pareltjes..

Ik kom nog even terug op mijn schoonouders. Het was natuurlijk niét mijn bedoeling m’n schoonvader in een kwaad daglicht te zetten.
De goede man was destijds  rond de 80 en mankeerde zelf óók van alles.
Ondanks dat was hij dus mantelzorger en nam dat zo serieus dat hij aanvankelijk veel met de mantel der liefde bedekte.
Dementie sluipt er langzaam  in, iedereen doet immers wel eens iets fout,  en eer  “de omgeving” doorheeft dat iemand dementeert ben je meestal al een paar jaar “flink op weg”.
Het heeft hem uiteindelijk zelfs “het leven gekost”. Hij kreeg op z’n 83 ste  een lichte  hersenbloeding, realiseerde zich tijdens de revalidatie dat ze niet meer samen thuis konden wonen en stopte met eten.
Ik hoor hem nog zeggen “dan mag je mij wegbrengen” toen ik hem vertelde dat voor ma een plaats gevonden was waar ze de zorg kon krijgen die ze zo  nodig had.

Maar ik heb gelukkig ook mooie herinneringen aan deze parel van een schoonvader.
Een handige man, die als zoveel handige mensen, liever zélf deed dan een ander te zien klungelen.
Funest voor de kinderen want van “laten doen” leer je niets  en zo kweken handige ouders vaak ónhandige kinderen.
Gelukkig was ik dan weer eigenwijs genoeg om hulp af te slaan en zelf te proberen te behangen en ooit was ik dus met een vriendin samen aan het behangen toen Pa op bezoek kwam.
We lieten ons niet ophouden nadat we hem van koffie hadden voorzien want ingesmeerd behang moet je natuurlijk verwerken.

Niet gehinderd door enige kennis van het “libretto”  zongen wij al plakkend het duet uit de opera de Parelvissers.
Een stukje populair klassiek dat van alle tijden is en waarvan het tweestemmige “refrein’ (je bent cultuurbarbaar of niet) zo gewéldig mee te lallen is!
Ja wél joh, dat ken jij ook wel!

En wij waren heus  niet de énige die het duet onweerstaanbaar vonden,  Andre Hazes waagde zich eraan in gezelschap van Marco Bakker,
( “het refrein”  begint pas bij 1.20 minuut, oef die beat is erg)

en  Ben Kramer  kon het niet laten…..
(“refrein” begint op 1.48.

Maar wélke uitvoering je ook kiest het refrein is niet kapot te krijgen en blijft uitnodigen om tweestemmig mee te gonzen…. !
Nou ja, je begrijpt ondertussen wel wat ik bedoel,  je moet van héél goede huizen komen om dit “pareltje” écht  te verprutsen en  ik zou zweren dat m’n schoonvader destijds met vochtige ogen onze versie aanhoorde, je zág het hem denken, “die dekselse meiden, dát is pas klus plezier “!

Advertentie