rond 1978

Helemaal zeker wéét ik het niet maar het moet rond 1978  zijn dat deze foto gemaakt werd.

Leuk tijdsbeeld hé, links , een ruim veertig jarige,   rokende Henk  met donkere, volle baard en grote snor. Bijna schouder lang, sluik  haar dat hem eigenlijk van geen kánt stond, maar ja, het was mode!
Ook zoon Ruud,  aan de andere kant op de bank heeft  al vrij lang haar maar omdat hij veel dikke haar heeft “kan hij het hebben” terwijl dochter Inge daar nou juist minder lang haar heeft dan ze normaal gesproken had.
Het “pagekoppie”tussen Henk en Inge in is jullie Rietepietz, uiteraard  óók met een brandende sigaret want ik heb het nu over de jaren dat roken nog volkomen normaal was.
Oke, mijn vader vond nog steeds dat alleen mannen mochten roken maar dát was allang  mijn zorg niet meer, ik had toen alleen nog  te dealen met twee tieners die  het verschrikkelijk vonden  dat we rookten!
Maar eigenlijk wilde ik het daar allemaal niét over hebben toen deze foto toevallig weer in beeld kwam.
Nee wat me opviel is dat ik zo’n zuinig type ben. kijk nou eens wat er op de foto boven op m’n nek gedraaid is…..
…..en kijk nou eens naar de “selfie” die ik anno 2016 speciaal voor dit logje maakte……!
Niéts veranderd eigenlijk hé, en wat is er mis met een sjaaltje van bijna 40 jaar oud!
Prima kwaliteit geweest zou ik zeggen!

nattigheid voelen..

Nee ik voelde helemaal geen nattigheid toen ik over het strand van Scheveningen wandelde met Henk. Het was een heerlijk zonnige dag gisteren, we moesten even voor wat werkoverleg bij de drukkerij zijn en knoopten daar uiteraard een fijne wandeling aan vast.

Er stond een stevige bries, wat wil je nog meer, blauwe lucht, mooi schuimende golven en zand dat goed te belopen is omdat het  door  afnemend tij nog nat is.
Best een mooi  moment om een stukje golven  te filmen.
Op de watergrens zak ik krakend een beetje door de knietjes….mooi….. dáár komt net weer zo’n mooi rollertje aan dat waarschijnlijk weer nét iets minder ver komt dan de voorgaande rollertjes……. !

Maar dan blijkt het rolletje  ineens andere plannen te hebben…… het verandert van richting, versneld en heeft het op mij gemunt…..   de krakende knietjes zijn niet snel genoeg in staat om mijn  vege lijf te redden  en in luttele seconden voel ik m’n schoenen vollopen met zeewater zoals  ooit in de Titanic vol liep en sta tot m’n enkels in het water……

Ja sorry hoor, ik had de camera even niet helemaal onder controle, ik ben al blij dat ik ‘m niet heb laten vallen!
Zodra ik “droog” sta druk ik Henk de camera in z’n handen zodat ik een poging kan doen ten minste het water uit m’n schoenen te laten lopen.
Hij vindt het maar zo zo en wil me liever “tot steun” zijn omdat hij bang is dat ik omval, uiteindelijk ben ik niet als ooievaar geboren  en is op één been staand werken toch niet helemáál mijn ding.
Klopt natuurlijk maar ik  weet zeker dat een valpartij alléén maar iets toevoegt aan een filmpje.
Maar Henk blijft waakzaam en staat in de startblokken om me op te vangen, dat hij daarbij de camera dan weer niet helemaal volgens de regels hanteert is hem vergeven, het doel heiligt de middelen!
Soppend in m’n schoenen maken we de wandeling af en rijden in de auto naar huis waar ik een droge broek aan kan trekken en de schoenen mogen drogen!

B.O.B

Bewust Onbeschonken Bestuurder, ja klopt, de politie deelt sleutelhangers uit aan mensen die zónder alcohol genuttigd te hebben een voertuig besturen want alcohol in het verkeer  mag natuurlijk niet.
Ondanks dat zie je tóch hier en daar wel eens iemand die de hele breedte van weg nodig lijkt te hebben en van links naar recht over de weg  zwabbert!
Zo iemand zagen Henk en ik van de week…….. schandálig!
Natuurlijk  heb ik metéén de camera mee laten lopen om de beelden t.z.t. aan de politie te kunnen overhandigen.
De jonge  delinquent hoopte nog met een nepperig lachje  recht in de camera het onheil te keren, om er  daarna  met een onverantwoorde snelheid weer vandoor te zigzaggen.
De wegpiraat raakt zelfs nog een keer bijna van weg… maar weet zich wonder boven wonder te herstellen…., minstens 4 promile….,   dat kán zo niet langer, ik nagel hem aan de schandpaal en zet het filmpje online!

de “asman”!

Wederom geïnspireerd door Marja’s oude beroepen limericks neem ik jullie weer eens mee naar de  jaren  vijftig waarin  de  medewerkers van de gemeentelijke reinigingsdienst  die het huisvuil ophaalden nog gewoon “de asman” werden genoemd.
Een naam die lading prima dekte want huishoudelijk afval bestond in die jaren grotendeels uit as dat iedere morgen uit de potkacheltjes verwijderd moest worden en in de ijzeren “asbakken” verdween tót de dag dat de asman die bak kwam legen.
Ander afval had een toenmalige huishouding nauwelijks, groenten en fruitafval werd door de schillenboer opgehaald en verpakkingsmateriaal was er nauwelijks.
Ook de huisraad was sober en ging járen mee, net als  kleding die na een rondje langs alle kinderen tot op draad versleten was maar bij de lorrenboer altijd nog wel iéts opbracht, evenals oude kranten.
Oude kranten kwamen trouwens  hoogstens als verpakking voor as de asbak, verder was vooral de groenteboer altijd blij met een pak kranten waarin hij z’n waren kon verpakken, dat leverde dan altijd wel wat “stekkies” voor de kinderen op.
Als ik me goed herinner reed de “aswagen” destijds nog 2x per week door de straat.
Voor kinderen was het altijd gewéldig wanneer de achterkant van de wagen juist voor de deur omhoog werd gedraaid om de zooi, die er aan de achterkant in gekiept werd, over de héle bak te verdelen.
Het zou me niet verbazen wanneer dáár het verlangen  van veel jongetjes  naar dit beroep z’n oorsprong vond…. én natuurlijk in het stoere achterop de langzaam doorrijdende  vrachtauto hangen.
Maar voor wie af en toe tóch iets kwijt wilde dat niet in de asbak paste was het zaak te zorgen op de eerste ronde van de asman in het nieuwe jaar thuis te zijn.
De mannen belden dan huis aan huis aan om nieuwjaar te wensen, dat dát niet geheel belangeloos was is wel duidelijk. Maar met een fooitje “kocht” je een zekere goodwill  voor spullen die ze éigenlijk niet mee hoefde te nemen. Dat verdween dan achter de schuif die achter de bestuurders unit  zat.
Nieuwjaar wensen werd de mannen later verboden  maar het werk is voor de mensen op de vuilniswagens in grote lijnen nauwelijks veranderd.
Het aanzien van het beroep is nog steeds niet heel groot,  hoogstens bij kleine jongetjes, toch vreemd voor een beroep dat zó slecht gemist kan worden!
Maar dát realiseren we ons pas wanneer er langdurig gestaakt wordt om betere arbeidsvoorwaarden.

verrassing(en)

We komen hier maar niet aan “de gewone sleur” toe.  We hadden een lief kerstkaartje van de kleinkinderen gekregen met de mededeling “op zaterdag 2 januari wordt ons kerstcadeau tussen half 8 en half 9 bezorgd”.
Maar al om kwart voor 7 gaat de telefoon, er staat een meneer voor de deur met ons “cadeau” en wij hebben blijkbaar de bel niet gehoord. Ik schiet een badjas aan en ga open doen omdat de meneer vertelde dat hij ons ontbijt kwam brengen!

Mjammie, als je Rietepietz érgens mee kunt verwennen is het wel met een uitgebreid ontbijt. Met gevaar voor eigen leven balanceer ik de trap op met 2 grote én 2 kleine dozen, zo’n ontbijt nuttig je uiteraard  in bed omdat werkelijk álles dat je nodig kunt hebben in de dozen zit.
Nee  niet écht voor  het gemak natuurlijk,  maar zo’n bijzonder ontbijt eet je zoals het gebracht wordt,  dan ga je niét beneden dekken  want dan heb je nóg afwas en dat is nergens voor nodig want echt álles is compleet.
Er zitten drie smakelijk broodjes in iedere  kleine doos, nou ja brood”jes”, een bootwerker kan er goed mee uit de voeten!
En alles vers…. dus niet “van vorig jaar”.
In de grote dozen zit alles om te voorkomen dat je met de klavieren moet eten, van plastic óf papier al naar gelang de functie.
Er is ruim voldoende hartig  beleg, div. soorten zoet beleg. Alles  keurig verpakt, het eitje staat in een eierdop mét een “mutsje” op de kop. In een beker met deksel zit heet water, theezakje….present, suiker …present. Maar ik drink liever koffie, geen probleem ook koffiepoeder is voorhanden en blijkt tot m’n verrassing nog lekker óók!
Het is even grabbelen en zoeken,  ja hallo…. het is nog vroeg  en de slaapkamerverlichting is meer op sfeer dan op “zicht” gericht. Uiteindelijk zijn we  nét wakker  en dus  het meest gebaad bij wat diffuus licht…….. ach ja hoor, je mag wel even meekijken!
Ik hoor iemand zeggen “eet smakelijk”, nou dát is wel gelukt hoor, maar het was zóveel dat we  er ook nog een lunch van hadden!

 

toasten op 2016

Ik zit hier nú nog broodje nuchter  te wezen, logisch, want fotobewerking met een met een stuk in je kraag komt waarschijnlijk  niet goed!
Maar gelukkig behoort een logje klaar zetten om zichzélf te publiceren tot de mogelijkheden.
Ik neem nog een slok uit m’n glas water terwijl ik een foto van 9 jaar geleden  bewerk om met iedereen een toast uit te kunnen brengen.
Ja ook toen al oog  voor “net iets anders” en bij het nét opgeleverde  open haardje (ff jammer dat door de flits het vlammetje wegviel) poseerde Henk en ik voor de zelfontspanner als “over de datum ”  chippendale  en  “méér dan rijpe” callgirl.

een gezond maar vooral liefdevol nieuw jaar