FEEST

Zelfs de meest fanatieke republikein zal toch héél halsbrekende toeren  uit moeten halen om helemaal niéts mee te krijgen van de a.s. troonswisseling.
Ik behoor zélf eigenlijk  tot de genodigden in de  kerk morgen maar heb alsnog afgezegd na wat ik zojuist nog op de TV hoorde.
De plechtigheid in de kerk gaat 5 uur duren ….., er zijn 2000 genodigden ….én precies 2 toiletten  …. daar kan zélfs  het watermanagement van Willem Alexander geen oplossing bieden en móet wel een enorme overstroming opleveren!

Ik blijf dus lekker gewoon thuis , hoef ik de plas niet op te houden , en  kijk een stukje geschiedenis op TV en zal ongetwijfeld wel een lekkere wandeling maken. Het dorp zal ik wel een beetje mijden want de gebruikelijke “kleedjes verkoop”  heeft niet zo héél veel met feest te maken, wel álles met rommel!
Toen we pas in Rijswijk woonden werden er andere dingen  voor kinderen georganiseerd op Koninginnedag , die  voor kinderen meer een bijzonder feestje waren.

Zo was er in 1992 een “versierde fietsen optocht ” voor kinderen, met mooie prijzen voor wie de fiets het leukst versierd had.
Onze 3 kleinkinderen woonden in die tijd, wegens een huizenwissel van het gezin, tijdelijk bij  ons in huis, ze waren toen net 4 jaar , 2,5 jaar en  de jongste  was nog maar 4 maanden.
Natúúrlijk wilde de twee oudste graag hun fietsen versieren en er werd fanatiek aan gewerkt maar ….. wat te doen met de allerkleinste die natuurlijk niet alleen thuis kon blijven !

Goede raad was helemáál niet duur, dankzij sponsoring van een zekere  drukkerij konden wat vellen goudkarton  min of meer vakkundig om de kinderwagen heen geniet worden, wat is een koninginnen optocht zonder gouden koets nietwaar? Kroontje erop, wat bogen en  lijntjes met vlaggetjes naar de versierde fietsjes leiden en …. “het span” kon voor de gouden koets ! ( De foto is helaas  wat plak en knipwerk om het geheel zichtbaar te kunnen maken)

Bij aankomst op het startpunt ging er een bescheiden gejuich op en hier en daar werd gemompeld “daar komt de hoofdprijs” en dat was niet verkeerd gezien.
De hoofdprijs, een kindercassetteradio, werd heel tactisch door de vier maanden oude Annemarie “gewonnen” maar broer en zus mochten er óók mee spelen werd er gezegd !

Uiteraard liep de moeder van de majesteit in de gouden koets mee, de oma was koetsier en mende de  “paarden”. Vooral “paard Maikel” van 2,5 kon wel wat hulp gebruiken, hij fietste nog met zijwieltjes  maar wat wás hij trots dat hij midden op de weg mocht rijden ….bij de auto’s … Wauw…. dát was pas feest !

W(kr) acht !

Ik zéi het toch….. het gerommel met de nieuwe desk top zou nog wel een staartje krijgen!
Pppppffffttt….. De hele zooi aan de praat krijgen viel allemaal nog bést mee, nu  nog éven  Windows 8 onder de knie krijgen,  wat oude zooi die ik op de oude XP bestuurde computer gebruikte overzetten en wat programma’s installeren .
PSP 9  gaat perfect  helemaal buiten verwachting floepen zélfs de meestal lastig toe te voegen filters Unlimited zitter er zómaar in!
Het eerste probleem dient zich aan als ik iets wil scannen …… , de PC kan “de twain sourse niet vinden en ik moet de aansluiting controleren enz…enz..
Ik probeer het 1x….2x…. haal van de oude PC het programma op met een stick maar het effect blijft hetzelfde …..ggrrr….  dan maar even de stekkertjes om en op de oude pc, zwaktebod maar hoofdpijn is ook niet alles.
Microsoft word 2013 zit er zó in …hiephoi….. maar….waarom kan ik nou de etikettenbestanden  die al overgezet zijn niet openen in het nieuwe word, de koppeling wil niet werken , de adressen blijven onzichtbaar en als ik op wonderbaarlijke wijze wél adressen zie kán ik er niets mee…… zucht…. gaat ‘m niet worden vandaag ….. dat wordt álle adressen opnieuw intypen ,wat ik je brom!

Dán maar even de criptogram uit printen die Marion me op zaterdag altijd toestuurt….. mmja…maar wáár is nou het venstertje “printen”  ….nérgens!
Windows 8 heeft het waarschijnlijk “makkelijker “gemaakt …..en het wás al zo makkelijk!
Ik leer toveren  want de cursor tovert in alle hoeken van alles tevoorschijn waar ik nou nét niet naar zocht , óf ik kom iets bruikbaars tegen maar dat is alweer verdwenen voor ik het aan kan klikken omdat ik blijkbaar té jeukende vingers heb!
Als ik eindelijk in de rechterkant “apparaten” tegenkom en wil printen zegt het kreng dat ik van het bureaublad niét kan printen ,dit ondanks dat mijn cryptogram daar wél staat !
Die blijkt nog niet opgeslagen te zijn waar het zou moeten want ook hier gaat alles   zó anders dan ik gewend was …..
ongetwijfeld “makkelijker” volgens Windows maar eh……. ik heb het even gehad……. oooohhhmmmmmm…..ooooohhhmmmmm

 

 

Testpanel…

Even voorstellen? Dit is de voorzitster van het testpanel ” strandbezoeker-aan-de-rol “,  maar iedereen mag Marion zeggen!
Nu de Scheveningse boulevard kortgeleden officieel door de (bijna ex) koningin geopend is werd het de hoogste tijd dat het panel “strandbezoeker-aan-de-rol” zich eens ging verdiepen in de toegankelijkheid van de boulevard voor de rollende medemens!
Denk nou niet dat  voorzitster Marion hierboven  een beetje doorgeschoten is  en  een plekje op het zand zocht om te zonnebaden!
Nee nee, ze staat hier op het , van heel grote betonnen tegels  gelegde,  pad waarover je langs de strandpaviljoens kunt wandelen. Kijk maar bij de rode pijl, vanaf dáár is er pad zandvrij.
Maar helaas lag er kort na de opgang in een hoek waar we óp dat pad konden  komen en “beetje” opgewaaid zand.
Alsof Klaas Vaak daar een feestje heeft gehad….. zeker méér dan genoeg zand om onze regering de komende jaren in de ogen te strooien voor frauderende mede Europeanen …om maar iets te noemen!

Nou laten de leden van het panel zich niet snel ontmoedigen en sjorren eendrachtig het testvoertuig door het zand waarna  het pad verder redelijk  te bewielen is, naar later blijkt  wórdt er wel zand geruimd maar dat geeft eigenlijk meer last van gemak want… kunnen we daar wel veilig langs zonder leven begraven te worden?
Hou die trappen op bovenstaande foto even in gedachten,  klopt dat zijn de trappen zónder leuningen waardoor volgens de krant  al regelmatig gewonden  gevallen  zijn …..eh… volgens mij viélen ze eerst en waren tóen pas gewond….. maar dit terzijde !
Op de heenweg liep het panel óp de boulevard maar volgde de richting   “naar de strandpaviljoens” die aangegeven werd met  een pijl  op dit witte bordje!( excuus voor de slechte foto)

Maar na 500 meter blijkt dat er nog gewerkt wordt aan de boulevard die eigenlijk af is. Er staan hekken opgesteld die door een wandelaar  aan de rand van de trappen   nog nét gepasseerd kunnen worden. Maar voor ons rollend materieel is het een onneembare vesting en dus…..

…..rollen  we 500 meter terug en langs de andere kant van het hek  alsnog richting winkeltjes boulevard  waar we dán uiteindelijk toch naar de strandpaviljoens kunnen komen ……. via het “zand”pad  van de eerste foto… precies !

 

 

’t kan raar lopen!

De meeste van mijn lezers wel weten dat onze zoon met zijn gezin in de USA woont,  het zal  minder bekend zijn dat hij in een dorpje nabij Boston woont .
Het hele gezin  bevindt zich  zelfs vrijwel  dagelijks in  Boston, de beide jongens zitter er op school en zowel Ruud als z’n vrouw Andrea werken in Boston .
Ja precies , de stad waar ondertussen de rust is weergekeerd nadat de daders van de bomexplosies tijdens de marathon gepakt zijn!

We zijn altijd reuze blij met alle contact mogelijk heden waardoor we meestal wel ongeveer weten hoe de plannen dáár  in grote lijnen liggen.  Schoondochter Andrea is een fervente hardloopster die graag de marathon van Boston loopt  maar……  dit jaar liep ze niét mee omdat  een familie bezoek aan  haar moederland Colombia nodig was,  de kinderen hadden een weekje vakantie en  gingen  mee met mams.

Toen dus het ingelaste nieuwsbulletin die avond vorige week melding maakte van bomexplosies bij de marathon in Boston  waren we, net als iedereen geschokt, maar realiseerden ons direct “Andrea loopt niet mee “ !
Natúúrlijk maakt dat het niet minder erg dat er zoveel doden en gewonden vielen maar …. het hemd is nu eenmaal nader dan de rok …. wij slaakten toch een opgeluchte zucht .

Van Ruud wisten we dat hij die  dag een belangrijke vergadering had, hij was dus wél in Boston  maar niet in de buurt van de marathon!
Vreemd genoeg wisten wij dus éérder dan Ruud wat er aan de hand was, Ruud zelf wist  tijdens de vergadering natuurlijk nog van niets wist.
Dat Ruud niet mee naar Colombia was kwam omdat hij die donderdag  naar een congres in  New Zealand  zou vertrekken vanaf het vliegveld in Boston.

De klopjacht op de daders begonop donderdagmiddag  en alwéér waren wij eerder op de hoogte dan Ruud van die klopjacht….lees maar even wat hij zelf over z’n vlucht schrijft …..o.a.;

“Aangezien ik aan de overkant van het vliegveld werk, heb ik dus slechts 10 minuten nodig om d’r met openbaar vervoer te komen. NOG meer politie en FBI en helicopters dus.
Mijn vlucht werd uiteindelijk ruim 2 uur vertraagd. Ik zou de overstap in San Francisco nog maar amper kunnen halen. Omdat er ook nog steeds een backup van marathon runners die naar huis wilden was, was een vroegere vlucht  vrijwel uitgesloten – geen keuze.”

Het was niet alleen zijn probleem, nog 8 andere passagiers zouden de vlucht naar Auckland  missen en dus werd het probleem gemeld  met dit resultaat;

“Aan het einde van de slurf stond meteen een escort klaar die ons groepje snel door het vliegveld loodste helemaal naar de andere kant waar ons vliegtuig in de internationale terminal het vertrek had vertraagd en netjes op ons wachtte.
Weinig pauze voor een hapje en een plasje dus. Dat was eerst ruim 5 uur vliegen naar San Francisco en eigenlijk meteen door met een ruim 11 urige vlucht naar Nieuw Zeeland.”

Dat Ruud bij dit soort situaties  z’n laconieke zelf blijft  blijkt uit het volgende ;

“kHoef natuurlijk niet te vertellen dat m’n bagage het niet gehaald heeft, maar dat wordt morgenochtend netjes bij het hotel afgeleverd. Ondertussen een ‘male overnight kit’ ontvangen … ben benieuwd wat daar in zit (een female ?)”

Het kan dus raar lopen , terwijl wij hier de klopjacht in Boston min of meer op de voet konden volgen kreeg Ruud er niets van mee omdat hij nét weg was voor het luchtruim boven Boston gesloten werd zoals hij zelf schrijft;

“En toen ik hier op het vliegveld in Nieuw Zeeland aankwam hoorde ik wat er ondertussen in Boston gaande is. Iedereen zit dus thuis opgesloten .. nou, nou.”

Kortom, ik mag graag een potje mopperen op digitale ellende ….. maar dit is dan weer zo’n geval dat ik het internet warm omarm…..  wat zóuden we in de piepzak  gezeten hebben als we niet, via mailtjes en skype, op de hoogte waren geweest van het doen en laten van onze Amerikaantjes!

beestachtig bezig….

Ze draait al een tijdje als een kat om de hete brij, stók oud is een PC van bijna 9 jaar oud!  Ze wil de put liever niét pas denmpen als het kalf al verdronken is maar steeds weer  ontbreekt haar  de moed de koe bij de horens te vatten, bij “nieuwigheden” als  Windows 8  zal ze zéker niet haantje de voorste  zijn!
Voor alle zekerheid   kijkt ze  al een tijdje de kat uit boom in de computerwinkels, zo’n beslissing neem je nou eenmaal niet als een kip zonder kop,  maar de knuppel in het hoenderhok gooien ging toch steeds nét even ver!

Maar deze week  had ze er genoeg van om op het vinkentouw te blijven zitten en dacht; “vooruit met de geit”!  Ze wist wat ze hebben wilde en dat werd gekocht…, waarna ze nog twee dagen liep te ijsberen rondom de gesloten doos   vóór ze zich met ware leeuwenmoed op “de wisseltruc” zou storten!

Dat werd een uurtje tijgeren onder het bureau voor stekkers  en snoertjes, als een sluwe vos ervoor zorgen dat ook echt alléén dat wat los moést los ging , en  haasje over met de stofzuiger , je hoeft niet écht een lui varken te zijn om in zo’n hoek stof te verzamelen !
Het moet gezegd, ze  voelt zich niet écht als een vis in het water,  maar wat moet… dat moét!

Ze leerde bij eerdere gelegenheden al om  niet als een olifant in de porseleinkast tekeer te gaan  maar wordt evengoed túreluurs  en hondsmoe van alle gedoe!
Apetrots  is ze  wanneer  ze  beeld heeft en alles werkt maar….. met Window 8 lijkt nog even een kat in de zak gekocht te zijn.
Voor ze in krokodillentranen zal uitbarsten  besluit ze het hazenpad te kiezen,  morgen wéér een dag ….. dit muisje krijgt, behalve een snoertje,  nog wel een staartje……..

alwéér “broeders”!

En dan bedoel ik niet dat ik weer een logje uitgebroed heb, dát zijn jullie wel gewend zo om de andere dag!
Nee het broeden laat ik aan anderen over , zo zit de ooievaar alweer weken te broeden op de schoorsteen   van een gebouw op het terrein van Don Bosco , en nee, daar heb ik geen foto van! We zijn er eigenlijk al een beetje aan gewend want het ooievaarspaar komt ieder jaar trouw terug, het zit dus wel goed met de bevolkingsaanwas in Rijswijk !

Tót vorig jaar had ik eigenlijk nog nooit broedende zwanen gezien maar toen  bij  dochter Inge  “om de hoek” een paartje  zwanen aan het broeden sloeg gingen we regelmatig even kijken en hield m’n speciale reporter ons op de hoogte met filmpjes !
Tot onze verrassing broedt er dit jaar een paar zwanen bij óns om de hoek, ze bouwden hun nest in de sloot van de kade waarop onze straat uitkomt.

Het  leek me niet de béste plek voor een nest, er is veel verkeer, de auto’s worden op de aangrenzende stoepen geparkeerd en, en dat lijkt me nog het meest onrustig, de buurtbewoners laten de hond uit op de gras strook van de over .
Sommig honden komen zelfs nooit vérder dan een  paar keer per dag een rondje langs de kade, maar ook wij laten er, als we Eyra te logeren hebben, haar s morgens altijd even vlug uit,  zodat ze makkelijk  kan wachten tot we rond 11 uur naar het bos gaan om te wandelen.
Ik liet  Eyra er aanvankelijk nog een keer uit toen het nest in aanbouw was, moeder zwaan hield het wel in de gaten maar verrassend genoeg ging het zwanenpaar  onverstoorbaar door met  bouwen.

Ondertussen moeten er 6 eieren in het nest liggen en wordt er al weken  gebroed.
Gelukkig wordt er wel rekening gehouden met het broedende paar  maar ook vader zwaan houdt goed in de gaten dat nieuwsgierige eenden  en meeuwen niet ál te dicht in de buurt komen!
Een flinke regenbui deert moeder zwaan niet , en hoewel de stevige wind die er de laatste weken vaak waait haar veren laat wapperen blijft ze op haar post!
Als de wind en de stroming  het nest laten afkalven  bouwt ze het weer op met behulp van vader zwaan, die als eerste klas “baggeraar” de benodigde “bouwstenen”opduikt .
Nou ja  kijk zelf maar even, ik kon van alles wel een klein stukje film maken!

onze prins

Ja klopt ,  er is dagelijks héél veel nieuws over de prins die koning gaat worden maar dáár ga ik het hier nu  niet over hebben.
Wij hebben ons eigen prinsje natuurlijk, onze achterkleinzoon Pukkie  die ons zondag bezocht in z’n eigen  luxe blauwe  koets!

Zijn koets werd getrokken door het beste paard van stal,  kleindochter Jennifer op de elektrische fiets.

Zijne hoogheid “de prins” keek een beetje hooghartig voor zich uit  en weigert voor het raampje te zwaaien, Ik wil niet roddelen maar….als je niet beter wist zou je zeggen dat hij gedurende de rit van 14 km prinsheerlijk heeft liggen slapen!

Met parkeren bemoeit de prins zich niet , daar heeft hij z’n mensen voor!
Hij weet dat er zo nodig nog een wiel aan de voorkant bijgezet kan worden zodat hij gewoon gereden kan worden, geen zorgen dus!

Rustig afwachten dan maar voor het informele bezoek kan beginnen op uitnodiging van de aftredende weblogkoningin uit logland!
Het portier is al door een lakei geopend.

Als ook de bagage uitgeladen is  komt de logkoningin in beeld …. en natuurlijk  tovert  de prins dan onmiddellijk  z’n meest charmante lach te voorschijn….. en…. nee nee, het bezoek van de prins is privé  we moeten de paparazzi niet op het spoor zetten !

“vliegende keep”

Hoewel het nog steeds niet écht vast voorjaarsweer is lijkt er toch éindelijk  een vleugje voorjaar in de lucht te zitten.
In ieder geval is het sinds het weekend aardig wandelweer als je een beetje tussen de buitjes door van start kunt. Wij kunnen gelukkig in onze woonomgeving lekker wandelen , want op zo’n dag dat iederéén naar buiten wil zit je al gauw in de file  als je er op uit wilt.
In 5 minuten wandelen we naar het groene gebied aan de rand van Rijswijk waar je van alles kunt vinden, een kinderboerderij, voetbal velden, tennisbanen  , een (heel bescheiden)  bos , een aardig park en dat  álles door veel groen, leuke weggetjes en  slootjes met elkaar verbonden !

Er wandelen wel meer mensen natuurlijk ,vaak met een hond, maar de oudere dame die ons zondag tegemoet liep was alleen. Ze droeg in beide handen een tas en slofte  voetje voor voetje , op een manier dat duidelijk te zien was, de fut was er hélemaal uit!

Zodra ze binnen gehoorafstand kwam klampte ze ons aan met de hoopvolle vraag of ze in de buurt van ” huize Westhof ” was ! Ze bleek al anderhalf uur rond te dolen en werd steeds weer een ander pad opgestuurd zodra  ze iemand naar het verpleeghuis vroeg.  Gelukkig weten wij het wel te vinden,  maar het grote gebouw ( aan de rechterkant op de foto)  ligt vooral in de zomer, goed verstopt in het groen.
Ik kon het natuurlijk niet over m’n hart krijgen het bezwete wijfie  wéér het bos in te sturen, dus wij stellen ter plekke onze wandeling bij en ik bied haar m’n arm!
We passen ons tempo aan en lopen  gedrieën voetje voor voetje  het stukje (dat  wij in 5 minuten zouden lopen)   in een kwartier! Mevrouw hoopt dat ze nog vóór de lunch bij haar vriendin in huize  Westhof is want ze is veel later dan gedacht .We laten haar achter op de toerit van het verpleeghuis nadat we haar gewezen hebben hoe ze later het best kan lopen om weer bij de tram te komen. Ik hoop wél dat ze dan inderdaad  een heerlijk lunch heeft gehad , misschien wel met zicht op de mooie vijver die voor het tehuis ligt.

Als  wij onze wandeling vervolgen zien we bij één van de voetbalveldjes een voetbal in een sloot liggen.Van achter het doel wordt er gevist naar de bal maar die drijft steeds verder naar kant van de sloot waar wij wandelen .
Ik wil best even door de knieën om naar de bal te vissen  maar dat vindt Henk géén goed plan.
Op het moment dat  ik “tegen de baas in wil gaan ” komt er een voetballertje van een jaar of 10 aan hollen . We beperken ons dus tot voorkomen dat het jochie in het water kukelt terwijl hij de bal probeert te pakken.
Eind goed al goed, en zo kunnen we gerust  op weg naar huis  na deze ochtend vliegende keep spelen!

 

nóg even Amsterdam

Oke, het wás maar een dagje maar ik zie héus wel kans daar twéé logjes over te maken!  En dan ga ik het niet ééns hebben over dat het druk was in de trein en wat er dan allemaal om je heen gebeurt . De tram ga ik wel even vluchtig doorheen, neehé,  we waren niet vlúg uit de tram al had dat wél gemoeten!
Ik vroeg aan de bestuurder of hij wilde waarschuwen als we eruit moesten voor de Albert Cuip markt waarop hij ,zonder de zo geroemde Amsterdamse humor, kortaf zei dat het omgeroepen werd .
Vanuit de tram is Amsterdam kijken een makkie  want de tram rijdt langzaam wegens het andere verkeer dat vaak “in de weg zit” en  ettelijke  rode verkeerslichten.
Ondanks dat het flink mistig was die dag zien we  vanuit de tram op het Rembrandtplein een leuke beeldengroep die ik wel graag even van dichtbij had willen bekijken.  Ongetwijfeld een groep van één van de schilderijen van Rembrandt maar helaas , de tram rijdt alweer,  ander keertje dan maar!

De bestuurder waarschuwde   een ander stelletje voor de halte van de Spaanse ambassade  maar op de omroepinstallatie horen maar niéts dat op de  A.C. markt lijkt omgeroepen worden , en ik heb écht goed geluisterd. Maar eens vragen…… en inderdaad, we zijn er allang voorbij en volgens de bestuurder is het omgeroepen! We moeten  3 á 4 haltes terug en dat doen we lopend ondanks dat het nog knap kil en winderig is .
We passeren een aantal straten met grote statige rijen huizen van meestal 4 etages hoog, best wel goed onderhouden zo te zien.
Maar wat het meest opvalt is dit ………
Jij ziet niets ongewoons….? Dan woon je vast in Amsterdam zuid en weet je niet beter …….  van grachtenpanden wist ik wel dat er altijd een “hijsbok” (of noem je zo’n ding niet zo)  aan iedere gevel hangt,  maar deze straten liggen niet aan een gracht. En tóch zagen we ze aan álle huizen in iedere straat !
Voor zover ik weet (maar als het anders is hoor ik het graag) waren deze hijsbokken vroeger noodzaak omdat de hoge smalle  grachtenhuizen slechts over een smal trappenhuis beschikten. De  grote meubelen van destijds  konden zo door de ramen van de bedoelde etage naar binnen gehaald worden.
Nou hebben wij óók een heel smal trappenhuisje maar toch moeten wij het zonder een hijsbok doen.
Best wel een beetje oneerlijk dus dat men in Amsterdam zuid nog steeds gebruik kan maken van hijsmogelijkheden, en gebruikt wórden ze , dat konden we met eigen ogen zien.
Ach, het hééft wel iets toch?  Toen ik er Truus naar vroeg vertelde zij dat er een afspraak is met eh…. was het beschermd historisch ….dinges… eh… héééélp Truus….,  dat alle huizen, ook de nieuwbouw,  een hijsbok hebben .
Ook de huisdeuren zijn  in één straat allemaal hetzelfde en daar zijn juweeltjes bij kan ik je wel vertellen !
We hadden  bést nog wat meer willen zien maar , ik zei het al, het was een kille mistige dag en mijn persoonlijk ijspegel Henk was ondertussen zó onderkoeld dat alleen een warm bad en flink glas cognac nog uitkomst konden bieden. Aan cognac was nog wel te komen  maar ja… , dat warme bad vooraf, dáárvoor moesten we toch naar huis!

puzzeldag

O nee, ik bedoel niet dat ik heb zitten puzzelen, maar tóch stond onze dag in het teken van  “de puzzel”  en dat komt door medelogster  Truus!
Enige tijd geleden had zij een logje over de Zaag, een winkeltje waar ze wekelijks  langs komt wanneer zij   in Amsterdam-zuid  haar moeder bezoekt !
Nadat ik een beetje op de site van de zaag  had rondgesnuffeld stond meteen vast , dáár moet ik een keer heen om een naampuzzel voor onze achterkleinzoon te laten maken!
Ja zeur nou even niét dat het allemaal ook wel on-line geregeld had kunnen worden, dat mag dan waar zijn maar….dan was het logje nu klaar geweest en dat kan toch de bedoeling niet zijn bij Rietepietz …!
Wij springen dus gewoon in de trein waar  de gratis krant de Spits  onze komst blijkbaar al heeft aangekondigd!

We wilden al langer weer eens “een dagje Amsterdam doen” omdat we daar nog maar heel weinig van gezien hebben en  dus vroeg ik aan Truus of de Albert Cuijp markt en  het Sarphatiepark   nét zo dicht in de buurt van het winkeltje liggen als op het kaartje lijkt !
Dat is toch wel het minste dat je, behalve de Dam, gezien moet hebben van Amsterdam!
Vanaf Centraal station namen we tram 4 naar de Albert Cuipmarkt  waar het  niet druk was en de veel bezongen gezelligheid blijkbaar pas later op de dag op gang komt, maar daar kunnen wij niet op wachten.

Vandaar is het inderdaad maar een klein stukje wandelen naar het Sarpahtiepark, het blijkt een (bescheiden)  groene oase in een druk stadsdeel! Het park is genoemd naar de Joodse arts Samuel Sarphatie die de aanzet gaf tot het park  dat in 1885 werd aangelegd.
We eten in een restaurantje op de hoek even een iets  voordat we op zoek gaan naar het winkeltje waar we óók Truus zullen ontmoeten !
Ik zou haar i.v.b. met haar hoorprobleem een sms je sturen maar….., ik zag jullie al denken gaat er dan helemáál niets fout dit keer, … mijn telefoon verstuurde niéts, ook een tweede sms je niet .
Gelukkig had Truus ook het nummer van haar moeder gegeven en dié kan ik bellen want met haar gehoor is niets mis!
Binnen twee minuten begroeten we elkaar hartelijk waarna we bij de Zaag naar binnen kunnen!
De uiterst vriendelijk eigenaar wil héél veel weten , achter iédere letter van de naam moet een leuk dier komen dat met dezelfde letter begint en hij is streng maar rechtvaardig een dier met I is lastig en mijn voorstel “K”ikker” met een kruis door de K wordt dus afgekeurd ! Ik hoef het ook niet zélf te bedenken want hij heeft er boeken voor!Wanneer de meneer hoort dat we (bijna) speciaal voor hem in de trein gesprongen zijn stáát hij erop de portokosten voor zijn rekening te nemen,de puzzel  krijgen we dus over twee weken  toegezonden!  We krijgen óók nog alle drie  een aardigheidje, als dát geen voorjaar is? Waarna  het tijd is om afscheid te nemen en Truus leidt ons door het leuke wijkje met de mooie voordeuren  naar de van Woustraat voor tram 4 om naar het station te rijden eh.. nou ja,  meer stil staan dan rijden,  maar uiteindelijk  komen we tegen etenstijd toch weer thuis!