licht…

Over het algemeen zit ik niet te wáchten op mensen die me  “het licht brengen”!
Je kent dat wel, dan staan er twee mensen voor je deur met de bekende A4 aktetas in de hand waarin zeker géén lampen zitten maar folders.  Dan open ik slechts m’n raam in de deur om te laten weten dat ik géén interesse heb.
Ja mét lampen in de tas zouden ze welkom geweest zijn van de week toen het dunne TL balkje in de wc beneden  na een laatste flikkerende opleving de geest gaf.
En géén reserve in huis want het buisje zat er al zó lang in dat we het  een eeuwig leven hadden toegedicht.

Ineens zijn we  teruggeworpen op de late jaren 40 en begin jaren 50 toen een lichtaansluiting in de toiletruimte nog vrijwel nergens werd aangelegd. Het enige licht scheen door een piepklein raampjes dat in de muur zat tussen de keuken en de wc .
De enige andere optie was de deur een kiertje open laten om nog énig zicht te hebben op de werkzaamheden aldaar, vooral voor de heren niet geheel onbelangrijk.

Maar goed, in onze huidige wc ruimte mist zélfs zo’n raampje, en de deur open laten betekend dat je , door het raam in de buitendeur,  ook zichtbaar bent voor  passanten.
Het is in het pikkedonker dus zaak jezelf voorzichtig te laten zakken, een misrekening in de hoogte is zó gemaakt  wat “neerstorten” i.p.v. gaan zitten binnen handbereik brengt.
Wat óók een klap kan geven is een gesloten klep van de bril die je eigenlijk open had verwacht……!

Gelukkig hebben we boven óók een wc want een zaklantaarn brengt niet écht uitkomst, nee de echte uitkomst brengt de andere morgen  het dorpswinkeltje  waar het oude model buis nog op voorraad is.
En reken maar dat ik open heb gedaan toen Henk voor de deur stond met de boodschap, “ik breng het licht” !