krib(big)

Heeft er iémand een “krib” bij de hand voor me? Ik heb n.l. de onweerstaanbare neiging “de kont” er tegenaan gooien…….
De computer komt me de ……..

…..inderdaad…. de néus uit!
En geloof me,  daar knapt je neus niet van op,  je humeur óók niet!
Hoewel ik de krib dus ff niet kon vinden heb  ik evengoed toch wél de kont er tegenaan gegooid, en  dan moet zo’n krib toch echt tegen een stootje kunnen.
Ik heb  vandaag zélfs  m’n linkenrondje laten liggen, géén zin na al dat geknoei.
Als gewoonlijk geef ik  ligt de schuld bij een W update, Op de pc boven werd  een langdurige update gepleegd, géén idee waarom, daarna liep ik dus weer tegen van álles aan.

Het thuisnetwerk weigert dienst, PSP, m’n fotobewerkingsprogramma weigert dienst en zeurt om de schijf…… ja die héb ik wel maar wáár ook alweer….. zucht!
De pc valt te pas en te onpas in slaap en de andere dag weigert het beeldscherm dienst…! Ik sleep mezelf de vlizotrap  op  om op zolder  een oud reserve beeldscherm uit te graven.
De handel aansluiten gaat uiteraard gepaard met de nodige verbouwingen en wat stofverplaatsing  in de pc hoek,  maar helaas…. géén beeld dus moet het probleem in de pc zitten.
Kan ik ook m’n AD cripto niet uitprinten….. nee óók niet vanaf beneden…let nou óhop… het thuisnetwerk deed het toch óók niet.

Nou hád ik in een overmoedige bui ook de nieuwe TV in het netwerk gezet. Niet dat ik énig idee heb wat ik er dan mee kan maar oke, je moet ergens beginnen en dat zoek ik dan wel uit als ik écht graag grijs haar wil hebben.
Maar ligt dát wel dwars dus ik knikker de TV uit het netwerk vanaf m’n lappie, gooi er nog een rondje systeemhersel tegenaan, knikker de pc boven waar ik eerder al de stekker uitgetrokken had met het idee dat hij dan even al z’n moed bij elkaar kon rapen om opnieuw te beginnen dan ook maar uit  het netwerk…..
….. en als ik boven kom en de boel weer aansluit……. héb ik beeld, hálleluja!

Beneden blijk  ik dan het nog niet zo lang geleden ontdekte  Candy Crush ineens kwijt te zijn…. en ff opnieuw downloaden blijkt niet te kunnen in W 10…vreemd want ik heb dat pas ná W10 gedownload en toen ging het wél…. !
En dan héb ik het nog niet eens over het slot van één van de deurtjes van het dressoir  dat ineens niet meer werkt, waardoor ik ook al niet meer bij een troostrijke portie chocolade kan en m’n humeur nóg verder onder nul daalt en  m’n bloeddruk onverantwoord hoog bóven nul oploopt.
Ik ben nú in therapie….. ooit ergens gelezen dat met de poes op schoot zitten zorgt dat de bloeddruk omlaag gaat…..
Dan moet Henk   dat  oude beeldscherm  maar naar zolder brengen…én eten koken…. ik ben even therapeutisch bezig….. het is wel duidelijk, één wezen op de foto heeft het helemaal naar z’n zin!

 

zoethoudertje

Ja hoor, het is weer zover….. ik, Levi,  moet jullie én Amber weer zoet houden.

Amber en ik zitten in een speeltent in de kamer, buiten is het natuurlijk nog te koud. Klopt, we zien hier wat bleekjes en dat komt omdat we allebei een beetje ziek waren , nou ja een béétje…. we waren zelfs even in het ziekenhuis geweest, állebei!
Er moesten leidingen in onze oortjes….o nee….  buisjes heet dat!
Omdat we zo vaak oorontsteking hadden moest dat, nou dan mogen ze ook wel buisjes is m’n longen maken want ik had daarna óók nog een longontsteking.
We moesten dus héél veel binnen spelen want naar buiten kon natuurlijk  even niet… al ging ik op m’n kop staan! Amber doet soms liever  echte meisjes dingen, in de spiegel kijken en zo, maar een beetje stoeien vindt ze ook leuk hoor, kijk zelf maar!

werk (verschaffing)

We waren even druk doende met allerlei plak karweitjes voor de drukkerij.
Voordeel is dat we dan regelmatig  op Scheveningen moeten zijn en makkelijk kunnen profiteren van een zonnig uurtje.
Dat deden vandaag wel meer mensen en de  kinderen  waren al druk in de weer met emmertjes en schepjes.

Maar niet alleen de kinderen  zijn met hun scheppen in de weer, er wordt óók serieus gewerkt, met grote scheppen ………

De brede “trappen”, die na de vernieuwing en ophoging van de boulevard gemaakt zijn,  waren niet als trappen bedoeld. Er zijn al veel mensen gevallen door ze wél als trap te gebruiken en niet als “zitplaats” om even om je heen te kijken, of je schoenen aan /uit te doen.
Dat het aan het strand vaak waait….. en dat zand dan flink op kan stuiven is blijkbaar niét “meegenomen” in het ontwerp. Want met alleen scheppen kóm je er niet als het gestormd heeft zoals dit weekend.

Drie weken geleden  zagen we tijdens onze strandwandeling dat bijna álles op de trappen en de boulevard zandvrij was en werkte men de laatste beetjes nog weg, bijna klaar voor het seizoen!
Vandaag leek het alsof Klaas Vaak een flink bedrijfsongeval had gehad en moest de trap opnieuw uitgegraven worden.

Het strand werd flink opgehoogd dus er is zand genoég om op te stuiven en dat doét het dan ook als het waait! Het hoogte verschil met de boulevard in een soort trapvorm  verwerken  was misschien toch niet héél erg slim…… tenzij het een werkverschaffingsproject is, dán is het natuurlijk héél erg slim want hier ligt (voor de derde keer in korte tijd)  nog het grootste deel van de trap onder het zand.

Ook  de boulevard zélf wordt niet gespaard bij storm dus  ook dáár wordt gewerkt. Eén van de mannen die aan werk is  om de fietsenstalling zandvrij te maken ziet me een foto maken en komt een praatje maken……. we hadden vrijdag nét alles schoon na de vorige storm zegt hij gelaten…….

 

nog meer buren

Laten we nog even bij de buren blijven,  al zijn goede buren  op het  juiste moment natuurlijk “ziende blind”en horende doof” achteraf blijven er toch nog wel verhalen te vertellen. Mijn meest favoriete spreuk is ; “hou van je buren maar laat de schutting staan”.
Dat wil natuurlijk niét zeggen dat men  “achter de schutting” altijd rekening houdt met de toch wel té dunne constructie van de schutting.
Als ik terug ga naar toen we nog maar kort  in ons vorige  huis woonden (zo’n 50 jaar geleden)  schiet me nog wel het één en ander te binnen.

Aanvankelijk huurden we het benedenhuis, in het dubbele bovenhuis er boven woonden toen nog een groot gezin dat z’n boterham in de horeca verdiende.
Pa ging om 5 uur achter de tap in een naburige kroeg alwaar Ma zich bij hem voegden zodra de kleinste kinderen in bed lagen.

Diep in de nacht kwam het tweetal dan weer samen thuis waar  met enige regelmaat nog even “de avond werd  doorgenomen”.
Dat ging dan niet héél zachtzinnig, maar als goede buur heb je een héél gezonde slaap en hoor je natuurlijk niet dat er klappen gevallen zijn!
Een speld ja, dié kun je horen midden in de stille nacht… maar ruzie…. klappen….? Nee hoor, die hoor je als goede buur niet. (of het moet wel héél erg uit de hand lopen en je politie moet bellen)
Als buuf de andere dag vertelt dat ze zo  lelijk gevallen is toon je je medeleven met haar mega blauwe oog en vraagt hoe dat zo gekomen is!

Maar natuurlijk was het niet altijd kommer en kwel, de ruzie werd  óók weer diep in de nacht goed gemaakt…. al zou ik zwéren dat buuf nu tegen een flinke  paal  opgelopen was, we konden wij haar vreselijk  horen kreunen en de naam van  haar man roepen.
De vrouw was nogal “aan de maat was” en waarschijnlijk   had buurman grote moeite haar overeind te krijgen, wij konden hem  zwaar hijgende  en  bonkerige geluiden horen maken die nog net niet overstemd werden door het gekreun en geroep van buufje!

Als goede buur krijg je daar natuurlijk helemaal niéts van mee, dan slaap je heel diep de slaap der onschuldigen.
Een goede buur slaapt op dat  uur!  Of eh…. jij niet?

“goede buren”

Een goede buur hebben is heel belangrijk, een goede buur zijn is natuurlijk nét zo belangrijk.
Meer dan een jaar geleden ging onze 81 jarige buurvrouw terug waar het eiland waar ze geboren was, Curacao. Ze vond het heel moeilijk  “uit haar buurtje” weg te gaan, na 40 jaar in Nederland gewoond te hebben (waarvan 26 jaar naast ons)

Zo kwam het huisje dus te koop te staan en dan is het toch een beetje angstig afwachten hoe de nieuwe buren zijn zodra het huisje verkocht is. We waren verwend, ons “oude buufje” was een schat en dat is een nadeel….. veel béter kan het dan niet,  hoogstens net zo goed, maar éigenlijk alleen maar slechter.

Een paar maanden geleden belde een jong stelletje aan en stelde zich voor als de nieuwe eigenaren van ons buurhuis. Uit het praatje dat we maakten bleek  dat ze een forse verbouwing laten doen. Ze begrepen heel goed dat dat flink wat overlast zou geven en maakten al bij voorbaat excuses.

Op de dag van  de overdracht heb ik een felicitatiekaart in de bus gedaan met de tekst; “een goede buur is beter dan een verre vriend, wij zijn er klaar voor”!
En ja, er is véél herrie geweest, héél veer herrie zelfs maar gelukkig alleen overdag en dan zijn we vrij veel weg.
En ja, van ons aanbod om eventueel pakjes aan te nemen, een sleutel voor nood gevallen om  zo nodig iets of iemand binnen te kunnen laten,  werd gretig gebruik gemaakt.
Het ergste is nu achter de rug en  het stel vond dat we  maar eens “met de billen bloot moeten”. Nee dat vinden we niét brutaal, dat vinden we héérlijk…..

We kregen een lief bedankkaartje om alvast te laten weten dat ze heel blij zijn met onze medewerking én geduld.
Het zijn in ieder geval oplettende mensen, in een eerder bijpraat momentje aan de deur hadden we eens verteld dat we gewoon een dagje de sauna  in  duiken als het te erg werd en dat hebben ze blijkbaar onthouden!
Het worden vást goede buren!

op pad…

We zochten tijdens die paar mooie dagen dus veel de natuur op dat was wel duidelijk in het vorige logje.
Maar zo af en toe moet er toch óók even gewerkt worden, en niet alleen door ons bleek tijdens zo’n wandeling.
Kijk,  dan zien we  op een volkstuintjescomplex  een “haasachtige”lekker in het zonnetje een “hazenslaapje” te doen maar…..

……. even later komt trilt de grond onder onze voeten  als er een ándere “haas” aan komt stampen en is hij het haasje!
Als ik goed luister hoor  ik het aanstormende  beest ongeduldig roepen; “hé… wat maak jij nou! Ligt hier in de zon te luieren alsof het niét eind maart al Pasen is”……

We horen ze ( vrij vertaalde versie)  wat bakkeleien over gemaakte afspraken in de grote schuur waar de kippen voor de eieren zouden zorgen  die óók nog geverfd moeten  worden….én verstopt!

We storen ze maar niet bij hun  geharrewar en vervolgen onze wandeling richting de grote schuur en…. jawel hoor, daar héb je ze al…… een stel kakelende kippen die hun ei overduidelijk  niet kwijt kunnen…..!

Ik wil natuurlijk dat alles nog in orde komt met jouw en mijn paaseitjes, het is nog maar een week of  5 en ze zijn nog niet eens begónnen. We zijn er dus  als de kippen bij om de kippen te wijzen  waar we de “hazen” voor het laatst gezien hebben, daarna  gaan we zelf weer “op pad”, het hazenpad wel te verstaan!

bijna voorjaar ….

Ja écht, het leek wel voorjaar vandaag! Met een heerlijk zonnetje en bijna geen wind was het reuze uitnodigend  om aan de wandel te gaan.
De sporen van de grote storm vorige week waren  hier en daar nog wel zichtbaar en versperde ons soms zelfs de weg.

Maar een kniesoor die daarop let en, met gevaar voor eigen leven, lopen we onder de afgeknapte tak door. Het kan wel even duren eer alles opgeruimd is, zelfs al heeft men héél veel hulptroepen opgetrommeld!

Op het water van het grote meer waar we omheen wandelen  ligt een flinterdun ijslaagje dat glinstert  in de zon terwijl het  de ondertussen strakblauwe lucht weerkaatst.

We laten het restaurant dit keer  voor wat het is, het mag dan wandelend heerlijk zijn, op een terras zal het toch nog té fris zijn. Het is trouwens nog te vroeg voor een lunch dus zetten genietend onze wandeling voort.
In de rietkraag zit een reiger met “de jas open” te zonnen…..

Niet gek bekeken van het beest, bij thuiskomt zoek ik in de tuin of daar óók al een zonnig hoekje is en probeer de reiger te imiteren…. volgens mij prima gelukt toch?

kan ik het helpen?

Inderdaad, vandaag Valentijnsdag en ik was helemaal niét van plan daar een logje over te maken.
Niet dat ik iets tegen Valentijns dag héb hoor, maar ik behoor niet tot “de doelgroep” zal ‘k maar zeggen.
Maar best leuk zoals het eigenlijk bedoeld is, dé gelegenheid voor een schuchtere “aanbidder” om  een gebaar te maken dat de weg naar zijn / haar geliefde vrij kan maken.
Of  zoals twee mede bloggers,  die deze dag kozen om naar buiten te brengen dat ze voor elkaar kiezen. Prachtig toch om daar zo’n bijzondere dag voor te kiezen.
Maar dan tóch weer een logje, ik kan er niets aan doen,  en dat komt  door achterkant van  de bijlage “Vrouw” uit de telegraaf van zaterdag die alléén maar voor mij bedoeld kan zijn….

Ja natúúrlijk val ik meer op Henk…. en dat al héél erg lang! En al van ver vóór er datingssites bestonden.  Gewoon nog heel ouderwets op dansles elkaar  leren kennen al leidde in die tijd óók niet iedere relatie via dansles tot een lang en gelukkig huwelijk.
Maar voor wie nog zoekende is ….grijp je kans, via deze reclame mag je nog gratis inschrijven wegens Valentijnsdag….. en ik ken zelfs  een  stelletje dat erg blij is deze stap ooit gezet te hebben, ja  toevallig bij deze site.
Van mijn Henk blijft iedereen natuurlijk af, die is én blijft mijn eigen Valentijn, helaas levert hem dat vandaag helemaal niets op…… want dat is hij niet alleen vandaag maar iedere dag.
Dat gaat veel te veel in de papieren lopen én ten koste van zijn wasbordje!

|

gehackt?

Oke…. iedereen hád het al voorspeld, het zou wel goed komen met onze schichtige kater Beau die aanvankelijk een gewéldige imitatie gaf van “de onzichtbare man”.
En het kwám goed, zó goed zelfs dat hij zelfs een belemmering aan het worden is voor mijn logjes.
Geleidelijk aan werd Beau meer zichtbaar, kwam zelfs op de bank liggen waar ik al met lappie op schoot zat, maar hield natuurlijk wél een oogje in het zeil!
Daarna kwamen er  (met behulp van kattensnoepjes)  voorzichtige pogingen om op schoot te springen maar de kleinste onverwachte beweging was nog genoeg om hem weg te jagen.
Maar ondertussen kunnen we zelfs “bewegen” als Beau op schoot zit, wat zég ik….hij pikt het niet langer dat de laptop zijn plaatsje in pikt en ploft gewoon  óp de laptop neer !

Zijn  boodschap is duidelijk, ” die laptop moet ópzouten,  en als jij hem niet dicht doet doe ik het voor je”!
Tja sorry, kort logje, onze kater  wil aandacht, ik ben gewoon een soort van “gehackt”  Het was misschien tóch wel makkelijk zo’n onzichtbaar beest!

sixpack

Vroegah…..zelfs  meer dan 50 jaar geleden,  was er in de drukkerij waar Henk tóen al werkte nog veel tamelijk zwaar werk.
Het (nu al 100 jaar oude) bedrijf zat destijds  in een pand van drie etages dat ooit een weeshuis was in de Keizerstraat.
Er werd behalve “handelsdrukwerk” ook  “de Scheveningse courant” gedrukt.
Op de zolderetage was de papieropslag, om de prijs te drukken werden er grote  partijen tegelijk ingekocht en ál de “riemen” papier werden  over twee trappen naar zolder gedragen.
Op de eerste etage was de zetterij waar de loden zetsels gemaakt werden die nodig waren om op de boekdrukpersen te kunnen werken.
Een vorm voor de krant had het A2 formaat (42x 59,4) en kon, afhankelijk van de opmaak, wel 80 kg wegen.
Om die van de zetterij naar de drukkerij te vervoeren was in het plafond een gleuf gemaakt waarin een soort kist aan een touw als lift dienst deed.
Met mankracht werd  aan dat  touw “de lift” bediend, zowel naar boven als naar beneden. Verder naar de pers brengen was een kwestie van “gewoon” tillen. De A.R.B.O zou ervan griezelen al waren er natuurlijk ook kleinere vormen.
De werkdagen waren lang  zodat er weinig vrije tijd over bleef en van naar de sportschool gaan had nog niemand gehoord.
Was ook hélemaal niet nodig want de spieren werden dagelijks getraind. Het “sixpack”pils  bestond nog niet en het sixpack dat mannen van nú nastreven heette toen nog een “wasbordje”. De meeste jonge mannen kweekten dat zonder dat ze er bij nadachten  tijdens het werk. Zo ook Henk als 25 (of zoiets) jarige .

De huidige drukkers hebben de beschikking over allerlei handige hulpmiddelen, rolkarretjes, palletwagens, heftrucjes en noem maar op!
De loden “vormen” zijn helemaal verdwenen dus écht veel sjouwen is niet meer aan de orde in de drukkerij terwijl   tegelijkertijd  ook de “wasbordjes” grotendeels zijn verdwenen.
Het zal niet de énige reden zijn dat de huidige drukkers  zich vaak na het werk naar de sportschool  spoeden om  flink wat kilo’s te trekken of te drukken om het zo fel begeerde sixpack binnen te slepen. Als de A.R.B.O.  dat maar goed vindt.
Henk teert nog een beetje op z’n oude conditie, (nou ja, misschien óók wel gunstige genen) over een paar maanden 80 jaar,  zóu hij in de sportschool nog niet eens een slecht figuur slaan. Oke… hij ademde wél tamelijk diep in voor de foto;-)