Al heb ik helemaal niéts met met “broeder Cruijff” , sommige van zijn uitspraken kan ik zelfs niet omheen.
Ooit orakelde hij; “ieder nadeel heb se voordeel” , een waarheid als een koe die ik regelmatig bewezen zie.
Neem nou de donderdag als ik met Marion op stap ga. Dat Marion rolstoelafhankelijk is mag bij onze “winkelcentrumexpedities” dan een nadeel lijken, in sommige situaties heeft het óók een voordeel.
Een nadeel is dat je in een rolstoel voor verkoopsters en kassamedewerksters al gauw “onzichtbaar” lijkt. Snappen we best wel hoor, de blik die de kassa medewerkster werpt op de klant die wil betalen komt natuurlijk het eerste op ooghoogte voor de desk terecht en valt niét vanzelf een metertje naar beneden! Maar dat kunnen we wél afdwingen…. en dus…. heb ik achter de rolstoel altijd nét iets in de tas te rommelen op het moment dat de kassajuffrouw met blikken gaat werpen, zo mist haar blik áltijd mijn ogen en komt vanzelf bij de lager gelegen altijd van plezier fonkelende ogen van Marion terecht zodat ze niét meer onzichtbaar is en zélf aangesproken wordt …. probleempje opgelost !
En tóch heeft dit nadeel ook een vóórdeel. In winkelcentra zijn vaak “colporteurs” aan het werk, je kent het wel, jongelui die proberen “zieltjes te winnen” voor abonnementen, vage winst afwerpende investeringen enz, enz.
Ze vliegen op de winkelende mensen af als musjes op een hoop paardenpoep en zijn irritant vasthoudend omdat ze er waarschijnlijk een leuke boterham aan verdienen als de klant “hapt”.
Voor deze mensen is niet alleen Marion onzichtbaar … nee…. ook ik wordt niet aangesproken en dát ervaren we dan weer als héél prettig!
We zijn in ál die jaren dat we samen de winkelcentra onveilig maken nog nóóit door zo’n “werver” aangesproken …, ik zou zeggen ….doe er je voordeel mee!
Laat je niet afschrikken dat er een rolstoel mee in de auto moet want dát is echt het probleem niet mits …, het net als die van Marion, een lichtgewicht is !
Gewoon even de voetsteuntjes , tas en het kussen in de auto kieperen, de rolstoel een kontje geven en op een oude plaid neervlijen ….fluitje van een cent kijk maar!
van koninklijk tot knettergek 
mei 19, 2013 @ 17:16:14
Dat doe je even goed!!
Rietepietz zegt;
Dank voor deze lovende woorden 😉
mei 19, 2013 @ 12:07:54
hai Riet, hier ben ik weer even…………hele fijne Pinksterdagen! liefs riet(je)
Rietepietz zegt;
Dankjewel , met dit weertje komt dat natuurlijk wel goed,ook voor jou!
mei 19, 2013 @ 10:18:19
Ja, een zeer wijze uitspraak. EN het is een uitspraak die recht doet aan de werkelijkheid.
Ik kan nu op dit moment zelfs geen nadeel bedenken zonder voordeel. Ik zie trouwens ook niet snel iets als een nadeel. 🙂
Rietepietz zegt;
Zélfs een meneer Cruijff zegt wel eens iets zinnigs;-) Je kunt het trouwens ook omdraaien en dan is het nét zo zinnig en waar want ieder voordeel heeft óók z’n nadeel!
mei 18, 2013 @ 18:35:34
ja, inderdaad, elk nadeel heeft zijn voordeel, en andersom natuurlijk ook. En dat komt niet door Cruif hoor, dat was voor zijn tijd al reeds lang zo.
Rietepietz zegt;
Ja dat bestond altijd al natuurlijk, maar heer Cruijf maakte in zijn platte Amsterdams wél een gezegde van dat vaak geciteerd wordt.
mei 18, 2013 @ 16:21:26
Gelukkig ben ik redelijk van de tongriem gesneden (wat velen niet als een voordeel zien maar dat even terzijde) …. in de tijd dat ik zelf in een rolstoel zat gebeurde het een tijd lang dat men aan degene die achter mij stond vroeg hoe het nu met me ging… tja….
anderzijds had ik zelden tot nooit problemen in de winkels, mensen gingen wel opzij om mij ergens tussendoor te laten (weliswaar vaak na een aanraking met de voetpedalen…en wij heel onschuldig van de prins geen kwaad wetend met een vraagteken op ons gezicht als de voorganger zich omdraaide en bedenkelijk naar de geraakte enkels etc keek) …
Rietepietz zegt;
Ach het blijft ,ook in een rolstoel, “rekening met elkaar houden” , we zien inderdaad óók wel eens mensen die zo in hun snuffelen verdiept zijn dat ze zonder opzien achteruit stappen, dan is het inderdaad zó gebeurd dat je “een enkel te pakken hebt” mensen houden in gedachten natuurlijk geen rekening met rolstoelers of kinderwagentjes. Ik probeer nooit bewust iemand te raken maar soms gebeurd het dus door een onverwachte actie van een ander. Met mondig zijn is niets mis , Marion weet zelf óók goed te vertellen wat ze niet of juist wel wil;-)
mei 19, 2013 @ 11:54:18
Inderdaad, wat je zegt, een beetje (meer) rekening houden met de ander.
Wat bijv. te denken van stapels fietsen voor winkels die het hele voetpad bevullen waardoor blinden en slechtzienden ‘hun’ pad ook figuurlijk niet meer zien!
mei 18, 2013 @ 15:08:04
Van die colporteurs heb ik meestal ook geen last hoor. Ik wens ze vaak een heel fijne dag toe en zwijg verder in alle talen als ze alsnog hun riedeltje flauwelkulverhalen willen loslaten. Of ik loop door ze heen, letterlijk, als ze op mijn pad gaan staan. Maar meestal nemen ze de gok niet….. Wat het betalen betreft; altijd grappig om net iets anders te doen om zo de dames van de kassa te dwingen iemand in rolstoel voor ‘vol’ aan te zien. Best een probleem nog steeds….
Rietepietz zegt;
Een heel enkele keer laat ik “het over me komen”, dan wil ik wel eens zien hoever ze gaan met weerstand bieden tegen mijn (meestal redelijke) argumenten) om niet op hun aanbod in te gaan.
het werkt perfect hoor om “er even niet bij te horen” , dan krijgt de rolstoelzitter gewoon de kans hun aandacht af te dwingen.
mei 18, 2013 @ 11:18:28
Ik kan het helaas niet testen of het hier in de regio ook zo gaat… Mijn vader houdt niet zo van winkelen.
Misschien zou ik kunnen vragen of mijn moeder een uurtje in zijn rolstoel zo willen gaan zitten?
Rietepietz zegt;
Het vált te proberen en wie wéét hoe makkelijk jouw moeder het vindt om zó te winkelen….. maar of jij daar nou blij van gaat worden …? Doe maar niet dus !
mei 18, 2013 @ 11:10:41
Ik heb weinig last van die colporteurs. Rolstoelen zijn ook handig i pretparken zoals de E.fteling, je hebt dan een speciale ingang en hoef je niet uren te wachten.
Rietepietz zegt;
Zover had ik nog niet eens gedacht, wij komen nooit plekjes tegen waar we “voorrang hebben”.Marion heeft geen invalide kaart omdat ze zelf geen auto heeft dus aan die parkeerplaatsen hebben we niets.Ik zoek altijd naar een plekje waar m’n rechterkant niet ingesloten kan worden om de ruimte te hebben voor het in en uit stappen.
mei 18, 2013 @ 01:15:15
Heeeeel herkenbaar sinds Bennie in zijn scootmobiel rondrijd …Het is maar goed dat hij zelf iedereen aanspreekt want je ziet vooral dat mensen die hij van vroeger kent zich er geen raad mee weten. Voor jullie Fijne Pinksteren, Groetjesss
Rietepietz zegt;
het is inderdaad vaak een soort “drempel” voor mensen en vooral als er iemand achter loopt ook wel lastig omdat je op twee verschillende hoogtes een aanspreekpunt kunt kiezen. Maar Marion is zelf , net als jouw Bennie, gelukkig mondig genoeg om dingen aan te geven .En bij twijfel vraag ik wel wat zij prettig vindt, doodnormaal toch?
mei 17, 2013 @ 23:40:45
Gelukkig ook geen last van die wervers, nadeel ik krijg ook nooit iets aangeboden van hapjes of drankjes op straat, dan moet ik er echt naartoe lopen.:-) Maar goed dat Jomanda niet op straat staat, wedden dat ze jullie dan elke keer had aangesproken.
Rietepietz zegt;
Jij loopt natuurlijk áltijd met die camera om je nek, dát zal het wel zijn, cameravrees;-)
mei 17, 2013 @ 23:37:44
Ik zal je tips onthouden voor als ik een keertje mijn moeder moet duwen.
Haar (leen)rolstoel is jammer genoeg geen lichtgewicht maar heeft wel zo’n handig inklap systeem. 🙂
OT Speciaal voor jou heb ik een strand-schaduw-foto toegevoegd. 😉
Rietepietz zegt;
Je weet nooit waar het goed voor is;-) Zolang je de stoel maar van de rem áfhaalt voor je hem in de auto doet rijdt de stoel zichzelf bijna naar binnen!
Doe moet ik natuurlijk even zien;-)
mei 17, 2013 @ 23:18:46
Heerlijk, jouw oplossing. Ik zie het af en toe ook gebeuren, dat ze de rolstoeler negeren. Ik heb een kleindochter die er een gebruikt.Moet je de mensen zien kijken als ze opstaat om iets van dichtbij te bekijken.
Van die colporteurs heb ik zelden last, ligt zeker aan onze grijze koppies.
Liefs X
Rietepietz zegt;
He jakkes, zo jong al een rolstoel moeten gebruiken is niet fijn. Natuurlijk wil een rolstoel gebruiken niét altijd zeggen dat je helemaal niet kúnt lopen. Marion kan ( met een steuntje of rollator) ook wel wat lopen . Maar mensen denken daar niet te veel over na, en dat is begrijpelijk, er zijn heel véél mogelijkheden waaróm je een rolstoel gebruikt. Maar ja , ga dat maar iedere keer uitleggen!
Afhankelijk van wat er verkocht moet worden zijn er natuurlijk wel leeftijdgroepen meer of minder interessant voor dit soort colportage , soms kiezen ze graag voor “jong en onervaren” omdat ze wel weten dat “grijs” niet meer in hun opgeklopte verhalen trapt;-). XXX
mei 17, 2013 @ 23:08:02
Het heeft inderdaad voordelen om met iemand in een rolstoel op stap te zijn. Maar ik erger me er altijd aan dat men de begeleider aanspreekt en niet de persoon in de rolstoel. Wel stiekem kijken, maar ermee praten, ho maar.
Rietepietz zegt;
Het is niet altijd slecht bedoeld, dat weet ik zeker, maar men denkt te weinig na over waaróm mensen in een rolstoel zitten.Dat is toch overwegend omdat “de benen niet willen of kunnen”en dát heeft dus niet met het spraak-en denkvermogen te maken. Maar het is aan de rolstoeler zélf én de duwer om duidelijk te maken wie men aan moet spreken en dát lukt Marion en mij prima!
mei 17, 2013 @ 22:59:04
Goed gedaan Riet!
Dat gaat inderdaad echt snel!
Maarre, ik word ook nooit aangesproken door die wervers. Ik heb er een trucje voor.. 😉
Namelijk niet heen kijken. Zodra je kijkt komen ze op je af!
Rietepietz zegt;
is Tegenwoordig “routineklusje”;-)
Dat helpt inderdaad wel maar sommige zijn hóndsbrutaal en storen zich niet aan afwijzende lichaamstaal!
Maar opvallend is het wel dat men rolstoelers in die branche blijkbaar negeert.
mei 17, 2013 @ 22:14:52
Een voordeel is zo’n PRACHTIG MAATJE te hebben.
Hoef je niet eens voor te kunnen voetballen!
Rietepietz zegt;
Dat komt goed uit want we houden allebei niet zo van voetbal;-)
Het mooiste is dat we elkáárs maatje zijn want het is geen éénrichtingverkeer, we hebben elkaar iets te bieden!
mei 17, 2013 @ 21:17:54
In het verleden heb ik heel vaak de documentaire van Silvia Millecam achter de rolstoel van fotomodel Margot laten zien. Dan werd er aan Silvia gevraagd, maag zij wel een plakje worst? Of als Margot rookte, vragen mag zij dat wel? Margot was getroffen door een hersenbloeding en daarna rolstoelbewoner. Waar gebeurd verhaal. Ik vind dat je het prima oplost.
Rietepietz zegt;
Ik kan me die documentaire óók nog herinneren , was indrukwekkend vond ik! Jammer dat Sulvia zo jong gestorven is. Het is meestal echt geen onwil van de mensen maar je denkt er meestal niet over na zolang je er niet mee geconfronteerd wordt. Wegen die ik spiegelglad als spiegelglad ervaar als ik alleen ben zitten vol voetangels en klemmen zodra je met een rolstoel wandelt.Heel menselijk, maar bij het ouder worden krijg je meestal te maken ouders die hulp nodig hebben en daar heb ik destijds wel veel van geleerd.
mei 17, 2013 @ 20:11:06
Rietepietz mensen zoals jouw maken mensen blij en vooral je vriendin Marion. Jij denkt aan dingen waar een ander niet 1.2.3 bij stil staat. En je hebt de grip erin 😉
Rietepietz zegt;
Er zijn er heus meer hoor, gewoon een beetje nadenken én vooral vragen hoe “de rolstoeler” het zelf prettig vindt want dáár gaat het om!
mei 17, 2013 @ 19:21:09
Dat doe jij inderdaad supersonisch snel. Je kan wel meedoen aan het Guiness record boek rolstoel in auto werpen.
Rietepietz zegt;
Het went snel hoor en gelukkig ben ik tamelijk sterk.Eigenlijk is een kratje bier zwaarder;-)
mei 17, 2013 @ 19:08:00
Zie ik het ook eens van de andere kant, super, hoe jij dat doet.
Fijne avond, XXX
Rietepietz zegt;
Jij straalt toch ook wel zélf heel erg uit “durf me eens te negeren”;-) Ik heb in “m’n zonnebloemtijd” toch wel opgelet. Maar ik maak dus éigenlijk een beetje misbruik van jou, als ik wil winkelen neem ik jou mee om geen last te hebben van die “colporteurs” ,ik geef het nu maar eerlijk toe;-) maar dat vergeef je me wel hé ?xxx
mei 17, 2013 @ 18:26:20
Die ervaring heb ik ook. Zelfs als vrijwilliger een tijdje met iemand uit een verpleeghuis gewandeld waarbij er mensen kwamen vertellen naar welke dokter ik met “vader “moest gaan Een beetje te veel van het goed.
Groetjes..
Rietepietz zegt;
Gelukkig is Marion erg mondig en laat zich zo nodig wel gelden. Ik begrijp wel dat je niet altijd aan de buitenkant van iemand kunt zien of men “in de bovenkamer” nog goed is maar ga er dan toch in eerste instantie van uit dat het wél zo is! Veel dingen zijn wel begrijpelijk, maar de “duwer” kan vaak ongemerkt de boel een beetje bijsturen!
mei 17, 2013 @ 18:17:43
Ik heb ook enige weken in zo’n onding doorgebracht, dus ik herken het inderdaad wel. Zelfs in het ziekenhuis was de balie te hoog voor de rolstoeler.
Het is me trouwens opgevallen dat gesprekken altijd over mij heen gingen toen ik in die rolstoel zat en dat ze dus de ‘duwer’ aanspraken, of ik er eigenlijk niet bijhoorde.
Vreemd! Hopelijk hoeft het voor mij nooit meer!
Rietepietz zegt;
Ja heel herkenbaar, maar de “duwer”kan echt wel veel doen om het te verbeteren.
Zo voorkom ik altijd “oogcontact”met de kassière zolang Marion nog niet aangesproken is. Zodra dat contact er wél is blijf ik niet áchter de wagen staan maar ga náást Marion aan de bali staan, aan de éne kant om eventueel bij te schieten als de afstand te groot is om met geld te schuiven ,en aan de andere kant om niet over haar heen te hoeven praten. Maar dat gaat eigenlijk allemaal automatisch,daar hoef ik niet meer bij na te denken.Mocht je óóit nog eens rolstoelafhankelijk worden zou ik de “duwer” deze trucjes even aan rijken!
mei 17, 2013 @ 18:12:56
Je krijgt een dikke 10 voor het rolstoelvouwen. Heb je lang moeten oefenen?
Ik vind het altijd super onbeleefd hoe mensen in een rolstoel genegeerd worden door winkelpersoneel. Slimme oplossing om in je tas te duiken. Dan kunnen ze niet om Marion heen.
Rietepietz zegt;
Dat valt réuze mee hoor, het helpt wél dat we al een paar jaar een lekkere hoge auto hebben.
Ach, het gebeurd meestal niet bewust hoor, je blik gaat nou eenmaal makkelijker naar iemand op gelijke hoogte en je kunt als “begeleider” heel veel zelf doen om het af te dwingen.Er staan ook vaak “snuffelbakken” in de buurt van kassa ,je begrijpt, die hebben mijn grootste aandacht als het nodig is;-)