Zes jaar is niéts in logland, omgevlogen! Ik héb een aantal trouwe lezers die me langer volgen, maar ondertussen ook weer nieuwe lezers voor wie veel oude logjes nieuw zijn. Ik ga dus even 6 jaar terug en we vieren de 6de verjaardag van Sebastian op twee continenten……….
Dit weekend werd Sebastian 6 jaar en dat is weer zo’n dag waarop we ons, meer dan anders, bewust zijn van al dat water tussen Nederland en Amerika….zucht!
Maar na die diepe zucht realiseren we ons dat Henk z’n oma en opa het, in de jaren “50 ” van de vorige eeuw, véél moeilijker gehad moeten hebben met zelfs 2 kinderen die een gezin wilde stichten in “de nieuwe wereld “, de USA .
Een brief deed er per boot 6 weken over en even bellen naar Amerika zat er niet in omdat nog vrijwel niemand telefoon had en was in ieder geval onbetaalbaar .
Wij hebben het beter, naar Amerika bellen is ongeveer de helft goedkoper dan van mobiel naar mobiel bellen en sinds we skypen kost elkaar spreken helemaal niets!
Met de webcamera erbij kunnen we zelfs “bijna” bij elkaar in de huiskamer zitten en natúúrlijk staken we bij Sebastian een virtueel verjaarsdagbezoekje af.
Dankzij een béétje voorbereiding aan beide zijden werd het een heel bijzonder feestje!
Natuurlijk moest er een cadeautje komen, het probleem was alleen dat het houten kasteel dat we hem graag wilde geven zó groot en zwaar is dat de kosten voor het verzenden de aanschaf kosten, die toch niet pietluttig zijn, nog te boven gingen.
Ruud bracht uitkomst door het in Amerika te bestellen zodat wij alleen maar hoeven te zorgen dat de dollars op tafel komen en dat komt wel goed.
En zo zaten we gezamenlijk bij dochter Inge, met een groot pak in donkerblauw pakpapier verpakt, voor de webcam. Ook een taart met 6 brandende kaarsjes stond op tafel toen de skype bel rinkelde en het feestje kon beginnen.
Natuurlijk werd er uit volle borst “happy birthday” gezongen voor de jarige die, na de eerste keer, reuze de smaak te pakken had en zélf achter de minivleugel kroop om ons bij de tweede keer te begeleiden .
Daarna moesten de kaarsjes uitgeblazen worden door de jarige, met een geheime helper áchter de Nederlandse laptop lukte het Sebastian tot zijn stomme verbazing om vanuit Amerika in Nederland de kaarsjes uit te blazen!
Daarna moest het cadeau nog door de webcam, geen kleinigheid met zo’n zwaar pak .
We tilden het, met z’n allen tot 10 tellend, langzaam richting webcam en toen het over de webcam heen ging bij de tiende tel zagen we op het beeld in Amerika écht het grote donkerblauwe pakket langs de camera naar beneden komen, Ruud kon het nog nét opvangen ……
Sebastian heeft er met zijn grote fantasie geen énkele moeite mee, zo voerde hij zijn ridders al eens aan vanaf een balkon in Nederland dat zijn kasteel te was…..
maar voor “de ridders ” die hij thuis heeft is het nieuwe kasteel een betere behuizing !
Albert y Mara fotoblog
jun 25, 2016 @ 01:52:55
Wat een heerlijke log Riet. Dat probleem tussen aanhalingstekens kennen wij ook als we die 8 maanden per jaar in Spanje wonen. Gelukkig heb je skype, facetime en redelijk goedkoop bellen met je smartphone. Nu zijn we in Holland aan het “OVERZOMEREN” omdat we het nu te warm vinden in Zuid Spanje. Regelmatig dus naar Wassenaar en Oisterwijk. Niet vlakbij de deur, maar nog geen plas er tussen. We wensen jou een fijn weekend.
rietepietz
jun 25, 2016 @ 12:45:58
Het blijft toch vaak jammer dat we nooit bij dat soort dingen aanwezig kunnen zijn. Jullie kiezen er zelf voor, dat scheelt nog wat, wij hadden die keuze gewoon niét. En het scheelt dat jullie reizen niet vervelend vinden.
Jullie ook een fijn weekend.
ariadnesdraad
jun 24, 2016 @ 21:08:51
Heerlijk leesvoer, dit, genoten !
rietepietz
jun 24, 2016 @ 21:10:50
Wij destijds ook, zó leuk om te doen!
Regenboogvlinder
jun 24, 2016 @ 20:03:34
Wat een enig logje… ja Skype is voor kleine kinderen echt helemaal geweldig! 🙂
rietepietz
jun 24, 2016 @ 20:16:33
Het geeft je in ieder geval de mogelijkheid een beetje bij elkaars leven betrokken te blijven. En met wat vindingrijkheid kúnnen er dus bijzondere dingen gebeuren;-)
Leidse Glibber
jun 24, 2016 @ 02:01:33
Prachtig he dat door skype eigenlijk alle grenzen verdwenen zijn. Vroeger stuurde je een brief vanuit het buitenland, toen gingen we bellen en nu zetten we skype aan.
rietepietz
jun 24, 2016 @ 08:38:11
Het heeft óók z’n beperkingen maar vergeleken bij vroeger is het natuurlijk geweldig. Het wachten is nu op de echte mogelijkheid even even een pakje( of nog liever mezelf) even door de camera te wurmen.
gewoonanneke
jun 23, 2016 @ 21:50:34
Toen mijn schoonzusje zo’n 35 jaar emigreerde naar Australië duurde het inderdaad ook ruim een week een brief per luchtpost. Bellen was onbetaalbaar. Wat dat betreft is het nu gemakkelijker. Mijn schoonmoeder had het er heel moeilijk mee altijd gehouden dat haar oudste dochter vertrok. En mijn schoonzusje leeft ook nog steeds (al wordt het steeds minder nu de ouders overleden zijn) in twee werelden. Voor hun kinderen is dat al weer anders. Toevallig komt ze zaterdag, ze is aan het cruisen en een dag in Rotterdam. Dan gaat ze naar haar broer (mijn ex) maar ik heb nog steeds een goede band met haar dus ik ga haar ook zien. Gelukkig kan dat allemaal zonder problemen dat is heerlijk. Gefeliciteerd en het is een prachtig kasteel zo hoor. Daar zal ie veel mee kunnen spelen.
gewoonanneke
jun 23, 2016 @ 21:51:52
Niet goed gelezen had ik haha dacht al 6 jaar maar dit is een oud logje blijft leuk toch……..;)
rietepietz
jun 24, 2016 @ 08:40:02
We hebben er destijds aan beide kanten van de grote plas enorm veel plezier aan beleefd.
rietepietz
jun 24, 2016 @ 08:47:27
Ja emigrerende kinderen zijn voor een ouder verschrikkelijk. Je moet het ermee doen maar het went nóóit. Je kunt mij ook niet verder op de kast jagen dan zeggen “hij kan beter dáár gelukkig zijn dan hier óngelukkig” want dat heeft gewoon allemaal niets te maken met het gemis en (on) gelukkig zijn kán zowel hier als daar.
Wat fijn dat de verstandhoudingen zo zijn dat je je ex schoonzusje tóch gewoon kunt zien, zo’n bezoek aan het thuisland staat altijd bol “mensen terug zien”en als dan kom je niet ver als je iedereen apart moet gaan zien omdat ze niet met elkaar door één deur kunnen.
Kakel
jun 23, 2016 @ 20:45:03
Ik dacht even dat de hitte je naar het hoofd gestegen was, want Sebastiaan is al láng geen zeg meer. Maar ik was weer te voorbarig met mijn conclusie (-: Wat een geweldig leuk idee om een taart met kaarsjes op tafel te zetten en dan de kaarsjes ook door Sebastiaan uit te laten blazen. Dichter bij elkaar kun je bijna niet komen, ondanks de enorme afstand!
Lieve groet
rietepietz
jun 23, 2016 @ 20:48:52
We hebben wel meer gekke dingen gedaan, elkaar lekkere hapjes voeren;-)
Heb ik ooit ook een logje over gemaakt.
We buiten de mogelijkheden gewoon uit.
Suskeblogt
jun 23, 2016 @ 19:20:10
Blogs zijn leuk als een soort dagboek. Soms lees ik dingen terug die ik me nauwelijks herinner.
rietepietz
jun 23, 2016 @ 20:47:25
Het is ook een soort dagboek, ik lees ook regelmatig terug, of zoek even terug om te weten wanneer een bepaalde gebeurtenis ook al weer was. Over Sebastian zijn er al logjes vanaf dat hij ruim een jaar was en van alle keren dat hij in Nederland was.
Villasappho
jun 23, 2016 @ 15:43:37
Wat heerlijk creatief om dat ventje zo te verrassen
rietepietz
jun 23, 2016 @ 16:04:40
Het valt niet mee om er iets van te maken met kleinkinderen die zóver weg wonen, dan móet je wel naar bijzondere oplossingen zoeken.
Petr@
jun 23, 2016 @ 15:02:03
Leuk Riet, dat zal een verrassing voor hem geweest zijn! Zo konden jullie toch op zijn feestje aanwezig zijn.
Zo door de jaren heen (ik nog geen 6 jaar hoor) zien we Sebastian opgroeien, toch wel een beetje bijzonder vind ik.
rietepietz
jun 23, 2016 @ 15:12:58
Ja dat vind ik ook leuk, ik log al bijna net zo lang als Sebastian oud is. er staan dus ook al logjes bij waar hij nog een héél klein is.
Tessa | 52druppels.nl
jun 23, 2016 @ 12:12:24
Wat gaaf dat jullie er zo’n werk van maken! Toen heel leuk voor Sebastiaan, nu voor iedereen een mooie herinnering!
rietepietz
jun 23, 2016 @ 14:30:34
Hij vond het inderdaad érrug leuk al had hij geen benul van het feit dat het natuurlijk niet kon. Maar een 5 jarige vindt het óók niet gek als Sint door de schoorsteen iets in z’n schoen doet 😉
Corja
jun 22, 2016 @ 23:52:40
Wat leuk om te lezen. En al die toeren die jullie hebben uitgehaald, geweldig. Jullie hebben er op afstand een mooi feest van gemaakt voor Sebastiaan. Wat is nou 7000 km……
rietepietz
jun 23, 2016 @ 09:00:59
Tja, je moet wát hé, als de afstand aanwezig zijn niet mogelijk maakt.
Voor kleine kinderen is “gewoon” skypen toch vaak wat gedwongen, je moet er iets van maken. Dat was dat jaar zéker goed gelukt.
Corja
jul 01, 2016 @ 23:40:58
Ja, super!
RenéSmurf
jun 22, 2016 @ 23:15:13
Er veranderd een hoop in zes jaar, en niet alleen ten goede, maar veel dingen wel!
rietepietz
jun 23, 2016 @ 08:58:23
En Sebastian is nu dubbel zo oud , dat scheelt natuurlijk wél heel veel, hij zou nu niet meer in deze grap trappen.
ria
jun 22, 2016 @ 22:24:21
Riet mijn site lag er zondag j.l. uit, maar dat is zondagavond weer hersteld. De anderen kunnen mij wel bereiken. Ik snap er niets van. Probeer het nog eens en zo niet laat het me weten dan trek ik mijn hulpje weer aan de jas 🙂
Groetje, Ria
rietepietz
jun 23, 2016 @ 08:55:50
Vreemd, op mijn pc boven kan ik er wél opkomen, op de laptop krijg ik die foutmelding. Geeft niet, ik kán je dus vinden;-) ligt dus aan mij, komt wel eens meer voor zoiets en dat herstelt zich dan wel weer bij een up-date.
Mrs. T.
jun 22, 2016 @ 22:24:11
Oh, ik had zijn snoet wel willen zien toen! Wat grappig gedaan!
rietepietz
jun 23, 2016 @ 08:57:17
Op die leeftijd vinden kinderen vinden niet zo gauw iets raar. We hebben ooit samen draken gevangen die hij dan in de tuin losliet;-)
majaer
jun 22, 2016 @ 21:26:43
Wat een leuk verhaal van deze oude herinneringen, en wat is er in 6 jaar veel veranderd groetjes fijne avond
rietepietz
jun 22, 2016 @ 21:45:59
En al helemáál als ik naar het begin van mijn blog terug ga, , aanvankelijk had ik een losse camera op het beeldscherm en dan kreeg ik een skype beeld van nog geen 10x 10 centimeter dat verre van scherp was . Het geluid had ik dan via de telefoon want op e camera zat geen geluid.
Nu lijkt het alsof ze in de kamer zitten.
margrietspanjaard
jun 22, 2016 @ 21:09:47
Geweldig he ? Dat dit allemaal kan…net wat je zegt…50 jaar geleden ging het “even” anders….leuk hoor
rietepietz
jun 22, 2016 @ 21:13:04
Ja he maakt dat je toch wat meer bij hun leven betrokken kunt zijn dan vroeger het geval was als je kind ging emigreren.
Maar het blijft toch een gemis dat je zo’n kind niet even op schoot kunt trekken. Nou ja, ondertussen is hij daar toch al te groot voor.
margrietspanjaard
jun 22, 2016 @ 21:26:51
🙂 🙂 🙂
powerpointgreetje
jun 22, 2016 @ 20:59:09
Wat erg leuk om te lezen allemaal,
pracht verhaal, fijne avond toegewenst
rietepietz
jun 22, 2016 @ 21:03:22
Sebastian vond het ook prachtig en op die leeftijd vind je dit soort dingen nog heel normaal!
Marja
jun 22, 2016 @ 19:31:40
Dit moet voor hem onvergetelijk zijn geweest. Een magisch moment.
rietepietz
jun 22, 2016 @ 19:40:56
In die tijd hebben we wel meer grappen uitgehaald, op die leeftijd kunnen die dingen best, net als Sinterklaas die pakjes door de schoorsteen gooit.
Ik herinner me nog dat het er in ons kleine controlebeeldje ook héél geloofwaardig uitzag. In die tijd lag m’n camera nog niet altijd standby, jammer.
datzalwel
jun 22, 2016 @ 17:57:43
Leuk he, die oude herinneringen
rietepietz
jun 22, 2016 @ 18:20:46
Hij zou er nu niet meer intrappen, hij is 12 ondertussen, maar destijds vond hij het doodnormaal. Maar voor jou was het een oud verhaal.
Mrs. Brubeck
jun 22, 2016 @ 17:42:46
Wat een heerlijk verhaal!
En al 6 jaar??
Dikke proficiat, ik lees je graag 😀😀
rietepietz
jun 22, 2016 @ 17:56:11
Nou dit verhaal is van zes jaar geleden, maar ondertussen blog ik al ruim 10 jaar dus archief genoeg.
Soms lees ik wat terug, het is toch ook een soort dagboek . Omdat er toch ook nieuwe lezers bijkomen zijn de oude verhaaltjes dan weer nieuw.