kunstig….

Om nou te zeggen dat Rietepietz iets met “kunst” heeft  gaat ver, héél  ver denk ik zelfs, maar ze houdt wél van mooie dingen. Alleen is “mooi”natuurlijk heel subjectief.
Flexibel ben ik wél, heel flexibel zelfs maar daar is geen “kunst” aan als je nou eenmaal zo in elkaar zit dat je afwisseling  toejuicht.
Zo reden we van de week naar de drukkerij in Schevingen om wat “thuiswerk” af te leveren en zag ik onderweg dat het gemeentemuseum in Den Haag “Jan Toorop” brengt, je weet wel, de man van de slaolie-poster uit het begin van de twintigste eeuw!

Als er één periode is in de kunst  die ik altijd herken is dat die van tussen +/- 1890 t/m 1920.
De tijd van de Jugendstil/ art nouveau, ik ben er wég van. In het voorbij gaan wijs ik Henk dus op het gemeentemuseum en stel voor, zodra we de spullen afgeleverd hebben, het museum in te duiken!
Maar het loopt ánders, de drukkerij heeft nog een ander klusje dus we moeten aan de bak en, flexibel als we zijn gaan aan de slag. Ach, het museum wacht wel!
Ineens moet ik denken aan foto’s die ik nog moet hebben van een wel héél bijzonder boek dat vorig jaar “bij ons”gedrukt werd.

In 1898 kreeg Koningin Wilhelmina, ter gelegenheid van haar kroning,  een prachtig boek van alle sportverenigingen in Nederland. Dat boek lag sindsdien in het Koninklijk huis archief,  het is een práchtig boek met heel veel tekeningen in de stijl van die tijd.
Dát boek werd in een genummerde uitgave herdrukt, de destijds gebruikte kleurmaterialen zijn in het echte boek vaak op de achterzijde van het blad een beetje doorgedrukt, en ook dát is meegenomen in de nieuwe druk.
Helemaal práchtig is het boek geworden en natuurlijk lagen er op de drukkerij een paar 0 nummers ter inzage. Ik mocht een boek een weekend meenemen om het op m’n gemak thuis  te bekijken en natuurlijk heb ik wat foto’s gemaakt. Ieder sport wordt aangekondigd…..

Waarna een pagina volgt waarin alle verenigingen worden genoemd in een kader van de meest prachtige tekeningen.

Niet zo gek dat  Toorop  me ineens aan deze foto’s liet denken hé, in gedachte zié je zo’n man met een puntje tong tussen de lippen z’n stinkende best zitten doen om dit er netjes op te krijgen.

Helemaal zonder computerprogramma’s maar gewoon met de hand, natuurlijk opnieuw beginnend als er onverhoopt met verf of inkt geknoeid werd.

Het zijn véél te veel pagina’s om hier allemaal in te zetten, nou ja, mijn foto’s zijn ook niet héél geweldig. Maar geloof me, het is een lust voor het oog dat boek en ik heb ervan genóten dat ik het even door mocht spitten.

Stiekem ben ik een beetje jaloers op de achterkleinzoon van Wilhelmientje, want hij kreeg nummer 1 van de replica van het echte boek….. ter gelegenheid van wát ben ik even vergeten maar dat doet er ook niet zoveel toe!