Leidse Schouwburg

Het begon allemaal toen dochter Inge kennis maakte met “de Leidse Schouwburg”!
Helemaal gecharmeerd van het inderdaad béélschone theatertje vond ze dat wij hoognodig eens een voorstelling in dat theater moesten gaan zien, en zo mochten we donderdagavond naar een voorstelling van  de énige groep artiesten waar we de deur nog voor uit willen;

“het groot niet te vermijden orkest“

We kozen ervoor om met de trein te gaan waardoor de avond al héél goed begon omdat de dame aan de verkoopbali geen bril droeg, óf de verlichting erg slecht was, daar doe ik verder geen uitspraken over!  Ja inderdaad, wij kopen de kaartjes altijd aan de bali  en mevrouw rekende daar  50 cent “strafport” bij .
Op mijn vraag of de regeling dat je als oudere géén 50 cent extra hoeft te betalen eruit lag  zei mevrouw pinnig ; “dan moet U wél 60 jaar of ouder zijn”…… Kijk… als je dat overkomt in het jaar dat je 71 wordt kan je avond natuurlijk niet meer stuk !

Maar oke , als we in de schouwburg onze plaatsen op de eerste rij van het 1ste balkon zoeken  zit die eerste rij al aardig vol. Om niet te hinderen bij het zoeken  lopen we achter de eerste rij  stoelen langs waar nog niemand zit .

Onze plaatsen blijken de twee enige nog vrije stoelen van een rij waar zowel rechts al links al mensen zitten  en als ik achter onze stoelen sta lijkt het me niet nodig de al zittende mensen lastig te vallen…. werd ik niet nét nog voor 59 jarige aangezien..?
Dan gedráág je je ook als 59 jarige en tot Henk , die al  om wil lopen, zeg ik ; ” ik stap er wel even overheen joh” en met een zwierige zwaai gooi ik m’n linkerbeen óver de stoelleuning van de eerste rij heen en laat me zakken op de  20 cm lager liggende vloer van de eerste rij …. en pas dán blijkt 59 jaar lijken … niet het hetzelfde is 59 jaar zijn.
De stoelleuning blijkt door die 20 cm. verschil  ineens op zo’n  85 cm hoog  te liggen …(ruim heuphoogte  voor ukkies als ik)  , en ook de dikke opklapzitting moet overbrugt worden!
Mijn  benen staan dus ongeveer in een hoek van 90 graden ,  waarbij mijn linkervoet op de vloer staat en mijn rechtervoet de makkelijkste weg zoekt en in de gleuf tussen beide stoelen  naar beneden wil en daar klem komt te zitten .
Het been  hóger optillen en eruit wringen vanuit mijn lage positie lukt van geen kant en zo sta ik even als een uitgerangeerde ballerina in bijna complete spagaat de aandacht te trekken van het héle balkon…. wat zeg ik….. zelfs  beneden in de zaal kijken mensen omhoog .
De heren op de stoelen naast me proberen nog éven krampachtig hun lachen in te houden, maar dat is een verloren zaak  want ondertussen  sta ik zélf bijna te janken van het lachen en zegen ik het feit vooraf nog even de  toiletten bezocht te hebben zodat ik het in ieder geval “droog kan houden” !

Met de tranen in z’n ogen  heeft  Henk tóch de tegenwoordigheid van geest mijn voet beet te pakken en omhoog te tillen zodat ik even later met beide benen op dezelfde vloer sta  waarna ik “het  gaan zitten” er vlekkeloos  vlekkeloos vanaf breng ! In vergelijkbare gevallen wil ik nog wel eens vergeten de zitting  neer te klappen wat óók hilarische taferelen oplevert
De buurheren moedigen Henk aan vooral even vóórlangs te komen, dat lijkt ze een stúk makkelijker voor hem en ze staan héus met plezier even op…..,  zo geschiede !
Iedereen is ondertussen hélemaal in de stemming voor een leuke avond….., waarschijnlijk zal ik dus wel een aanbieding ontvangen voortaan het voorprogramma te komen verzorgen van het “groot niet te vermijden orkest” …. al hebben ze dát helemaal niet nodig, het was gewéldig!

Advertentie