“waar het hart….

……..van vol is,  loopt de mond van over” zei m’n moeder vroeger altijd als ik maar door bleef ratelen wanneer ik iets bijzonders had meegemaakt!
Daar is eigenlijk niet zo veel in veranderd…. , voelen jullie de bui al hangen?
Nóg meer “knusse familie verhalen” omdat ik nog niet helemaal afgekickt ben van het gezellige familieweekje, maar ook omdat m’n blog voor mezelf toch een soort dagboekfunctie heeft.

Maar ik ga proberen er toch  ook wat andere informatie in te stoppen  dankzij  Ruud die  minstens 6 kwartier in een uur kan praten  én heel zinnige dingen kan zeggen .
Zo verbaasde hij zich maar weer eens dat Nederlanders hem vaak vragen  hoe het nou is om als Nederlander  in dat land te wonen waar de criminaliteit zó overheerst.

Ruud woont in de staat Massachusetts, één van de kleinere staten in de USA die ongeveer 3/4 de oppervlakte van Nederland heeft. Het is een relatief welvarende staat, met veel natuur en weinig criminaliteit. Om het met Ruud z’n woorden te zeggen; “één van de eerste dingen die ik er overboord kon gooien was het altijd nauwkeurig afsluiten van het huis” .

Vergelijken en kiezen wil Ruud niet, zowel hier  als daar zijn sommige dingen beter, en sommige dingen slechter “‘en daar moet je het mee doen”, je leeft dáár dus houd je je aan de regels die dáár gelden….  is zijn opinie (goh, van wie hééft hij  het) en zeuren heeft weinig nut.

En dus gaat Sebastian in de lange zomervakantie een aantal weken naar div. vakantiekampen omdat beide ouders (meer dan) full-time werken en maar twee weken vakantie hebben.
Daardoor zijn gezinsbezigheden véél beperkter dan hier in Nederland, zéker vergeleken met toen Ruud hier zelf opgroeide met zus Inge.

Wat dát betreft hebben we dus ons best gedaan in die éne week. Met oma, opa en tante Inge het zwembad is, is écht anders dan een half uurtje zwemles.  Niet dat ik  érg dapper ben  waar het de glijbaan betreft…..
Hoogteverschillen overbruggen lijkt in mijn ogen al snel met ernstige  G krachten van doen te hebben  en de  welbekende substantie in zeven kleuren in de zwembroek moet je niet  willen.
Inge wil op mijn verzoek de camera wel meenemen  de glijbaan af, en wat blijkt…. die 7 kleuren zijn in de afgesloten glijbaan gewoon vaste prik voor iedereen … kijk zelf!

Volgens Ruud was Sebastian al véél te groot voor ” de indoorspeelplaats”,  een soort ballenbak maar dan ánders!
Maar natuurlijk amuseert  Sebastian zich gewéldig als hij met Levi  (als alibi) met  kleindochter Jennifer  en Inge daar een uurtje mag spelen. Levi en Sebastian  voelen elkaar feilloos aan,  Levi kan al héél snel iets roepen dat op ” basaan”  lijkt en dat dóet hij dan ook veelvuldig.
Ook bij een etentje bij ‘levi thuis” spelen ze leuk samen…. Sebastian, thuis altijd het kleine broertje, geniet van het feit dat hij nú een soort grote broer mag zijn!
Tjongejonge ……  nóg  een filmpje ter illustratie….. ik krijg bijna medelijden met de lezers hier…..ja ja… ja…. ik stop, beloofd!