hondsevoors en tegens…

Ach, iedereen die  ooit een hond heeft gehad, of nog heeft, weet wel een beetje wat erbij komt kijken. Ook bij honden is het belangrijkste dat ze in hun puppietijd góed opgevoed worden, anders valt er niks te verpesten zoals op de bank liggen toestaan wat thuis niet mag eigenlijk nét als bij kinderen   en dat zit bij Eyra wel goed!
De meeste haken en ogen zitten uiteraard aan het 4x per dag “uitlaten”, daar gaat bést veel tijd in zitten als je het een beetje leuk wilt doen en is moeilijker naarmate je minder “groen”in de buurt hebt.  Wij hebben dat gelukkig wél en het is héérlijk om vroege in de morgen het stukje bos dat we hebben “in brand te zien staan” vanaf het parkeerterreintje!

We wandelen  ook zonder hond vrijwel dagelijks  dan laten we gewoon elkáár uit  maar dan  in de winter zeker niét zo vroeg op de ochtend, dus dit soort plaatjes zien we dan niet. Het is geen groot bos maar voor Eyra is het nu groot genoeg en er komen zelfs grotere honden die het er ook mee moeten doen. Op sommige plekken zie je, nu het blad van de bomen is,  de bebouwing  door de bomen heen.

Heel apart wat je zo vroeg op de morgen al tegenkomt in het bos, op een bankje zit  soms een nog vrij jonge man met een blikje bier, zal je niet warm van worden als de ochtenddauw nog met nét opgetrokken is.  Eyra snuffelt even en krijgt een aai over z’n bol, we maken een praatje en  groeten elkaar vriendelijk waarna  wij onze weg vervolgen. Aan praatjes  trouwens geen gebrek want hondenbezitters hebben geen andere aanmoediging nodig dat 2 honden die even aan elkaar willen snuffelen.
Een dame zit op een boomstronk terwijl de grote zwarte hond achter de door haar gegooide bal  rent en hem terug brengt! Ik neem maar aan dat je niet voor je lol op een frisse ochtend op een kille boomstronk gaat zitten, waarschijnlijk  valt het lopen haar moeilijk en is dit haar manier om tóch de hond z’n beweging te kunnen geven, de ware dierenliefhebber dus!
Wij zijn dan al weer bij het parkeerterreintje  want hoewel het bosje binnen een kwartier wandelen ligt is heen en terug lopen  én het bos nu  teveel voor ons troetelkind.
We gunnen haar het  “loslopen in het bos” daarom  wordt “mevr.” heen en terug gereden.

Maar er is natuurlijk ook nog een pikdonkere avond in de winter en dán maken we ons er met een stukje langs de kade wal om de hoek vanaf en daarin zijn we niét de enige.
Een goed opgevoede hond legt z’n zorgvuldig afgewerkte etensresten niét op straattegels neer , we hoeven dus gelukkig nooit  met een plasticzakje in de hand de  zooi bij elkaar te grabbelen en mee te slepen tot er een geschikte bak het pad kruist.
Helaas wil dat niet  zeggen dat ik de dans altijd ontspring omdat er ook niét goed opgevoede honden zijn… gisteravond mocht ik de ribbeltjes zolen van m’n schoen schoon schrapen…….   die verrekte donkere winteravond ook!
Nou ja, morgenochtend zie ik dit weer…..hoop ik!