / draadloos….. ? is ook al járen lang hetzelfde “draadje los” bij Rietepietz.

Een heleboel is voor mij gewoon “niet ter zake doend” óf al jarenlang hetzelfde, zoals “grijze muis/ over de top”, ik kan alleen maar hopen dat ik ergens middenin hang met een toch wel sterke neiging naar grijze muis.

Ook helemaal niks UIT/IN  aan mindfullness/ gezond verstand gebruiken, voor zover aanwezig gebruik ik sinds jaar en dag uitsluitend m’n gezonde verstand, waarom zou dat ooit uit geweest zijn.
Voor de volgende geldt dat ook “draaikontenpolitiek/ recht voor z’n raap” waarom zóu ik me in gedraai storten, al heb ik  bij  “recht voor z’n raap” toch een voorkeur om niet te kwetsen.
“Volgers/vrije geesten” tja, zelfs in de blogwereld volg ik niemand en sta als eigenwijs bekend, duidelijk eens een vrije geest altijd een vrije geest.

Er staan nogal wat namen tussen die ik, óf niet ken, of liever niet zou willen kennen en nee, die ga ik niet opzoeken want als ze voor mij UIT zijn kunnen ze dat beter blijven.
“Etiketjes op kinderen plakken/kinderen kind laten zijn” ook daar is wat nu IN zal zijn voor mij altijd al normaal geweest. Kinderen worden me nu wat te vaak gebruikt. In scheidingen  om de ex te pakken, terwijl de kinderen toch al de joker krijgen toebedeeld omdat ze “reizigers tussen twee huizen” moeten worden, geen wonder dat ze soms onhandelbaar worden waar dan weer interessant klinkende etiketjes voor worden gemaakt
Ze worden ingezet bij  fondsenwerving voor goede doelen en moeten volwassenen overtuigen dat roken ongezond is en zo kan ik nog wel even doorgaan’…wat mij betreft gewoon “not done” en het  zou nooit IN geweest moeten zijn.

Het gaat weer véél te lang worden dus ik moet me beperken, ik ga voor de Hollandse nuchterheid, de bonensoep en je hersens gebruiken. En natuurlijk voor een badpak om  geestelijke volksgezondheid niet onnodig onder druk te zetten.
Lief zijn voor elkaar mag wat mij betreft nét zo goed op de sociaal media als in real life.
Maar  de grootste mazzel voor mij  is dat de  “hangjongere” UIT  is  en ” lieve oude mensen” IN  zijn.
PPfffttt…. ik ontsnap dit jaar door het oog van de naald en wacht met angst en beven op wat eind 2017  UIT/IN is, als dát maar goed afloopt voor me!
 

al gevonden?

Dat zég ik nou wel in het vorige logje,  dat ik wel een kerstverhaal kan schrijven bedoel ik.
Maar dat kan ik niét uit m’n duim zuigen, dan moet ik wél iets meemaken, en dat gebeurde kort voor kerst 2007 zodat ik toen het volgende logje schreef.
Ik hoop toch zó dat deze jongeman nu, 9 jaar later, “gevonden is”!

Hij staat ineens naast ons, een nog jonge man met een warme muts op zijn hoofd, zijn rechterhand tot aan de knokkels in blauw gips dat in zijn mouw verdwijnt.
Een beetje onhandig houdt hij met die hand een fikse camera vast terwijl hij die met de andere hand instelt op het groepje schaatsers op de bevroren vijver.

Ook ik sta onhandig te knoeien met m’n camera, de wandeltocht naar het winkelcentrum om een bepaald soort kaarsen leverde óók nogal wat niet geplande  pakjes op en de handvatten van de plastic tasjes snijden diep in mijn vingers omdat ik niet, zoals Henk, aan handschoenen gedacht heb.

Het ijs en de rijp verbroederen en de man vertelt dat hij ondanks de op twee plaatsen gebroken pols niet binnen kon blijven, het is té mooi om er geen plaatjes van te kunnen maken.
Hij is gék op schaatsen vertelt hij, en eergisteren hebben zijn vrienden hem uitgedaagd het ijs op te gaan, voor een joet. “Maak er een meier van” heeft hij gezegd en zó heeft hij de pols dus gebroken, op het ijs dat blijkbaar al hard genoeg was.

Hij  blijft naast ons lopen als wij doorlopen  en blijft praten over van alles en nog wat.
Bij het kruispunt moeten we wachten voor rood voetgangerslicht, hij kijkt naar het aanstormende verkeer en zegt;
“het heeft me mijn vrouw gekost, een bezopen chauffeur reed haar dood”……  hij is even stil terwijl ik met ontzetting naar hem op kijk, hij lijkt nog zo jong om zulke droevige ogen te hebben. Dan gaat hij verder;
“ze was zwanger van ons kindje, en nu ben ik ze dus allebei kwijt” …..!

Het blijkt nu drie jaar geleden te zijn en hij kijkt zichtbaar opgelucht als ik zeg dat dat nog maar kort geleden is.
Zijn vrienden vinden dat hij ondertussen maar eens op zoek moet naar een nieuwe vrouw maar hij is daar nog niet aan toe, hij zegt;… “mijn moeder was negen en dertig toen mijn vader overleed en zij is nóóit meer aan een andere man begonnen omdat zij hem niet kon vergeten.”
Als ik opmerk dat je het geluk niet kunt zoeken, maar dat het misschien, als de tijd rijp is, hém zal kunnen vinden zegt hij; “dat is nou precies zoals ik het voel, ik wil niet op zoek”!
Hij kijkt me aan alsof hij me nu pas ziet en geschrokken is dat hij zich zo heeft laten gaan  “ik moet dáárheen”, wijst hij naar rechts en beent met snelle stappen naar de overkant nadat we elkaar de allerbeste wensen hebben toegewenst.

Hij laat me achter met het gevoel dat ik iemand in de steek gelaten heb, en vraag me af wat ik voor hem zou hebben kunnen doen behalve hopen dat “hij snel gevonden zal worden”!
Het enige dat in me opkomt is dit log schrijven om  iedereen er nog eens aan te herinneren dat rijden en alcohol niet samen gaan,  maak het gezellig en drink gerust wat máár ……. niet als je nog moet rijden, een ongeluk zit tóch al in zo ’n klein hoekje!

Bloopertsss

Ja natúúrlijk …. blooperts zijn nét zo goed traditie,  daar hoef ik  niet eens m’n best niet voor te doen, die  overkomen me.
Muziekje  te vroeg, of juist te laat aan, camera doet óók niet altijd precies wat je dénkt dat hij doet en zo’n grote kaart zwabbert álle kanten uit als je even niet oplet.
Henk is gewillig genoeg maar heeft nog stééds geen helderziende gave  en heeft dus niet altijd direct door wat ik in m’n hoofd heb, zó jammer dat ik dat altijd eerst moet uitspreken en al helemaal niet tussentijds aan moet passen.

Dan nog de  versprekingen,  ga ik het  maar niet over hebben, er zit er zelfs nog één in de voor gisteren gebruikte versie.
Als ik dan ook nog het gat voor m’n hoofd iets op wil vullen met wit spul om m’n nek ontplof ik bijna van de hitte en de jeuk.
Zucht….. wát ik niet allemaal doe voor m’n lezertjes want je denkt toch niét dat ik dit allemaal voor m’n éigen plezier doe hé!

Misschien schrijf ik wel liever een soort  kerstverhaal met een boodschap …… zoals ik in het “pré-gekke filmpjes” tijdperk deed.
Ja hoor, dat kan ik óók best ik zoek wel een oudje op voor een volgend logje, afgesproken.

kerst 2016

Zónder wimpers maar mét alle liefde die ik te bieden heb………!

Steeds meer mensen vinden een kerstkaart schrijven en versturen teveel moeite.
Maar  hier bij Rietepietz  staat natuurlijk een  met zorg gemaakte en persoonlijke kerstkaart klaar voor iedereen.

Mede namens Henk
wens ik  iedereen, warme, sfeervolle kerstdagen en een voorspoedig, maar  vooral gezond nieuwjaar .

En kom op hé, stuur nog even snel een kaartje  naar iemand die in deze feestelijke maand  wel wat extra aandacht kan gebruiken!

Maak er mooie dagen van allemaal!

 

in een oogwenk

Zal je áltijd zien, ben je nét lekker  krankjorum bezig gaat er een kleinigheid dwars liggen! Nou ja ik weet niet eens óf die kleinigheid wel dwars ligt omdat ik niet wéét waar het kreng ligt, laat staan hóe het ligt.

Ja bijna kerst en dan moet er een kerstwens komen natuurlijk en tja, ik heb het mezelf  niet echt  makkelijk gemaakt door deze “soort van”  traditie in het leven te roepen. Wie hier langer dan 1 jaar leest wéét dat ik altijd op zoek ga naar een kerstgerelateerd “iets of iemand” om mijn kerstwensen over te brengen op Kerstavond.
Dat varieerde van sneeuwpop tot rendier en van kerstboom tot kerstster, ( allemaal in het archief te vinden natuurlijk in iedere maand december)

Inderdaad, ieder jaar lastiger omdat er al van alles langs kwam, maar goed er wás  ook dit jaar weer een idee…. en daarbij kwam het oude paar mega lange wimpers uit de verkleedkist goed van pas. De lijm was gelukkig  niet uitgedroogd al blijft het een knoeiboel om zo’n wimper erop te plakken. Als je niet oppast zit ook je vinger aan je oog vastgeplakt.
Maar goed het linkeroog is gelukt en vol goede moed klodder ik de rechter wimper onder de lijm.
De beweging die ik maak om de wimper naar m’n oog te brengen pakt te schielijk uit en ……. ##**##*** de wimper valt in het garderobe hoekje waar ik in de spiegel m’n verrichtingen controleer….. dikke óeps….!
Er hangen donkere jassen en er staan donkere schoenen, ik kan me ook niet herinneren of de wimper naar beneden viel of met een opwaartse beweging eerst  omhoog  ging!
In ieder geval is de wimper nérgens meer te vinden en kan door de lijm overál tussen zijn blijven plakken.
We tasten alle jassen af, voelen in en om alle schoenen maar de wimper geeft ons het nakijken.
Daar zit ik dan met één plakkend oog waar een mega wimper op zit, en één “bloot” oog, wat nu!
Dan maar géén kerstwens video denk ik, ja dát is de oplossing.
Het idee is toch al een beetje achterhaald en waarschijnlijk zit niemand erop te wachten.
Maar mocht er tóch nog iets van het filmpje terecht komen moeten jullie die wimpers er maar  gewoon bij denken!
Zucht….. jammer, het paste zo leuk in het geheel.

 

toevallig…?

Zou het toevallig zijn dat ik soms tegen log onderwerpen aanloop die  min of meer actueel zijn. Zo kwam  zondag uit het niets het plan op om de Haagse Christmas fair  op het Lange Voorhout te bezoeken.
Precies, nog ruim voor de tragedie in Berlijn.  Eigenlijk zóu  de sfeer aan de buitenkant van de fair best in het beeld van “extra veiligheid”gepast hebben.
Rondom de fair stonden hekken met witte en paarse doeken, waardoor je wandelend op het Lange Voorhout niéts  van de fair kunt zien.
Omgekeerd kon je wandelend op de fair dan weer niets van het statige Lange Voorhout zien.

Dat er in die omgeving óók wegwerkzaamheden plaatsvinden maakt het zeker niet gezelliger. Eigenlijk bezoek ik nooit kerstmarkten maar ik hád er natuurlijk wel een voorstelling van.
Gewoon veel kramen met leuke kersthebbedingetjes en knusse tentjes waar je even een hapje kan eten.
Helaas, er is blijkbaar iets grondig mis met mijn voorstellingsvermogen.
Ja, gluhwine kon je er met liters kopen, er was ook wel ergens een tosti te koop maar  dáár dan weer geen koffie.
Verder wat “vreemde hapjes” en heel veel “klerenzooi” eh… kleding bedoel ik. En dan géén feestelijke kerstkleding, wat nog in mijn plaatje zou passen.  Slechts een enkele stand had iets met kerstdecoratie van doen. Ik vond het geen succes maar dat ligt vast aan mij.
Naar de Haagse binnenstad ga je best met het OV en vanaf de tramhalte keken we naar een groot gebouw dat “iets met justitie” van doen zal hebben  want er staat met grote letters dit op de gevel!

ubi udicia defiunt incipit bellum 

Nou kom op nou, zó ver kan je Latijn toch niet weggezakt zijn?
Oke, ik help je wel weer, het is een uitspraak van Hugo Grotius (1583-1645) en betekent zoveel als;
“waar rechterlijke beslissingen te kort schieten daar begint de oorlog”.
Misschien verklaard deze spreuk wel iets, want zeker, ik héb vaak het gevoel dat de rechterlijke macht overal ter wereld tekort schiet en dat deze aanslagen toch wel een soort oorlogsdaden zijn.
Ach, het zal wel toevallig zijn dat m’n oog nou juist die dag op dát gebouw valt en ik  op mijn manier van 1+1 makkelijk 2   maak. Nou ja, hoor je mij zeggen dat ik er verstand van heb?

voorvoelende geest

Ik moet een voorvoelende geest gehad  hebben dat ik dit jaar zo snel was met de kerstspullen. We zijn onverwacht tóch deze week een paar dagen nodig in de drukkerij dus het zou echt een race tegen de kerstklok geworden zijn om alles déze week nog op te moeten zetten.
Gelukkig vond ik nog een  “oud logje” van kort voor Kerst 2011 toen ik wél laat was, zeker te laat om de toen nieuwste trend op te pikken.
Om te voorkomen dat er mensen afkickverschijnselen krijgen zonder een  “portie Rietepietz”  dus even een stukje “oud”,  van de trend van toen heb ik trouwens niets meer gehoord.
==     ==     ==     ==     ==     ==     ==     ==     ==     ==     ==     ==
Ik durf het bijna niet te zeggen maar de kerstspullen staan nog op zolder en “een boom opzetten” gebeurt op dit moment  hoogstens in overdrachtelijk zin als Henk en ik  de allernieuwste trend in kerstboomversiering  onder ogen krijgen …móeten we de kerstspullen wel van zolder halen of eh….. moeten we het breimandje te voorschijn halen !

Nee heus het gaat nog steeds over de kerstversiering , maar als je er écht bij wilt horen deze Kerst moeten we kerstballen gaan breien !
Ja heus… gebreide ballen zijn hot!
En niks niet bedacht door een vrouwenkransje dat het lege nest syndroom voor de kiezen heeft gekregen  maar door deze twee heren ….!
Nou kan ik  zowel met 2 als met 4 breinaalden best wel uit de voeten eh… (nou ja, laat maar ….) maar  kérstballen breien …….?
Móet dat nou?
De heren zijn echter blóedserieus en hebben zelfs een boek geschreven met het hoe en waarom van “de gebreide bal”.
Voor wie het weten wil, een gebreide bal weegt ongeveer 25 gram en slechts 5 gram daarvan is breigaren, de rest is vulling!
Een klein rekensommetje leert dat 4 ballen dus 1 ons wegen en 40 ballen, in een béétje boom zie je die zelfs amper hangen,  wegen dan een kilogram!
Het lijkt me een aanrader om in dit geval de boom niet ál te groot te kiezen!

Ik haal het breimandje naar beneden  en druk Henk een setje breinaalden in z’n handen want  in m’n uppie ga ik dat natuurlijk never nooit meer redden!
Met een voodoo achtige beweging steekt Henk de breinaalden in de bol breigaren, loopt dan weg en roept over z’n schouder…… de bállen voor je!

lekker op dreef

We zijn hier aardig op dreef, zelfs de kerstkaarten zijn de deur al uit. Jawel hoor, ik schrijf nog steeds echte kerstkaarten al zijn er steeds meer mensen die  hun wensen digitaal overbrengen.
De enige die ik nog moet schrijven zijn de kaarten voor een stuk of zeven  buurtjes, die doe ik altijd pas op kerstavond in de brievenbus, dat is zóveel sfeervoller.

Is weer even afwachten of ik overal een afzender op gezet heb, er glippen er vrijwel jaarlijks toch een paar door waar ik wél netjes  de kerstwens op schrijf, als ik dat nodig vind met een persoonlijke boodschap,  en dan prompt vergeet onze namen erbij te zetten.
Gelukkig herkent men na ál die jaren meestal wel mijn ongelukkige hanenpootje én het etiket waarop ik de adressen uitprint, dit om de kans dat de kaart ook goed bezorgd wordt zo groot mogelijk te maken.

Klopt, foutjes, slordigheidjes én Riet zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden, ach, wie vertel ik het, je leest hier al lang genoeg om daar geen illusies meer over te hebben. Ik schreef kort geleden nog in een reactie  “hooft” nou dan kun je je wel voor het gestoorde “hooft” slaan als je dat toevallig ontdekt.
Maar meestal  ontdek ik het  niet eens,  en  mijn lezers zijn  te beschaafd om me op de vingers te tikken. In een héél enkel geval, als ik door een foutje iets heel anders schrijf dan, blijkens  de context,  de bedoeling is wil iemand wel eens een humoristische hint geven.
Voor mezelf is dat ook de énige reden om iemand op een foutje te wijzen, vooral mét humor en alleen als wat er staat echt een verkeerd beeld kan geven.

Ik schreef 3 jaar geleden al eens een logje over fouten maken en deed  daar m’n stinkende best om géén fouten te maken……. dat had ik naar mijn idee aardig voor elkaar… totdat ik het nú even na las….. ik ben al bij tien fouten. Weliswaar vaak dezelfde fout…… zó hardnekkig die spatie  vóór de punt, komma, vraagteken of uitroepteken i.p.v. van erna. Oeps…. volgens mij ben ik behoorlijk afgedwaald van de kerstkaarten, nou ja, die zijn toch al onderweg.
Het beste maar van hopen en een dikke punt (vooral op de juiste plaats) achter dit logje zetten.

 

 

interactie op de ‘”asman”

Had ik al eens gezegd dat  de interactie rond het bloggen zó leuk is?  Oh… al té vaak…. maar het is écht leuk hoor en ik héb me toch weer een leuk voorbeeld.
In januari schreef ik het logje “de asman”  dat óók al een gevalletje interactie was omdat je Marja me met haar limerick inspireerde.
Gisteren zag ik dat er op dat oude logje een nieuwe reactie stond  en omdat jullie nou eenmaal niet dagelijks terug gaan zitten bladeren  zet ik die reactie  van Sjef hier neer.

“Wat een mooi geschreven “eerbetoon” aan de Asman/vuilnisman ! Zelf ben ik al enige jaren chauffeur op een vuilniswagen, en blijven er altijd mensen die denken dat we niet “al te frisse jongens” zijn…. Gelukkig maakt het ideaalbeeld, wat ik altijd had als kleine jongen; “hard werken, veel vrijheid, leuk contact met mensen in de wijken”, toch wel behouden! Veel tijd om met mensen te praten, of te leunen is er niet bij, de route`s moeten af, en zonder klachten., maar eens een kopje koffie drinken mag best. ( je mag zelf je pauzemoment bepalen / rijtijdenwet ), Vroeger was het werk fysiek veel zwaarder, en gevaarlijker, vuilniszakken en grofvuil werd achter in de laadbak gegooid, waar een persklep met tanden, of een draaiende trommel met schoepen het vuil meteen gekraakt, danwel gemalen werd. Die tijd ligt -vrijwel- achter ons, de persklep van de tegenwoordige wagens is veilig weggewerkt achter de lift-installatie van de kliko`s….. Toch een kijkje in het heden gehad.. groet, Sjef.. “

Is dit leuk of is dit leuk! Ja en jullie kennen me, dán neem ik contact op per @mail met de schrijver van de reactie en als die dan ook nog reageert wordt pas echt leuk.

“Als klein kind was ik al gefascineerd, geobsedeerd door de vuilniswagen…….    de vuilnismannen waren elke week vriendelijk als ik ze tegenkwam op weg naar school,  en mocht in de vakantie wel eens meerijden naar het stort, buiten dat mijn ouders dit wisten …….  “  schrijft hij op mijn vraag hoe hij in dit werk terecht is gekomen, en hij gaat verder;

“De opzichter van de reinigingsdienst liet dat oogluikend toe, en vertelde me; “als je achttien bent, en geen werk hebt gevonden, dan moet je je maar aanmelden”, dat was niet tegen dovemansoren gericht…….. dat advies nam ik letterlijk met twee handen aan…… en met een verbaasd gezicht , gaf de opzichter me later  de kans.”

Wat me opvalt is dat zowel uit de reactie op het oude logje als in de @mail veel  beroepstrots door klinkt, iets dat je tegenwoordig vrijwel niet meer tegen komt.
Zijn werk is gedeeltelijk ook zijn hobby schrijft hij op mijn vraag hoe hij op mijn site terecht kwam;

” Vooral het materieel waarmee gewerkt werd wekt mijn interesse ( bv. “echte” vuilniswagen, vrachtwagen met open laadbak,  of zoals hier in de buurt gebruikelijk was, een kiepkar met een -open- tractor ervoor)  zodoende kwam ik via de afbeeldingen op uw blog/site terecht”.

Hij is iets jonger dan mijn kinderen en doet dit werk in de regio Brabant  sinds 1990, eerst als “belader” (zakken ingooien), daarna als chauffeur/belader en na een bazenwissel werkt hij als chauffeur “oud papier”, vaak overdag alleen, bedrijfsroutes,  en in de avond of zaterdagen met vrijwillige ophalers namens verenigingen.

Kortom…. een “vent” die  blij is met z’n werk en duidelijk laat zien dat het beroep méér waardering verdient dan het meestal krijgt.
Ik vond  het  een mooie aanvulling op het logje “de asman” want wie kun je nou béter aan het woord laten dan “iemand uit het vak”, en ik kréég die kans dankzij alwéér de interactie.

vrouwenlogica?

Zó…. de kerstboom staat te glimmen op het plekje waar hij al jarenlang staat te glimmen. Ik heb me er stiekem een beetje  makkelijk van af gemaakt dit jaar.

Of heb ik het nou voor Henk makkelijk gemaakt dit jaar, dat zou óók nog kunnen!
Een kerstboom uitzoeken is zo eenvoudig nog niet vind ik en Henk heeft daar dan wel eens onder te lijden.

Dit keer ging ik dus niet mee om de boom uit te zoeken en stapte Henk in bij dochter en schoonzoon ( die wel iets van bomen  af weet) om naar een tuincentrum te rijden en kon hij kiezen.

Uiteindelijk weet hij na al die jaren heus wel waar hij niét mee thuis moet komen toch?

-We hebben niet zoveel ruimte dus de boom mag niét te breed zijn aan de onderkant.

-Hij moet wél een beetje vol zijn….maar ook weer niet té vol!

-Mag ook geen uitstekende, of scheefstaande  takken hebben als het even kan.

-Vooral géén grote lege  stukken tussen de takken en natuurlijk een beetje mooie belijning, zeg maar, een mooi recht en regelmatig modelletje.

-O ja en zeker  géén kunstboom, die komt er hier niet in………..

Géén gezicht zo’n  onnatuurlijk kaarsrecht boompje waarin geen takje scheef zit!